0:00
0:00

0:00

Współczesna Partia Republikańska ma korzenie w opozycji wobec New Deal. Tradycyjnie - na poziomie lokalnym i krajowym - partię wspierał biznes przeciwny zwiększaniu wydatków socjalnych, programom opieki społecznej i regulowaniu prowadzenia biznesu.

Do połowy XX w. Republikanie byli partią mniejszościową. Choć ich kandydaci czasem wygrywali wybory prezydenckie (udało się to Dwightowi Eisenhowerowi i Richardowi Nixonowi), to od lat 30. aż do 1994 r. nigdy nie mieli kontroli nad Kongresem.

Do lat 60. Demokraci sprzeciwiali się integracji rasowej, ale zmienili stanowisko wraz z ruchem praw obywatelskich. Oznaczało to powiększenie bazy Republikanów, ponieważ biali Demokraci z południa, zwłaszcza zamożni, którzy chcieli utrzymania segregacji rasowej, przeszli na drugą stronę.

Przyjmowanie rozczarowanych cywilizacyjnymi zmianami pozwoliło Republikanom rozwijać się również w czasie tzw. wojen kulturowych lat 70., 80. i 90. — na ich stronę przeszło wówczas ewangelickie chrześcijaństwo, które sprzeciwiało się rozwojowi praw kobiet, gejów i liberalizacji społeczeństwa.

Partię Republikańską wzmocnił też wybór Ronalda Reagana na prezydenta i kampania „Contract with America” Newta Gingricha z 1994 r.

Kampania doprowadziła do przejęcia przez Republikanów kontroli nad Kongresem po raz pierwszy od 50 lat. Od tego czasu partia mocniej sprzeciwia się programom społecznym (zwłaszcza pomocy biednym), regulowaniu działalności biznesowej i zaczęła bronić obniżania podatków (tzw. Reaganomics).

USA-ethnicity 2012
USA-ethnicity 2012

Tradycyjny profil wyborców Republikanów to biali, zwłaszcza zamożni, mieszkańcy przedmieść i obszarów wiejskich na południu i w „sercu” Stanów Zjednoczonych (to obszary pomiędzy wybrzeżami, z wyjątkiem przemysłowego Midwestu).

Ważne w kontekście dzisiejszych wyborów jest to, że od dziesięcioleci Republikanie próbowali przejąć białą klasę pracującą, głównie na polu kultury (odwołując się do tradycyjnych wartości i religii) oraz sprzeciwiając się prawom obywatelskim i integracji rasowej (np. łączeniu "białych" i "czarnych" okręgów szkolnych).

Nixon mówił o „cichej większości”, która sprzeciwia się ruchom kulturowym lat 60., a komentatorzy z lat 80. o „Demokratach Reagana” (pracownikach fizycznych, którzy poparli w tamtym okresie Partię Republikańską).

Przeczytaj także:

Bogaci, zwykli obywatele

Większość Republikanów to „anty-elitaryści”: przedstawiają Demokratów jako partię wykształconych miejskich elit z północy, a siebie jako partię "zwykłych ludzi". Częściowo z powodu tej retoryki, a częściowo dlatego, że Demokraci wygrywają w bogatych stanach (Kalifornia, Nowy Jork, Illinois), a Republikanie — w biednych (Mississippi, Kansas, Idaho), wielu ludzi myśli, że Partia Republikańska rzeczywiście sobie białych biednych.

W rzeczywistości, biedni biali nadal częściej głosują na Demokratów niż bogaci biali. W każdym razie do czasu obecnych wyborów.

Różnice między bogatymi i biednymi stanami biorą się głównie z zachowań bogatych wyborców: w biednych stanach, jak Mississippi, czarni i biedni biali głosują na Demokratów, a bogatsi biali — w przeważającej większości na Republikanów. W bogatszych stanach, jak Connecticut, Nowy Jork czy Kalifornia, bogaci biali głosują zwykle tak jak biedni biali (czyli na Demokratów).

USA-2012 - Kobiety Mezczyzni
USA-2012 - Kobiety Mezczyzni

What kind of people support the Republicans?

-The roots of the modern Republican party are in business opposition to the New Deal—so traditionally, the party has been supported by business both at the local level and nationally who opposed increasing social spending, welfare programs, and business regulations

-For the mid -20th Century, the party was a minority party of sorts in the sense that they sometimes won the presidency (e.g., Eisenhower, Nixon), but never controlled the American Congress between the New Deal and 1994

-The base of the party expanded with the Civil Rights movement, when southern democrats, especially more-affluent ones switched from the Democratic party, which had until then traditionally opposed racial integration, to the Republican party

-The party also expanded with the so called “Culture Wars” of the 1970s, 80s, and 90s when the Republican party embraced Evangelical Christianity, opposed abortion, gay rights, and other socially liberal causes

-The Republican party also changed with the election of Ronald Reagan and Newt Gingrich’s 1994 “Contract with America,” a campaign that led the Republicans to reclaim control of congress for the first time in 50 years. Both events were a turning point in the sense that the party became more opposed to social programs (especially those that help the poor), business regulation, and in favor of cutting taxes (so called “Reaganomics”)

-So, overall, the traditional profile of Republican voters has been whites, especially affluent whites who live in suburban and rural areas in the south and “heartland” of the united states (everything between the coastal states with the exception of the industrial Midwest)

-Another thing to note that is important for this election: Republicans have been trying to win the white working class vote for decades, largely through cultural appeals (to traditional values, religion) and by drawing upon opposition to civil rights and racial integration (e.g., through forced merger of white and black school districts). For instance, Nixon spoke about a “silent majority” who were opposed to the cultural movements of the 1960s and 1980s commentators spoke about “Reagan Democrats,” blue-collar voters who switched to the Democratic party during the period

-It is also the case that much of Republican is anti-elitist, in that they paint the Democrats as the party of an educated, northern, urban elite, the Republicans as the party of the regular people

-Partially because of this rhetoric and partially because rich states (California, New York, Illinois) support the Democratic party, poor states (Mississippi, Kansas, Idaho) the Republican Party, a lot of people think that Republicans HAVE won over poor whites

-In fact, poor whites continue to vote more Democratic than rich whites, at least until this election. The differenced between rich and poor states are mostly due to richer voters: in poor states like Mississippi, African Americans and poor whites vote Democratic, white richer voters vote overwhelmingly Republican, in richer states like Connecticut, New York, or California, rich whites vote more or less like poor whites (that is, Democratic)

Przełożyła Agata Szczęśniak.

;

Komentarze