Czy szkoły powinny wrócić do czasów B.C. (before cellphones)?
Dowody na negatywny wpływ używania smartfonów na wyniki edukacyjne, relacje społeczne, a także zdrowie psychiczne uczniów przemawiają za odgórnym zakazem używania prywatnych urządzeń elektronicznych na terenie szkoły – pisze ekspertka
Coraz więcej krajów wprowadza odgórne zakazy używania telefonów komórkowych w szkołach w trosce o koncentrację, wyniki w nauce i zdrowie psychiczne uczniów. Według raportu UNESCO w 2022, w co czwartym kraju na świecie nie można było używać telefonów komórkowych w szkole.
W Europie odgórny zakaz obowiązuje między innymi we Włoszech, Grecji, Francji i w niektórych wspólnotach autonomicznych Hiszpanii. Od tego roku zakaz został również wprowadzony w Holandii i Wielkiej Brytanii. W większości przypadków odgórne zakazy dotyczą zarówno szkół podstawowych, jak i średnich, chociaż są wyjątki, na przykład we Francji zakaz obejmuje uczniów do 15. roku życia. W krajach, gdzie nie ma ogólnokrajowych regulacji, takich jak Polska, Dania, czy Belgia, decyzja jest pozostawiona szkołom. Przeciwnicy tych zakazów wskazują, że telefony są świetną pomocą dydaktyczną, a takie zakazy ograniczają wolności obywatelskie. Co o telefonach w szkole mówią nam badania międzynarodowe?
Komórka rozprasza
Urządzenia cyfrowe rzeczywiście obniżają koncentrację uczniów. W Polsce ponad jedna trzecia piętnastolatków deklaruje, że na większości lekcji matematyki (bo o te konkretne lekcje byli pytani) nie uważa, bo korzysta z telefonu. Dodatkowe 30 proc. deklaruje, że rozpraszają ich inni uczniowie korzystający z urządzeń cyfrowych. Dane te pochodzą z badania PISA z 2022 roku. Jest ono bogatym źródłem porównywalnych międzynarodowo informacji o systemach edukacji. Oprócz mierzenia umiejętności piętnastolatków obejmuje ono także pytania kontekstowe kierowane do uczniów i dyrektorów szkół.
Bo nie mamy płatnych treści. Wystarczy, że się zalogujesz lub założysz konto. Teksty Specjalne powstają dla osób, które chcą być bliżej OKO.press i wiedzieć więcej. A wpłaty są dobrowolne.
Urządzenia cyfrowe rzeczywiście obniżają koncentrację uczniów. W Polsce ponad jedna trzecia piętnastolatków deklaruje, że na większości lekcji matematyki (bo o te konkretne lekcje byli pytani) nie uważa, bo korzysta z telefonu. Dodatkowe 30 proc. deklaruje, że rozpraszają ich inni uczniowie korzystający z urządzeń cyfrowych. Dane te pochodzą z badania PISA z 2022 roku. Jest ono bogatym źródłem porównywalnych międzynarodowo informacji o systemach edukacji. Oprócz mierzenia umiejętności piętnastolatków obejmuje ono także pytania kontekstowe kierowane do uczniów i dyrektorów szkół.
Czy problemy z koncentracją przekładają się na umiejętności uczniów? Tak! Według danych PISA, uczniowie, którzy ulegają rozproszeniu na większości lekcji matematyki, mają niższe wyniki od uczniów, którym zdarza się to rzadko. To dane porównujące uczniów o podobnych cechach z podobnych szkół. Co więcej, ponad połowa piętnastolatków w Polsce deklaruje, że odczuwa niepokój, kiedy nie ma pod ręką telefonu. Ci uczniowie mają niższe umiejętności matematyczne. Deklarują niższą satysfakcję z życia. Mają niższą odporność na stres. Gorzej kontrolują emocje. Dane te sugerują, że jest to duży społeczny problem.
Przeczytaj także:
Na zakazach zyskują najsłabsi
Analizy na danych PISA nie przesądzają jednak o kierunku zależności pomiędzy używaniem telefonów a umiejętnościami. Być może słabsi uczniowie po prostu częściej na lekcji nie nadążają i wtedy sięgają po telefon. Jest na szczęście coraz więcej zaawansowanych metodologicznie badań pozwalających mówić o wpływie telefonów na wyniki edukacyjne, jak i inne wskaźniki dobrostanu uczniów.
Udostępnij:
Doktorka ekonomii (Kolegium Analiz Ekonomicznych SGH). Członkini zespołu w Instytucie Badań Strukturalnych. Zajmuje się ewaluacją polityk rynku pracy skierowanych do osób młodych, umiejętnościami poznawczymi i cechami osobowości na rynku pracy oraz dyskryminacją płacową kobiet. Wcześniej pracowała w Instytucie Badań Edukacyjnych. Realizowała tam międzynarodowe projekty badawcze dotyczące sytuacji osób młodych na rynku pracy oraz badanie umiejętności dorosłych PIAAC. Współpracowała z OECD w obszarze pomiaru umiejętności miękkich.
Doktorka ekonomii (Kolegium Analiz Ekonomicznych SGH). Członkini zespołu w Instytucie Badań Strukturalnych. Zajmuje się ewaluacją polityk rynku pracy skierowanych do osób młodych, umiejętnościami poznawczymi i cechami osobowości na rynku pracy oraz dyskryminacją płacową kobiet. Wcześniej pracowała w Instytucie Badań Edukacyjnych. Realizowała tam międzynarodowe projekty badawcze dotyczące sytuacji osób młodych na rynku pracy oraz badanie umiejętności dorosłych PIAAC. Współpracowała z OECD w obszarze pomiaru umiejętności miękkich.
Komentarze