Radosław Sikorski

W latach 1986–1989 pracował jako niezależny dziennikarz („The Spectator”, „The Observer”) i korespondent wojenny („The Sunday Telegraph,”, „National Review”). Relacjonował m.in. konflikt w Afganistanie (1986), Heracie (1987), Angoli (1989). W latach 1990–1991 był polskim korespondentem „The Sunday Telegraph”. Publikował w „Rzeczpospolitej” i „The Wall Street Journal”. W TVP prowadził program „Wywiad Miesiąca”. Laureat nagrody World Press Photo w kategorii zdjęć reporterskich (1987)

W latach 1988–1992 doradzał Rupertowi Murdochowi. W latach 2002–2005 pracował w think tanku American Enterprise Institute w Waszyngtonie.

W 2015 roku został starszym wykładowcą w Center for Euorpean Studies na Harwardzie.

W 2016 roku został przewodniczącym rady nadzorczej Bydgoskiego Parku Techniczno-Technologicznego.

Jest autorem książek, w tym Moscow’s Afghan war. Soviet motives and western interests (1987), Dust of the Saints (1989, polskie wydanie 1990), Full circle. A homecoming to free Poland (1997), The Polish House. An Intimate History of Poland (1998), Strefa zdekomunizowana (2007).

Działalność polityczna

W rządzie Jana Olszewskiego zajmował stanowisko wiceministra obrony narodowej (1992).

Po utworzeniu przez Olszewskiego Ruchu Odbudowy Polski, został członkiem partii (1995).

W wyborach parlamentarnych w 1997 roku bez powodzenia kandydował do Sejmu III kadencji z listy ROP. Wkrótce po wyborach wystąpił z partii.

W rządzie Jerzego Buzka zajmował stanowisko wiceministra spraw zagranicznych (1998–2001). Był członkiem prezydium AWS.

W wyborach parlamentarnych w 2005 roku z powodzeniem kandydował do Senatu VI kadencji z listy Prawa i Sprawiedliwości. Od 31 października 2005 do 7 lutego 2007 zajmował stanowisko Ministra Obrony Narodowej w rządach Kazimierza Marcinkiewicza oraz Jarosława Kaczyńskiego.

W wyborach parlamentarnych w 2007 roku z powodzeniem kandydował do Sejmu VI kadencji z listy Platformy Obywatelskiej. Od 16 listopada 2007 do 18 listopada 2011 zajmował stanowisko Ministra Spraw Zagranicznych w pierwszym rządzie Donalda Tuska.

W grudniu 2007 roku wstąpił do PO. W marcu 2008 został członkiem zarządu krajowego partii, a 8 października 2010 wiceprzewodniczącym. Funkcję tę pełnił do 26 lutego 2016. Wtedy też wszedł w skład rady Instytutu Obywatelskiego.

W wyborach parlamentarnych w 2011 roku z powodzeniem kandydował do Sejmu VII kadencji z listy PO. Od 18 listopada 2011 do 22 września 2014 zajmował stanowisko Ministra Spraw Zagranicznych w drugim rządzie Donalda Tuska. Od 24 września 2014 do 23 czerwca 2015 sprawował urząd Marszałka Sejmu.