Andrzej Duda nie przywitał Donalda Tuska. Prezydent Europy jako "prywatny obywatel"

"Swary nigdy nie służą budowaniu silnego państwa. Swary w tym przeszkadzają" - mówił Duda. Chwilę wcześniej wykazał się rzadką polityczną małostkowością.

Donald Tusk, przewodniczący Rady Europejskiej, zwany nieformalnie prezydentem Europy, stanął podczas uroczystej odprawy wart 11 listopada 2018 pod Grobem Nieznanego Żołnierza w trzecim rzędzie z boku.

Prezydent Duda witał po kolei:

• marszałków,
• premiera,
• dostojników kościelnych,
• przedstawicieli korpusu dyplomatycznego,
• "ekscelencje, państwa ambasadorów",
• "szanownych panów generałów",
• oficerów,
• żołnierzy,
• funkcjonariuszy,
• "wszystkich dostojnych przybyłych gości" oraz
• mieszkańców Warszawy.

Wizyta Donalda Tuska w Polsce nie jest wizytą oficjalną, ani nawet roboczą. Jest to tzw. pobyt nieoficjalny, w którym nie obowiązują formy protokolarne, np. zasady precedencji dotyczące kolejności przedstawiania czy witania osób.

Reguły dyplomatyczne mówią, że w takiej sytuacji "formy protokolarne organizacji spotkania muszą być każdorazowo dostosowane do sytuacji; w każdym jednak przypadku są one minimalne".

Andrzej Duda miał jednak swobodę manewru i mógł wybrnąć z niezręcznej sytuacji, w której osoba o niezwykle wysokiej pozycji w międzynarodowej hierarchii, jest zarazem zdecydowanym krytykiem Prawa i Sprawiedliwości. Dzień wcześniej w Łodzi Tusk opisał rządy PiS jako "współczesnych bolszewików".

Polityczna małostkowość Dudy uderza tym bardziej, że samo przemówienie było dość neutralne politycznie, raczej z akcentem na wspólnotę wartości. Wychwalał polityków, którzy w 1918 roku

Chwalił Ignacego Daszyńskiego za schowanie osobistych ambicji, gdy złożył swój urząd premiera rządu lubelskiego w ręce marszałka Piłsudskiego" i retorycznie zachwycał się:

"Swary nigdy nie służą budowaniu silnego państwa. Swary w tym przeszkadzają". Duda dziękował też, "że jesteśmy tu razem".

I jakby krytykował samego siebie za pominięcie Tuska dodał:

"Jestem przekonany, że pod biało-czerwonym sztandarem jest miejsce dla każdego z nas, niezależnie od poglądów, bo w każdym - wierzę w to głęboko - jest miłość do ojczyzny".

W 12-minutowej mowie prezydent dwukrotnie wzywał Pana Boga i odwoływał się do "wspólnej kultury wyrosłej na pniu 1052 lat chrześcijaństwa".

To kolejna niespójność. O 9.00 rano 11 listopada miał bowiem Duda okazję wysłuchać pouczenia w homilii abp Stanisława Gądeckiego, który spory passus poświęcił nowotestamentowej zasadzie "Miłujcie waszych nieprzyjaciół":

"Jezus zniósł prawo odwetu, zastępując je prawem miłości, co św. Paweł streścił w słowach: »Nie daj się zwyciężać złu, ale zło dobrem zwyciężaj«. Poprzez rezygnację z własnych – nawet słusznych – praw i przez pragnienie dobra drugiej osoby, uczeń Chrystusa może przyczynić się do nawrócenia agresora i zmiany jego życia".

Dalej Gądecki pouczał zebranych w Świątyni Opatrzności Bożej polityków, jak należy zachować się wobec nawet najsurowszych oponentów:

.

Tusk w IV RP jak Wałęsa w PRL

Donald Tusk złożył kwiaty pod Grobem Nieznanego Żołnierza po zakończeniu uroczystości oficjalnych.

Wcześniej 11 listopada składał kwiaty pod pomnikiem Piłsudskiego, w towarzystwie władz PO z Grzegorzem Schetyną. Powiedział:

"Wiem, że na co dzień spieramy się między sobą o kształt Rzeczypospolitej, przyszłość naszego państwa. Czasami za mocno, wybacz nam, Polsko. Ale też wiem, że to, co nas łączy, jest o wiele mocniejsze i o wiele ważniejsze. To jesteś ty - Polsko. Kochamy cię Polsko, nie wstydźmy się tych najprostszych słów".

Pominięcie Tuska przez Dudę przywodzi na myśl czasy PRL, gdy w latach 80. "Solidarność" była oficjalnie zakazana i władze starały się pomniejszyć rolę Lecha Wałęsy. Ówczesny rzecznik rządu Jerzy Urban mówił, że Wałęsa jest "prywatnym obywatelem".