Jezus królem Polski? Co prezydent Duda robił w Łagiewnikach

Msza Św. okazji Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana odbyła się w Krakowie-Łagiewnikach. W uroczystości wziął udział Prezydent RP Andrzej Duda i jak poinformował OKO.press dyrektor Biura Prasowego Prezydenta RP, Marek Magierowski, była to wizyta oficjalna. Będąc w Łagiewnikach Duda uniknął kłopotliwego zapewne dylematu, czy przyjąć delegację demonstracji nauczycielskiej, która przyniosła do Pałacu Prezydenckiego petycję, by prezydent zawetował ustawy oświatowe.

Choć nazwa samej uroczystości nie mówi nic o intronizacji Jezusa na króla Polski, to jednak Akt Przyjęcia rozpoczyna się słowami

Na pytanie OKO.press, czy Prezydent RP powinien uczestniczyć oficjalnie w takim wydarzeniu, Marek Magierowski odpowiedział:

"Pan Prezydent uczestniczy w wielu podobnych uroczystościach o charakterze religijnym. Jako głowa państwa, wyrażając w ten sposób swój szacunek dla roli Kościoła katolickiego w dziejach i w życiu społecznym naszego kraju. A także jako katolik: osoba wierząca i przywiązana do tradycji. Bieżący rok jest w dodatku szczególny: obchodzimy 1050. rocznicę Chrztu Polski, jak również polskiej państwowości. (...)

Wielokrotnie dawał temu [szacunkowi dla innych religii] wyraz, wypowiadając się np. na temat stosunków polsko-żydowskich, organizując Wieczór Chanukowy w Pałacu Prezydenckim, odwiedzając meczet. Podczas niedawnej uroczystości w Belwederze z okazji święta 11. listopada wysokie odznaczenia państwowe otrzymali - co było w pewnym sensie symboliczne - zarówno ksiądz katolicki, jak i biskup luterański".

Intronizacja po polsku

Ruchy intronizacyjne w Polsce działają od początku lat 90. Inspiracją są objawienia pielęgniarki i zakonnicy Rozalii Celak z lat 30 XX w., podczas których, zgodnie ze znalezionymi zapiskami, miał domagać się aktu intronizacyjnego od narodu polskiego. Jeszcze przed II wojną światową potwierdzono, że objawienia są zgodne z doktryną Kościoła. Różne interpretacje objawień Celak spowodowały powstanie wielu ruchów intronizacyjnych, z których każdy miał inny cel. Niektóre dążyły do intronizacji serca Jezusa, inne do intronizacji osoby Jezusa. Intronizacji sprzeciwiał się jednak polski Episkopat.

Jak pisze ks. Adam Boniecki w "Tygodniku Powszechnym" bardziej "lokalne" intronizacje już się Polsce odbyły: w 1997 r. na Jasnej Górze, w 2000 r. w Świebodzinie, w 2003 r. w Koluszkach.

18 grudnia 2006 r. nieżyjący już dziś poseł PiS Artur Górski złożył w Sejmie uchwałę o nadanie Jezusowi Chrystusowi tytułu Króla Polski.

Jak donosiła Fronda uchwały nie poparł ani Tomasz Terlikowski, ani Marcin Przeciszewski (szef Katolickiej Agencji Informacyjnej), ani nawet bp Sławoj Leszek Głódź. Uchwale sprzeciwiała się także część środowiska Radia Maryja.

W 2008 r. Episkopat stwierdził, że wprowadzanie Jezusa na tron Polski jest "niewłaściwe i niepotrzebne". Wydawało się, że sprawa jest zakończona. Jednak już w 2009 r. ks. Andrzej Czaja otrzymał święcenia biskupie, objął diecezję opolską a w Episkopacie objął funkcję przewodniczącego Komisji Nauki Wiary i Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych. Dziś to bp Czaja jest "rzecznikiem" Aktu Przyjęcia.

Intronizacja czy przyjęcie?

W wyniku negocjacji w łonie Kościoła przyjęto w końcu wersję złagodzoną. Sam Akt nie mówi o intronizacji Jezusa na króla Polski, a jedynie o "przyjęciu Jezusa jako Króla i Pana". Bp Czaja podkreśla w wywiadzie dla KAI:

Jak podkreśla w rozmowie z OKO.press ks. Piotr Studnicki, rzecznik prasowy Archidiecezji Krakowskiej: "to nie jest akt polityczny, to akt wiary".

W liście do parafian z marca 2016 r. Episkopat wyjaśnia znaczenie uroczystości, uspokaja, a także zapewne usprawiedliwia zmianę decyzji w taki sposób: