Jako dziennikarz pracował w kieleckim dzienniku „Echo Dnia” (1973–1981) oraz częstochowskim tygodniku „Niedziela” (1983–1989). W latach 1990–1991 był redaktorem naczelnym „Gazety Kieleckiej”.
Jest autorem książek, w tym Potęga czwartej władzy (2005), Telewizja publiczna w czasach transformacji (2008), Strategia rozwoju kapitału społecznego (2011).
Działalność opozycyjna i polityczna
W 1968 roku był uczestnikiem wydarzeń marcowych.
Od początku lat 80. Był członkiem NSZZ „Solidarność”, przewodniczącym KZ NSZZ „S” przy Kieleckim Wydawnictwie Prasowym. W sierpniu 1981 roku kierował strajkiem w Prasowych Zakładach Graficznych. Internowany od 13 grudnia 1981 do 20 sierpnia 1982.
W pierwszych częściowo wolnych wyborach w 1989 roku z powodzeniem kandydował do Sejmu X kadencji z poparciem Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. W latach 1991 – 2001 sprawował mandat poselski na Sejm I (z listy KO „S”), II (z listy Unii Demokratycznej) oraz III kadencji (z listy Unii Wolności). Dwukrotnie pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Kultury i Środków Przekazu.
W latach 1999–2005 z rekomendacji Unii Wolności był członkiem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, której przewodniczył w latach 1999–2003.
Następnie przez rok był dyrektorem Departamentu Filmu i Mediów Audiowizualnych w Ministerstwie Kultury. W 2009 roku został dyrektorem Departamentu Strategii i Analiz, a następnie radcą generalnym w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
3 marca 2011 został powołany do rady nadzorczej Telewizji Polskiej. Dzień później został oddelegowany do zarządu TVP jako p.o. prezesa spółki. Formalnie stanowisko objął 6 czerwca 2011 i piastował je do 27 lipca 2015.
26 lipca 2016 prezydent RP Andrzej Duda powołał go w skład Rady Mediów Narodowych z ramienia Platformy Obywatelskiej.
