Mały Powstaniec to mit
Inscenizacje, w których dzieci walczą na barykadach Powstania Warszawskiego są sprzeczne z prawdą historyczną. Armia Krajowa nie pozwalała dzieciom brać udziału w walce zbrojnej
Wykorzystywanie dzieci do walki uznawane jest dziś za zbrodnię wojenną, a dzieci-żołnierze w Afryce są symbolem barbarzyństwa i nieludzkich metod prowadzenia wojny.
Nic dziwnego, że pomnik budzi mieszane uczucia. Jeden z najgłośniejszych sporów wybuchł, gdy w 2012 roku Hanna Gil-Piątek, publicystka "Krytyki Politycznej" porównała małego powstańca właśnie do afrykańskich dzieci-żołnierzy.
Przeczytaj także:
Formalnie dowództwo AK zabraniało wykorzystania dzieci - dokładniej osób do 14 roku życia - do walki z bronią w ręku. Nastolatki pełniły m.in. funkcje łączników i listonoszy poczty polowej, a sanitariuszką była urodzona w 1929 r. babcia autora tego tekstu, Danuta Paszkowska “Młoda” z batalionu “Kiliński”, która w momencie wybuchu powstania miała 15 lat.
Zdarzało się wprawdzie - jak można przeczytać na stronie Stowarzyszenia Pamięci Powstania Warszawskiego - że kilkunastoletni chłopcy “z bronią w ręku pełnili służbę na barykadach” albo “niszczyli butelkami z benzyną niemieckie czołgi”. Pobór nastolatków był jednak wówczas zjawiskiem powszechnym także w regularnych armiach - m.in. niemieckiej - przede wszystkim z powodu olbrzymich strat.
Jednak udział młodszych dzieci w walce - takich, jak “mały powstaniec” z warszawskiego pomnika - pozostawał jednak zakazany przez dowództwo walki podziemnej i nie ma podstaw, by sądzić, że w Armii Krajowej ten zakaz łamano.
Udostępnij:
Dziennikarz OKO.press, historyk i socjolog, profesor Uniwersytetu SWPS w Warszawie.
Dziennikarz OKO.press, historyk i socjolog, profesor Uniwersytetu SWPS w Warszawie.
Komentarze