"Społeczeństwo wreszcie się obudziło. Młodzi ludzie nie chcą o nic prosić polityków. Oni żądają zmian" - mówił prof. Zbigniew Karaczun podczas debaty klimatycznej OKO.press, Fundacji im. Heinricha Bölla i Nowego Teatru. Ale wszyscy dyskutujący byli zgodni, że Polska nie jest obecnie gotowa na skutki katastrofy klimatycznej [ZDJĘCIA]
Polskę czekają ogromne wyzwania związane z adaptacją do zmieniającego się klimatu. Pierwsze efekty globalnego ocieplenia odczuwamy już dziś: fale upałów, deszcze nawalne, wysychanie wód gruntowych - to tylko niektóre z nich. By przygotować się na skutki katastrofy klimatycznej, należy działać od zaraz.
1 października 2019 podczas debaty OKO.press, Fundacji im. Heinricha Bölla i Nowego Teatru rozmawiali na ten temat: dr Justyna Glusman (dyrektorka-koordynatorka ds. zrównoważonego rozwoju i zieleni w UM Warszawa), Katarzyna Jagiełło (aktywistka społeczno-ekologiczna), dr hab. Zbigniew Karaczun (sozolog, ekspert ds. polityk ekologicznych i klimatycznych, SGGW), Weronika Michalak (dyrektorka polskiego biura Health and Environment Alliance).
"Narażamy przyszłe pokolenia i nas samych na to, że nie będziemy w stanie skutecznie się dostosować do czekających nas zmian" - ostrzegał dr Karaczun.
Polska nie jest gotowa na skutki katastrofy klimatycznej . "W Unii Europejskiej jesteśmy matołkiem klimatycznym" - mówiła Katarzyna Jagiełło. Wyzwania, z którymi będziemy musieli się zmierzyć dotyczą niemal każdego obszaru naszego życia.
Prof. Karaczun wymienił m.in.:
"Katastrofa klimatyczna jest najpoważniejszym zagrożeniem dla zdrowia publicznego na świecie" - dodawała Weronika Michalak, powołując się m.in. na stanowisko Światowej Organizacji Zdrowia. Fale upałów już dziś skutkują bezpośrednimi zgonami u osób cierpiących na choroby sercowo-nauczyniowie. Grożą nam też namnażające się choroby wektorowe przenoszone przez wszy czy kleszcze. "W ciągu ostatnich 10 lat pięciokrotnie wzrosła liczba zachorowań na boreliozę" - mówiła Michalak.
Instytucje opieki zdrowotnej muszą być gotowe nie tylko na wzmożoną hospitalizację w okresie letnim, ale również pomoc ofiarom kataklizmów: huraganowych wiatrów, powodzi czy trąb powietrznych. Powinna, ale nie jest. Ani finansowo (HEAL wycenia koszty adaptacji opieki zdrowotnej na 120 mld zł), ani kadrowo.
Ale adaptacja to nie tylko kwestia makroskali. Do katastrofy na całym świecie przygotowują się również lokalne miejskie społeczności. Choć Warszawa - na tle Polski - wypada nieźle, to Justyna Glusman reprezentująca warszawski ratusz mówiła głównie o planach i nadziejach.
Cztery konkretne rozwiązania, które już wprowadza magistrat to:
Problemów do rozwiązania jest znacznie więcej. Dla zarządzających miastami - zresztą jak dla wszystkich - największym wyzwaniem jest woda. Z jednej strony jej nadmiar (w przypadku deszczy nawalnych), z drugiej - trudności z magazynowaniem (wysychające zbiorniki retencyjne).
W planach oprócz zachęty budowy małych zbiorników retencyjnych jest ratowanie Jeziorka Czerniakowskiego i wykup Zakola Wawerskiego (200 ha starych mokradeł). Na ich terenach ma powstać "zielona enklawa", która będzie pełnić funkcję retencyjną, edukacyjną i przyrodniczą.
"Czy Warszawa jest gotowa, by na miejskich imprezach zabronić wykorzystywania mięsa? Czy magistrat napisał do dostarczycieli energii, że domaga czystej energii z OZE? Jak w obliczu załamania psychiatrii miasto chce wspierać mieszkańców w kryzysie zdrowia psychicznego - także związanego z żałobą klimatyczną? Co władze Warszawy na to, że obywatele będą coraz częściej wychodzić na ulice i protestować?" - pytała Katarzyna Jagiełło.
"Jako aktywistka jestem przyzwyczajona do obywatelskiego nieposłuszeństwa. Od swojego miasta wymagam, żeby ambitnie sięgało po wszystkie możliwe narzędzia (...) Mamy przyciskać polityków, nawet jeśli są sympatyczni i deklarują, że coś robią" - mówiła Jagiełło.
Justyna Glusman w odpowiedzi wielokrotnie podkreślała, że nie ma wsparcia od rządu, a na wszystkie zmiany trzeba poczekać. Zapewniała, że miasto stawia sobie ambitne cele i chce wykorzystać zapał mieszkańców i mieszkanek Warszawy. Przykładem ma być obywatelski panel klimatyczny z udziałem takich organizacji jak "Extiniction Rebellion", "Młodzieżowy Strajk Klimatyczny" czy "Strajk dla ziemi".
"Pierwszy raz na konferencji dotyczącej zmian klimatu byłem w 1992 roku. Byłem pesymistą do zeszłego roku, kiedy zobaczyłem, że w Polsce społeczeństwo wreszcie się obudziło. Młodzi ludzie nie chcą o nic prosić polityków. Oni żądają zmian" - mówił prof. Karaczun.
Podczas debaty wielokrotnie wybrzmiewało jednak, że wciąż zbyt mało osób jest zaangażowanych i świadomych wyzwań. "Nie dziwię się, że ludzie boją się transformacji proklimatycznej. W Polsce - po kilku transformacjach - chcielibyśmy powrotu do normalności. (...)
Przystosowanie się oznacza świadomą rezygnację z wygody. To budowa zupełnie innego świata. Już nie »więcej rzeczy«, tylko »lepsza jakość usług«. Stajemy do zupełnie innych zawodów.
Problem jest taki, że gdy otworzycie telewizję Kurskiego, to wszystkich tych informacji tam nie ma" - mówił prof. Karaczun.
Apelował, by rozmawiać z każdym - niezależnie od poglądów - a nie tylko przekonywać już przekonanych - "Nie ma się co spierać, zacznijmy rozmawiać".
"Jednym z najważniejszych zasobów odnawialnych jest nadzieja. Zachęcam do wiązania jej z odwagą. Są różne rzeczy, które możemy robić. Praktykujmy też obywatelską życzliwość. Gdy się stoi w prawdzie, a myślę że my w niej stoimy, to moralny bagaż powinien skłaniać do wyciągania ręki w geście pokoju" - zachęcała Katarzyna Jagiełło.
ZOBACZ ZDJĘCIA AGATY KUBIS
Niniejsza publikacja powstała dzięki współpracy z Fundacją im. Heinricha Bölla w Warszawie. Zawarte w niej poglądy i konkluzje wyrażają opinie autora i nie muszą odzwierciedlać oficjalnego stanowiska Fundacji im. Heinricha Bölla.
Dziennikarz i reporter. Uhonorowany nagrodami: Amnesty International „Pióro Nadziei” (2018), Kampanii Przeciw Homofobii “Korony Równości” (2019). W OKO.press pisze o prawach człowieka, społeczeństwie obywatelskim i usługach publicznych.
Dziennikarz i reporter. Uhonorowany nagrodami: Amnesty International „Pióro Nadziei” (2018), Kampanii Przeciw Homofobii “Korony Równości” (2019). W OKO.press pisze o prawach człowieka, społeczeństwie obywatelskim i usługach publicznych.
Komentarze