Namalowane okna nie tłuką się przy wybuchu. Genialny wynalazek podkomisji smoleńskiej

Podkomisja smoleńska MON pokazała 10 kwietnia Polakom swoją wersję katastrofy smoleńskiej. To 40 minutowy film, który za ciężkie miliony członkowie podkomisji kręcili przez cały rok w polowych warunkach Wojskowej Akademii Technicznej. Film oszołomił OKO.press.

Poprosiliśmy o recenzję tego dzieła trzech ekspertów - dziennikarza Jana Osieckiego, autor książki "Anatomia katastrofy smoleńskiej", publicystę lotniczego Michała Setlaka i członka komisji Millera, która badała katastrofę smoleńską, a potem szefa Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych. Poprosiliśmy by wskazali swoje hity - najlepsze momenty tego filmu. A momenty były.

Jan Osiecki: "Kiedy obejrzałem film Antoniego Krauzego "Smoleńsk", sądziłem, że nie da się już bardziej zmanipulować historii tej katastrofy. Otóż myliłem się i - bijąc się w piersi - muszę przeprosić reżysera. Film podkomisji przebił tamten liczbą kłamstw, półprawd i nadinterpretacji".

Maciej Lasek: "To pomieszanie faktów z fantazjami i mitami. Jest chyba efektem kompromisu między różnymi teoriami zamachów. Tak, by każdy z członków podkomisji smoleńskiej mógł czuć się usatysfakcjonowany. W efekcie mnóstwo tu nielogiczności i niespójności".

Setlak: hitem jest bomba termobaryczna

"Gdyby w samolocie wybuchła bomba termobaryczna, to fragmenty kadłuba byłyby rozrzucone w promieniu kilkuset metrów. Tymczasem szerokość pola szczątków to około 60 metrów"- mówi Michał Setlak.

W dodatku samolot miały zniszczyć trzy ładunki termobaryczne: w kabinie, centropłacie i na skrzydle. "W jaki sposób można umieścić bombę na skrzydle? To piramidalna bzdura" - denerwuje się Setlak. I pyta: - "Jaki byłby sens detonować bombę w samolocie, który rzekomo został celowo naprowadzony na kurs kolizyjny z ziemią, po czym uderzył w nią z prędkością 270 km na godzinę?"

Ładunek termobaryczny działa w taki sposób, że wpierw rozpyla w powietrzu paliwo, a potem je zapala. Wybucha więc mieszanka paliwowo-powietrzna, wytwarzając silną falę uderzeniową.

Osiecki: hitem są namalowane okna na wysadzanej makiecie

Aby uwiarygodnić teorię, że samolot zniszczył ładunek termobaryczny, podkomisja przeprowadziła eksperyment. "Zbudowany został fragment kadłuba w skali 1:1 zgodnie z planami konstrukcyjnymi" - mówi w filmie narrator.

Jan Osiecki: "Zrobiono prymitywną manipulację. Postawiono blaszaną konstrukcję na której namalowano atrapy okien". Można to zobaczyć w tym fragmencie filmu. (Kadr z filmu ilustruje ten tekst).

"Okna były dla komisji bardzo niewygodne, bo gdyby umieszczono je w modelu, to szyby pękłyby podczas eksplozji" - mówi Osiecki. "Tymczasem - jak pamiętamy ze Smoleńska - okna w kadłubie wraku przetrwały katastrofę".

Kolejny hit filmu: kontrolerzy prowadzili Tu 154M do katastrofy

W opinii podkomisji smoleńskiej celowo podawali polskiej załodze błędne koordynaty, by Tupolew się rozbił. "Kontrolerzy z Korsaża - wieży lotów - nie naprowadzali samolotu w złe miejsce. Nie wydali polskiej załodze ani jednej komendy nakazującej zmianę wysokości, prędkości zniżania ani kierunku! Samolot leciał tak, jak go prowadzili polscy piloci" - mówi Setlak.

W filmie pojawia się oczywista sprzeczność. Z jednej strony autorzy podkreślają, że Rosjanie zniechęcali załogę Tupolewa do lądowania, bo lotnisko jest nieprzygotowane i nie ma warunków do lądowania. "Po czym starają się przekonać widza, że kontrolerzy świadomie błędnie naprowadzali samolot na katastrofę. To kompletnie nielogiczne" - mówi dr Lasek.

Kolejny hitowy moment: rosyjski Ił-76 przeprowadzał "próbę katastrofy"

Mniej więcej godzinę przed polskim tupolewem na lotnisku usiłował wylądować rosyjski samolot transportowy Ił 76 MD. Ale z powodu fatalnych warunków odleciał po tym, jak nieomal rozbił się o płytę lotniska. Podkomisja snuje jednak przypuszczenie, że w ogóle nie miał lądować, tylko sprawdzał możliwość nieprawidłowego naprowadzania Polaków na pas startowy i miał pomóc przygotować kontrolerom zamach na polskiego Tupolewa.

"To absolutna nieprawda, bo przecież zachowały się zapisy rozmów między pilotem Iła a wieżą kontrolną. Wynika z nich jednoznacznie, że samolot dwa razy próbował wylądować" - komentuje tę rewelację Osiecki. "Ale w obliczu niesprzyjających warunków pogodowych zdecydował się odlecieć na lotnisko zapasowe" - dodaje.

Hit następny: "blaszane ptaki" łamały drzewa

"Blaszane ptaki" - tak nazwali smoleńscy naukowcy fragmenty samolotu, które miały - w wyniku eksplozji - oddzielić się od samolotu. I - niczym pociski - niszczyć drzewa, które znalazły się na ich drodze.

Ale gdyby szczątki samolotu rzeczywiście łamały drzewa w taki sposób, to byłyby uszkodzone na różnych wysokościach. A na zdjęciach z miejsca katastrofy wyraźnie widać, że drzewa są połamane mniej więcej na równej wysokości. "Ponieważ ścinał je lecący samolot " - tłumaczy Setlak.

Odłamki nie powstały w wyniku żadnej eksplozji. Wyrywały je z poszycia skrzydeł i samolotu drzewa, o które haczył Tupolew, gdy znalazł się zbyt nisko nad ziemią, bo piloci sprowadzali samolot w dół mimo gęstej mgły. Ostatecznie po zderzeniu z brzozą stracił fragment skrzydła, obrócił się i roztrzaskał.

Lasek: hitem jest pomysł, że samolot z urwanym skrzydłem mógł lecieć dalej

Eksperci Macierewicza twierdzą, że samolot nie przechylił się po utracie fragmentu skrzydła. Jako dowód przedstawiają zdjęcie z badania tunelowego. I okraszają je komentarzem, że samolot tracąc 1/3 skrzydła traci tylko 10 proc. siły nośnej i może lecieć dalej.

"Prawda jest jednak taka - i dowiodły tego różne badania, również prowadzone przez NASA - że straciwszy 30 proc. rozpiętości jednego skrzydła można zrównoważyć samolot, ale tylko przy prędkości powyżej 600 km/godz." - tłumaczy dr Lasek. A Tupolew leciał z prędkością ok. 270 km/godz. Piloci nie mogli więc zapobiec przechyłowi i - ostatecznie - musieli się rozbić.

Ponadto, wbrew temu, co możemy usłyszeć na filmie, rejestrator (czarna skrzynka) zanotował zarówno obrót samolotu, jak i próbę przeciwdziałania temu przez pilotów poprzez wychylenie terów w przeciwnym kierunku. "Ale przy tej prędkości nie mogło to być skuteczne" - dodaje dr Lasek.

Hit na koniec: brakowało ostatnich 5 sekund lotu

Autorzy filmu manipulują informacjami na temat czarnych skrzynek zapisujących parametry techniczne lotu Tupolewa. Twierdzą, że komisja Millera badała tylko dwa urządzenia: polską czarną skrzynką czyli ATM-QAR i rejestrator KBN-1-1. I przekonują, że oba nie zarejestrowały ostatnich sekund lotu - ATM 3 sekund, a KBN aż 5 sekund - które udało im się odtworzyć.

"Prawda jest taka, że nie musieli niczego odtwarzać, bo te były nagrane na tzw rejestratorze katastroficznym (MŁP 14-5), do którego komisja Millera miała pełen dostęp" - tłumaczy Osiecki.