0:00
0:00

0:00

Prawa autorskie: Agata Grzybowska / Agencja GazetaAgata Grzybowska / A...

Trzy kobiety giną tygodniowo od przemocy domowej.

Konferencja Nowoczesnej,07 grudnia 2016
Oceń poprawność
PrawdaFałsz
Chcesz poznać prawdę? Zaloguj się lub załóż NA ZAWSZE DARMOWE konto aby sprawdzać każdy fact-checking.

Sprawdziliśmy

Blisko prawdy. Ofiar może być nawet więcej

Uważasz inaczej?

Posłanka .Nowoczesnej przytoczyła statystyki, które media powtarzają od kilku lat. Przytacza je Joanna Piotrowska w raporcie "Kongres Kobiet Polskich" z 2009 r. Dane o 150 śmiertelnych ofiarach (rocznie) przemocy domowej pochodzą z publikacji prof. Beaty Gruszczyńskiej z Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości („Przemoc wobec kobiet w Polsce. Aspekty prawno-kryminologiczne” Wolters Kluwer, Warszawa 2007). Są to zatem dane sprzed ok. 10 lat.

„Rzetelne i dokładne oszacowanie liczby kobiet, które każdego roku tracą życie lub zdrowie z ręki męża lub partnera, jest w Polsce niemożliwe” - mówiła w 2014 r. „Polityce” Agnieszka Dominiczak z Centrum Praw Kobiet. Jednak ostrożne szacunki Centrum z 2013 r. mówią o dużo wyższej niż 150 liczbie kobiet zmarłych w wyniku przemocy domowej (raport „Stereotyp ponad prawem. Wymiar sprawiedliwości w sprawach o zabójstwa na tle przemocy w rodzinie”).

Biorąc pod uwagę zarówno zabójstwa, pobicia ze skutkiem śmiertelnym, jak i samobójstwa, których przyczyną była przemoc, Centrum szacuje, że rocznie w wyniku przemocy domowej życie może tracić nawet 400-500 kobiet.

Ta liczba zawiera także zabójstwa kategoryzowane jako „inne”, np. z zazdrości i zabójstwa nieumyślne.

Policja nie prowadzi statystyk związanych z zabójstwami na tle nieporozumień rodzinnych. Jedynie w oparciu o procedurę „Niebieskiej Karty” określa liczbę ofiar przemocy w rodzinie. Według statystyk policyjnych w 2015 r. ofiarami przemocy w rodzinie padło 97 501 osób, w tym 69 376 kobiet.

Przeczytaj także:

;
Na zdjęciu Magdalena Chrzczonowicz
Magdalena Chrzczonowicz

Naczelna OKO.press, redaktorka, dziennikarka. W OKO.press od początku, pisze o prawach człowieka (osoby LGBTQIA, osoby uchodźcze), prawach kobiet, Kościele katolickim i polityce. Wcześniej pracowała w organizacjach poarządowych (Humanity in Action Polska, Centrum Edukacji Obywatelskiej, Amnesty International) przy projektach społecznych i badawczych, prowadziła warsztaty dla młodzieży i edukatorów/edukatorek, realizowała badania terenowe. Publikowała w Res Publice Nowej. Skończyła Instytut Stosowanych Nauk Społecznych na UW ze specjalizacją Antropologia Społeczna.

Komentarze