Parodia Równości Ryszarda Czarneckiego. Spełnienie żądań "tych ludzi" oznaczałoby dyskryminację osób heteroseksualnych

Komentując warszawską Paradę Równości, w której w sobotę kilkadziesiąt tysięcy osób domagało się równych praw obywatelskich dla osób LGBTQ, Ryszard Czarnecki z PiS wykreował się na lidera polskiej homofobii. W "Faktach po Faktach" Grzegorz Kajdanowicz zapytał go, co PiS ma do zaproponowania demonstrantom. Czarnecki wypowiedział trzy opinie, coraz to dziwniejsze.

Nowoczesna homofobia

Dwie pierwsze odpowiedzi Czarneckiego wpisują się w tzw. homofobię nowoczesną, w której wrogość wobec gejów i lesbijek "wynika z postrzegania ich żądań jako nieuzasadnionych wobec rzekomego braku dyskryminacji w społeczeństwie". Zamiast wysyłać osoby LGBTQ na leczenie czy zamykać w więzieniu, homofob nowoczesny tylko wzdycha: „przecież dyskryminacji już nie ma, po co ci ludzie robią problemy”.

W sondażu PBS pilotowanym przez autora tego artykułu, aż 62 proc. badanych uznało, że „nie ma nic przeciwko gejom i lesbijkom, ale niech się tak nie eksponują”. Taką właśnie postawę wyraża Ryszard Czarnecki, co nie przynosi chwały ani PiS ani Parlamentowi Europejskiemu, którego jest wiceprzewodniczącym. Lepiej pasuje do poprzednich afiliacji politycznych Czarneckiego: UPR, ZChN czy Samoobrony.

Nie ma dyskryminacji? Ślepota Czarneckiego

Teza, że nie ma "dyskryminacji prawnej i praktycznej" oznacza wyjątkowy rodzaj ślepoty. Polska jest jednym z ostatnich sześciu krajów UE (poza nami Bułgaria, Łotwa, Litwa, Rumunia i Słowacja), które nie zezwoliły parom homo na zawieranie związków partnerskich lub małżeństw.

To oczywisty rodzaj dyskryminacji: państwo odmawia prawnego uznania związku miłosnego i decyzji o wspólnym życiu znacznej grupie swoich obywateli. To oznacza nie tylko naruszenie konstytucyjnych wartości ludzkiej godności i równości praw, ale także cały szereg praktycznych dyskryminacji finansowych, podatkowych, mieszkaniowych, dziedziczenia, odwiedzin w szpitalach itp.

Z badań Kampanii Przeciw Homofobii z 2015 roku wynika, że w porównaniu z całą populacją, osoby LGBTQI, a szczególnie osoby transpłciowe, są w większym stopniu narażone na to, że padną ofiarą przestępstwa (w latach 2010-2015 doznało go 29 proc. badanych). Zgłaszalność przestępstw z nienawiści okazała się niska, co osoby badane wyjaśniały homofobią i/lub transfobią organów ścigania.

Raport Centrum nad Uprzedzeniami z 2016 r. wskazuje na wysoką i rosnącą akceptację w Polsce dla mowy nienawiści wobec mniejszości seksualnych, np. stwierdzenie "Brzydzę się pedziów, są wynaturzeniem człowieczeństwa i powinni się leczyć" nie uważa za obraźliwe aż 42 proc. dorosłych i 48 proc. młodzieży.

Homofobia tradycyjna: zagrożona większość

Tradycyjna homofobia głosi konieczność radykalnej dyskryminacji grup LGBTG jako moralnie gorszych lub naruszających zasady jakiejś religii. W Polsce słabnie, ale wciąż aż 34 proc. badanych chciałoby przywrócenia (po 80 latach) penalizacji homoseksualizmu, a 39 proc. proc. jest zdania, że "homoseksualizm jest chorobą i należałoby ją leczyć".

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z 2012 roku definiuje homofobię, jako "irracjonalny lęk i awersję wobec żeńskiego i męskiego homoseksualizmu oraz lesbijek, gejów, biseksualistów i osób transgenderowych w oparciu o przesądy". Kluczowy jest tu lęk przed odmiennością i poczucie zagrożenia.

Centrum Badań nad Uprzedzeniami badało te lęki, a wśród nich dokładnie ten rodzaj obaw, jakie wyraził europoseł Czarnecki.

Fakt, że europoseł Czarnecki nie jest wyjątkiem, nie usprawiedliwia wypowiadania zdań jawnie fałszywych. W tej samej rezolucji Parlament Europejski apelował

Parlament uznał też, że "podstawowe prawa osób LGBT będą prawdopodobniej lepiej chronione, jeżeli tym osobom umożliwi się dostęp do legalnych instytucji, takich jak konkubinat, zarejestrowany związek partnerski lub małżeństwo". Czarnecki nie dostrzega takiej potrzeby, wręcz kwestionuje jej istnienie.

Lech Wałęsa i Lech Kaczyński. Homofobia dwóch prezydentów

Dawno już przedstawiciel politycznego mainstreamu nie dał takiego wykładu homofobii. Z poprzedników warto wspomnieć o dwóch prezydentach.

Zakazując w 2005 roku Parady Równości Lech Kaczyński, jako prezydent Warszawy, uzasadniał: "Ja im nie zabraniam demonstracji, jeśli będą je robić jako obywatele, a nie jako homoseksualiści".

Za takim stwierdzeniem kryje się założenie, że to, co dotyczy specyficznie homoseksualizmu, nie mieści się w obywatelskości i dlatego osoby homo nie mają prawa demonstrować na rzecz zawierania związków homoseksualnych. Wolno im oczywiście brać udział we wszelkich innych protestach, np. dotyczących praw rodzin hetero, bo one mieszczą się w definicji obywateli.

W 2013 bohater polskiej walki o wolność Lech Wałęsa zdefiniował swoistą zasadę sprawiedliwości: "Nie może mniejszość wchodzić na głowę większości". "Ja sobie nie życzę, żeby ta mniejszość [LGBTQ], z którą się nie zgadzam (...) wychodziła na ulice i moje dzieci i moje wnuki bałamuciła jakimiś tam mniejszościami". Ocenił, że najbardziej sprawiedliwe byłoby, gdyby mniejszości manifestowały na peryferiach, a nie w centrum."Muszą wiedzieć, że są mniejszością i muszą się do mniejszych rzeczy przystosować". Zdaniem Wałęsy homoseksualiści w Sejmie powinni siedzieć "w ostatniej ławie, a nawet jeszcze za murem".

Za tę wypowiedź Lech Wałęsa został pozbawiony ulicy w San Francisco.