Artykuł powstał we współpracy z Fundacją Reporterów, organizacją skupiającą dziennikarzy śledczych.

Koszalin, 25 lipca 2016 roku. Siedziba państwowej “Pomeranii”, firmy związanej z systemem więziennictwa.

„Patryk, on chce mnie zwolnić!” - woła do słuchawki Piotr Świderski. Chwilę wcześniej Zbigniew Toruń, dyrektor “Pomeranii” i przełożony Świderskiego, próbuje wręczyć mu wypowiedzenie. Oficjalny powód: utrata zaufania, nieuzasadnione wyjazdy służbowe i brak wyższego wykształcenia, wymaganego na zajmowanym przez Świderskiego stanowisku. Nieoficjalne są poważniejsze.

Świderski odmawia przyjęcia wypowiedzenia. Patronem, u którego szuka pomocy, jest Patryk Jaki - czołowy polityk Solidarnej Polski, ówczesny wiceminister sprawiedliwości odpowiedzialny za więziennictwo. Jaki to kolega, zarówno z partii jak i prywatnie.

Kilka godzin później do Koszalina przychodzi pismo z góry: Patryk Jaki odwołuje Zbigniewa Torunia. Na jego miejsce powołuje Piotra Świderskiego.[restrict_content paragrafy="5"]

I pozostanie nim tak długo, jak długo wiceministrem będzie Jaki - pomimo licznych skarg pracowników i niekorzystnego audytu wewnętrznego samego Ministerstwa Sprawiedliwości.

Jak ustaliło OKO.press, Świderski - jako wiceszef, a potem szef “Pomeranii” - traktował ją jak swoje udzielne księstwo:

• wydawał bez przetargów setki tysięcy złotych publicznych pieniędzy;
• zaczął realizację projektu telefonii dla osadzonych, angażując jako doradcę byłego asystenta Jakiego i dając zarobić jego firmie blisko milion złotych (potem projekt telefonii został w tajemniczych okolicznościach wygaszony);
• oraz zatrudniał w “Pomeranii” swoją rodzinę i znajomych, m.in. z Solidarnej Polski.

"Ludzie, których atakujecie odpowiadają za najlepsze wyniki zakładów przywięziennych w historii" - przekonuje w rozmowie z OKO.press Patryk Jaki.

Rozdział I, w którym opisujemy, jak Piotr Świderski zrobił karierę w Solidarnej Polsce i dobrze na tym wyszedł

CV Piotra Świderskiego nie imponuje: nie ma wyższego wykształcenia. Zanim dostał posadę w “Pomeranii”, pracował w podkoszalińskim ośrodku dla młodzieży w Ochotniczym Hufcu Pracy. Prowadził też razem z żoną sklepy spożywcze.

Karierę robi za to w lokalnej polityce. Już w 2006 roku startuje do rady miasta Koszalina z list PiS. W 2012 roku zmienia barwy na Solidarną Polskę (SP). Wkrótce, razem z Łukaszem Kroplewskim, innym ważnym politykiem SP, kierują strukturami w regionie. Kroplewski jako szef partii w całym woj. zachodniopomorskim, a Świderski - w okręgu koszalińskim.

Od 2014 roku zaczynają pojawiać się w Sejmie w towarzystwie Patryka Jakiego i angażują się w kampanię wyborczą Solidarnej Polski.

Po wygranej PiS w poprzednich wyborach parlamentarnych, w styczniu 2016 roku Świderski zostaje asystentem społecznym Patryka Jakiego w Sejmie.

W lutym 2016 roku Patryk Jaki, już jako wiceminister sprawiedliwości, robi czystki w podlegających mu Instytucjach Gospodarki Budżetowej w całej Polsce. Stanowiska dyrektorów obejmują ludzie "dobrej zmiany".

Na dyrektora IGB Pomerania w Koszalinie Jaki powołuje Zbigniewa Torunia, teścia Łukasza Kroplewskiego z Solidarnej Polski.

Pracownicy Pomeranii są przekonani, że wszystko to zawdzięcza Jakiemu.

– wspomina jego była podwładna z Pomeranii.

Praca dla więźniów

Zatrzymajmy się na chwilę przy Instytucjach Gospodarki Budżetowej. To jednostki sektora finansów publicznych, które realizują zadania publiczne, ale utrzymują się z przychodów z własnej działalności. Prawo do tworzenia IGB-ów mają przede wszytskim ministrowie oraz szef kancelarii premiera.

IGB-y ministerstwa sprawiedliwości powstały z przekształcenia przywięziennych zakładów pracy. W 2010 roku w miejsce części zakładów utworzono sześć IGB-ów - dużych, państwowych firm zatrudniających osadzonych. Podlegają one Ministerstwu Sprawiedliwości, a ich dyrektorów mianuje minister (lub wiceminister, któremu powierzono nadzór nad nimi).

Początkowo IGB-y były rozrzucone po całej Polsce. Każdy współpracował z więzieniami w innym regionie kraju (stąd nazwy: Pomerania, Mazovia, Carpatia). W 2019 roku wszystkie połączono w jeden moloch - wcielając je do warszawskiej Mazovii. Odtąd inne Instytucje działają jako jej oddziały.

IGB-y (od 2019 - jeden IGB) produkują rozmaite wyroby dla służby więziennej (od proszku do prania dla więźniów po buty dla strażników w zakładach karnych) i świadczą na jej rzecz usługi; remontują więzienia, ale także sądy i budynki należące do Ministerstwa Sprawiedliwości.

Zgodnie z zainicjowanym przez Patryka Jakiego programem “Praca dla więźniów”, miały też być głównymi wykonawcami budów przywięziennych hal produkcyjnych. O tym, jak wyglądała realizacja tego planu, pisaliśmy w artykule "NIK o sztandarowym programie Patryka Jakiego...".

Wolna ręka Świderskiego

Wróćmy do IGB Pomerania, którą wiceminister Jaki oddał w 2016 roku w zarządzanie Toruniowi i Świderskiemu.

Ich współpraca od początku nie układa się dobrze. Toruń źle znosi samowole Świderskiego i jego osobliwy stosunek do przepisów.

6 czerwca 2016 roku Świderski dostaje od Dyrektora Okręgowej Służby Więziennej w Koszalinie zielone światło by zrobić remont w ośrodku „Posejdon” w Ustce, należącym do SW. 6 pokoi gościnnych zostanie połączonych w 3 luksusowe apartamenty.

„Świderski wymyślił sobie, że wybuduje apartamenty, w których będzie podejmował gości: jeden dla niego, jeden dla generała Kitlińskiego, szefa Służby Więziennej no i oczywiście jeden dla ministra Jakiego” - wspomina osoba ze ścisłego kierownictwa Pomeranii.

„Świderski miał taki styl - mówił, że on ma w dupie ustawy, więc nie ogłaszał przetargów, tylko co mógł, to dawał z wolnej ręki” - mówi jego były współpracownik.

12 lipca 2016 roku Zbigniew Toruń zleca audyt forsowanej przez Świderskiego inwestycji. Gdy na jego biurko trafiają wyniki kontroli, zbiera delegację współpracowników i jedzie do Koszalina, żeby zwolnić swojego zastępcę. Jako oficjalny powód podaje: brak wyższego wykształcenia wymaganego na stanowisku wiceszefa Pomeranii i utratę zaufania.

Jak ustaliliśmy, wcześniej Toruniowi nie podobały się również nieuzasadnione, częste wyjazdy służbowe Świderskiego. 1 lipca 2016 roku pisał do niego: „Począwszy od dnia 1 lipca 2016 r., zakazuję Panu wszelkich wyjazdów bez mojej wiedzy i zgody. Niniejsze pismo obowiązuje od dnia jego podpisania do odwołania”. Dwa tygodnie później wysłał kolejne, w którym prosił "o pisemną informację o celowości wyjazdów (...) poza teren działalności (...) oddziału".

Próba zwolnienia Świderskiego kończy się jednak fiaskiem. Na przeszkodzie staje interwencja wiceministra.

W efekcie - jak już wspomnieliśmy - zamiast Świderskiego, stanowisko traci Toruń.

Donosy o nieprawidłowościach

Cztery dni po tym jak Świderski przejmuje władzę w "Pomeranii", do Ministerstwa Sprawiedliwości trafia skarga dotycząca nieprawidłowości przy przebudowie apartamentów w Ustce. Odnosi się do wyników audytu, który zarządził Toruń.

„Jak Świderski został dyrektorem, pierwsze co zrobił, pojechał razem z prawnikiem do Czarnego, gdzie urzędował wcześniej Toruń i szukali tego audytu” - mówi były pracownik "Pomeranii". Zarówno umowa na zlecenie audytu, jak sam dokument, zniknęły bez śladu.

W kolejnych pismach do resortu pracownicy "Pomeranii" piszą też o decyzjach, które Świderski podejmuje jako dyrektor. Zarzucają mu, że zatrudnia członków swojej rodziny, m.in. syna.

Za rządów Świderskiego pracę w Pomeranii dostaje jego kolega, z którym wcześniej pracował w firmie produkującej kotły - Przemysław Gawęcki. Oraz działacz Solidarnej Polski z Koszalina - Marek Ryszard Gawęcki. Ten drugi zajmuje się zamówieniami publicznymi.

„Na Świdra cały czas przychodziły donosy i Jaki go informował o tym, że przychodzą. A Świder cały czas twierdził, że to oszczerstwa” - mówi dobry znajomy Świderskiego z kręgów kierownictwa IGB.

Negatywny audyt i 23 tys. nagrody

Wreszcie - na początku 2017 roku - resort Ziobry zarządza w Pomeranii kontrolę. Według ustaleń kontrolerów z ministerstwa,

Jeśli chodzi o apartamenty w Ustce, audytorzy z ministerstwa odnotowują, że „wykonawcę wybrano z wolnej ręki, nie przedstawiono oferty ani kosztorysu inwestorskiego”. Wskazują na „brak uzasadnienia wyłączenia stosowania przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych”.

Kontrolerzy wytykają również dyrektorowi Świderskiemu „ponoszenie nieuzasadnionych ekonomicznie wydatków gastronomicznych w trakcie spotkań z kontrahentami podczas spotkań biznesowych”. Wskazują po kilka takich spotkań organizowanych w październiku, listopadzie i grudniu 2016 roku.

Ponadto kontrolerzy wyliczają:

• brak uzasadnienia dla wypłaty nagród indywidualnych pracownikom IGB-u;
• brak dokumentacji dotyczącej naboru pracowników;
• zawieranie dodatkowych umów cywilno-prawnych z własnymi etatowymi pracownikami.

Ogólnie audyt wypada niekorzystnie dla "Pomeranii": trzy na pięć kontrolowanych obszarów oceniono negatywnie. Najgorzej wypada polityka kadrowa oraz zarządzanie firmową gotówką. Miesiąc później, w odpowiedzi na audyt, dyrektor Świderski deklaruje poprawę.

Dziś - w rozmowie z OKO.press - Świderski twierdzi, że “Pomerania” nie zlecała żadnych usług z wolnej ręki. Nie widzi też nic złego w zatrudnieniu w IGB-ie jego syna. „W Koszalinie tak samo jak w całej Polsce brakuje rąk do pracy, korzysta się z każdej możliwej formy wsparcia w zatrudnieniu. W związku z donosami na ten temat, była kontrola z CZ SW, która nie stwierdziła nieprawidłowości” - przekonuje.

Rozdział II, w którym dowiadujemy się, jak Piotr Świderski wpada na pomysł telefonii dla osadzonych, a do pomocy w budowie bierze kolegę. To Eligiusz Kameduła, były asystent Patryka Jakiego w Sejmie.

Na początku 2017 roku, dyrektor jednego z więzień podsuwa Świderskiemu pomysł stworzenia telefonii dla osadzonych, na której rękę trzymałoby państwo.

Więźniowie mają prawo do rozmów telefonicznych. Problem w tym, że telefony w polskich więzieniach ciągle się psują. Osadzeni przez to non stop skarżą się i piszą do Rzecznika Praw Obywatelskich, a to, że telefonów jest za mało, a to, że działają, nie tak jak trzeba. Na dodatek więzienia obsługuje siedmiu różnych operatorów. To po pierwsze.

Po drugie, więzienna telefonia to lukratywny biznes. Gdyby była w rękach państwowej spółki, wpływy zasiliłyby budżet państwa, a obsługującemu sieć IGB-owi dałyby świetne wyniki.

Ministerstwo Sprawiedliwości kupuje pomysł przedstawiony przez Świderskiego. Mimo docierających do resortu informacji o nieprawidłowościach w Pomeranii dostaje on zielone światło dla projektu.

Świderski ma w kasie Pomeranii kilkanaście milionów, które może zainwestować. I głód biznesowych sukcesów. Po pomoc zgłasza się do Eligiusza Kameduły.

Doradztwo za 900 tys. zł

Kameduła na telekomunikacji zjadł zęby. Najpierw był w Erze, potem budował sieć Play. Kiedy kontaktuje się z nim Świderski, Kameduła pracuje akurat w państwowym gigancie, spółce PGNiG - ściągnął go tam Łukasz Kroplewski (przypomnijmy: szef Solidarnej Polski na Pomorzu). Sam Kameduła w 2016 roku był społecznym asystentem poselskim Jakiego.

Jego firma - “Eligiusz Kameduła Usługi Doradcze” współpracowała najpierw z Pomeranią, a potem (po połączeniu IGB-ów) także z Mazovią. Według informacji, które otrzymaliśmy z Mazovii,

Zdaniem Kameduły, dane podane przez Mazovię są błędne. Upiera się, że kwota ponad 900 tysięcy wynagrodzenia jest zawyżona, a jego ostatnia umowa z Mazovią wygasła siedem miesięcy wcześniej, w maju 2019 r. Jednak na pytanie, ile zarobił w Pomeranii, nie chce odpowiedzieć.

Kameduła zaprzecza również bliskim relacjom z Jakim. Tłumaczy, że został jego asystentem społecznym, żeby… móc wejść do hotelu sejmowego, gdzie mieszkał przez pewien czas Łukasz Kroplewski. Kameduła wspomina, że Jakiego spotykał wiele razy w szerszym gronie. Były wiceminister miał go także dwa razy wezwać na prywatne spotkanie w sprawie połączenia IGB-ów.

Patryk Jaki początkowo twierdzi, że w ogóle nie kojarzy Kameduły. Potem przypomina sobie, że rekomendował mu go na asystenta Świderski. Jak mówi, wziął go, choć w ogóle go nie znał. Twierdzi, że potem Kameduła był u niego „kilka razy”, razem z resztą zespołu pracującego nad telefonią.

Teldos, czyli Telefonia Dla Osadzonych

Zespół złożony z Kameduły i pracowników technicznych “Pomeranii”, przystępuje do pracy nad projektem telefonii w połowie 2017 roku. Projekt nosi nazwę Teldos - to skrót od Telefonii Dla Osadzonych.

Na pierwszy ogień idzie 12 więzień i aresztów z okręgu, w którym działa “Pomerania”. Prace w dwóch z nich Pomerania robi własnymi ludźmi, na kolejne 10 rozpisuje przetarg. Wygrywa go firma Łączpol z Gdyni, która kończy pracę w marcu 2019 roku. Faktura dla niej opiewa na ponad 581 tys. złotych.

W międzyczasie parownicy "Pomeranii" jadą z Teldosem w Polskę - na 170 więzień i aresztów robią wizje lokalne w ponad 100. W najbliższych planach jest budowa centrali przyszłej sieci. “Pomerania” zdąży jeszcze rozpisać na nią przetarg.

Pojawiają się jednak problemy zewnętrzne. „Niby mieliśmy zielone światło z centrali więziennictwa i z ministerstwa, ale szło jak po grudzie” - mówi jeden z wykonawców sieci.

Centralny Zarząd Służby Więziennej nie pali się do tworzenia sieci. Dopiero w maju 2018 roku Pomerania podpisuje umowę w sprawie utworzenia sieci telefonicznej.

Jednak w lutym 2019 roku z góry idzie sygnał, że prace nad Teldosem mają zostać wstrzymane.

Według źródeł OKO.press, przeciwnikiem projektu jest Oskar Hejka, od listopada 2018 dyrektor Mazovii - wcześniej warszawski radny i szef kampanii wyborczej Jakiego w wyborach samorządowych 2018 roku.

Świderski nie daje za wygraną. Forsuje w ministerstwie pomysł, żeby projekt telefonii wyprowadzić z IGB-u do osobnej spółki.

Teldos - spółka z udziałem Jihada Rezeka

25 lutego 2019 roku powstaje spółka Teldos. Dotarliśmy do jej wewnętrzych dokumentów. Wynika z nich, że wartość sieci obliczono na na 31 mln zł. Pierwsze połączenia miały być realizowane w grudniu 2019 roku, a cały projekt miał zostać zakończony w maju 2020 roku.

Pół miliona złotych wnosi do spółki państwowa firma PEPEBE Włocławek.

Wybór jest nieprzypadkowy - "Włocławkiem" kieruje jeden z najbardziej zaufanych ludzi Jakiego od więziennictwa, Jihad Rezek. Dodatkowo Pomerania od dłuższego czasu w konsorcjum z tym przedsiębiorstwem buduje przywięzienne hale produkcyjne na potrzeby programu „Praca dla więźniów”.

„Był problem z pieniędzmi. Postanowiono, że na dobry początek pół miliona wniesie do Teldosu przedsiębiorstwo państwowe PEPEBE Włocławek, a potem się zobaczy” - mówi źródło OKO.press.

Prezesem Teldosu zostaje Świderski. W radzie nadzorczej zasiada Rezek oraz poseł Solidarnej Polski - Mariusz Kałużny, kolega Świderskiego. Kałużny to kolejny zaufany człowiek Jakiego. Na telefonii się nie zna. Przed “dobrą zmianą” był katechetą. Potem został dyrektorem państwowego Centralnego Ośrodka Sportowego.

W jaki sposób znalazł się w radzie nadzorczej Teldosu? “Proszę o wysłanie pytań na maila, nie wiem, o czym teraz w ogóle mówimy” - mówi poseł Kałużny w rozmowie z OKO.press. Kilka dni później odpisuje, że w radzie nadzorczej Teldosu zasiadał przez trzy miesiące “społecznie” i nie pobierał wynagrodzenia.

Chociaż spółka Teldos formalnie działa, nie wiadomo, czym się zajmuje. Drobne prace prowadzone są jeszcze w marcu i kwietniu 2019 roku za pieniądze "Pomeranii", ale gołym okiem widać, że projekt umarł.

„Od lutego 2019 roku była kompletna blokada. Dlaczego? Nikt mam tego nie wyjaśnił, ale

– opowiada nam jeden z informatorów.

Świderski dostaje dyscyplinarkę

26 maja 2019 Jaki zdobywa mandat europosła. Kilka dni później Świderski przychodzi do swojej firmy. Podwładni widzą, że jest wściekły. Kłóci się z Jakim przez telefon. Jak mówią nasi informatorzy, od początku czerwca Świderski nie pojawia się już w pracy.

4 czerwca Jaki przestaje być wiceministrem sprawiedliwości. Tego samego dnia Świderski zostaje odwołany z funkcji prezesa Teldosu. Jego miejsce zajmuje Jihad Rezek.

17 czerwca spółka Teldos zostaje zawieszona.

26 czerwca Świderski zostaje zwolniony dyscyplinarnie. Powód? Kierownictwo „Mazovii” - (przypomnijmy: w 2019 roku wchłonęła Pomeranię) i Patryk Jaki trzymają się wspólnej wersji: szef Mazovii, Oskar Hejka podczas łączenia IGB-ów, doszukał się przewinień Świderskiego. Przedstawił je Jakiemu, który dał mu zgodę na zwolnienie kolegi.

Jakie to przewinienia? To pilnie strzeżona tajemnica. Według nieoficjalnych informacji chodziło o zaniedbania przy udzielaniu zamówień publicznych na telefonię.

Jaki: O człowieku świadczą wyniki

Z Patrykiem Jakim rozmawiamy o sprawie w sumie trzy razy. Pytamy o decyzje kadrowe związane z Pomeranią.

Dlaczego w 2016 roku zdecydował się zwolnić Zbigniewa Torunia, którego dwa miesiące wcześniej chwali na łamach “Polityki”?

„Dlatego, że w tej firmie były potężne konflikty. Ja prosiłem, że jeżeli ma jakieś uwagi dotyczące Świderskiego którego sam zatrudnił, czy innych ludzi - to żeby przekazywał je formalnie, na piśmie, aby można było to zbadać. Bo inaczej było słowo przeciw słowu. W ministerstwie kierowaliśmy się procedurami. To znaczy jeśli pada konkretny zarzut, my go badamy formalnie i wtedy podejmujmy decyzje. Nikt poważny nie będzie podejmował decyzji ma podstawie niezweryfikowanych donosów”* - tłumaczy europoseł Solidarnej Polski.

Czemu nie czekał na wyjaśnienie sytuacji, tylko od razu zwolnił Torunia, a na jego miejsce powołał Świderskiego? „Bo odmówił wykonania polecenia, a po odwołaniu dyrektora naturalne jest powołanie na czas tymczasowy jego zastępcy” - wyjaśnia Jaki.

Gdy pytamy, dlaczego trzymał Świderskiego na stanowisku, pomimo negatywnych wyników ministerialnej kontroli, Jaki podkreśla, że to on zlecił audyt w Pomeranii. Wyjaśnia, że wszystkie doniesienia o nieprawidłowościach kierował do sprawdzenia, ale kontrole niczego nie potwierdzały.

I dodaje: „Czyli, wtedy z jednej strony miałem negatywne donosy a z drugiej pozytywne wyniki różnych kontroli oraz doskonałe wyniki ekonomiczne oraz w zatrudnieniu skazanych - więc decyzja wcale nie była łatwa.”

Rzeczywiście, NIK w 2017 roku stwierdza wzrost dochodów i liczby zatrudnionych osadzonych w Pomeranii. Ale byli wysoko postawieni pracownicy IGB-ów wyjaśniają: „Świderski miał dobre wyniki, tylko dlatego, że przejął od innych IGB-ów wszystkie najbardziej dochodowe działalności: kantyny, budowy hal i szkoleniówkę. Gdyby nie to, byłby na minusie”.

"Minister Jaki żył tym więziennictwem. Nieraz byliśmy w strachu, bo żądał dokumentów za 20 minut, za 30, wiedział wszystko, co się dzieje w każdym IGB-ie" - wspomina osoba z kierownictwa IGB-ów.

Jaki: Proszę nie sugerować!

Patryka Jakiego pytamy także o zbieżność czasową między jego odejściem do Brukseli a zwolnieniem Świderskiego.

„Ta dziwna insynuacja niestety świadczy o pana złej woli. I proszę jej nie robić. Decyzję podjąłem prawie roku [prawdopodobnie miało być: rok – red.] temu po otrzymaniu informacji od dyrektora Hejki . Jak odchodziłem do PE, to tym bardziej już nic nie musiałem.

Po prostu u nas nie ma <<doktryny Neumanna>>, że jak <<swój>> to bronimy do końca. Ludzie, których atakujecie odpowiadają za najlepsze wyniki zakładów przywięziennych w historii, zarówno ekonomiczne jaki i w zatrudnieniu skazanych. Dlatego, aby oceniać zawsze trzeba widzieć cały obraz” - przekonuje Jaki.

Dzwonimy do Piotra Świderskiego.

“Co się takiego dzieje, że pan o mnie chce pisać tekst? Jestem zaskoczony kompletnie. Ja kompletnie nie wiem, co się dzieje. Kompletnie nie wiem jak można do szarego, zwykłego człowieka zadzwonić i powiedzieć, że o nim artykuł będzie” - dziwi się Świderski.

Spotkania odmawia, umawiamy się na rozmowę telefoniczną następnego dnia. Ostatecznie przysyła sms z informacją, że odpowie na nasze pytania mailowo.

W mailu wyjaśnia, że padł ofiarą „kłamliwych insynuacji”. „Sprawę skierowałem do sądu pracy. Sąd pracy skierował nas do mediatora, z którym obecnie renegocjujemy sprawy mojego zwolnienia lub ewentualnego powrotu do pracy” - wyjaśnia.

*** Sprawą telefonii dla osadzonych interesowało się także biuro Rzecznika Praw Obywatelskich. Ostatnia odpowiedź Służby Więziennej w tej sprawie pochodzi z 17 października 2019 roku. “Niestety, mimo wykonania części prac, kierownictwo IGB Mazovia wycofało się z realizacji tego przedsięwzięcia ze względu na koszty oraz brak możliwości centralizacji usług” - czytamy w piśmie do RPO.

Jak informuje nas Centralny Zarząd Służby Więziennej, obecnie trwają prace nad przygotowaniem ogólnopolskiego przetargu na telefonię dla osadzonych.

*** W lutym Piotr Świderski pojawia się na konwencji Solidarnej Polski, której nadal jest członkiem. “Świder cały czas liczy, że koledzy znajdą mu jakąś nową posadę” - mówi znajomy byłego dyrektora “Pomeranii”.

* cytaty przytaczamy w wersji po autoryzacji Patryka Jakiego