Polska w Radzie Bezpieczeństwa ONZ? To PO rozpoczęła starania

Kto i kiedy się starał?

Witold Waszczykowski ma rację, że jeden z jego poprzedników na stanowisku szefa MSZ, Radosław Sikorski, zrezygnował z zabiegania o miejsce w radzie w latach 2010-2011. To prawda, ale nie cała.

Były racjonalne powody by takich starań zaniechać. Polska przygotowywała się wówczas do objęcia przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej w drugiej połowie 2011 r. To również prestiżowa funkcja wymagająca wielu przygotowań, której nie można było odsunąć w czasie. W związku z tym ówczesna dyplomacja podjęła decyzję o przerwaniu starań o miejsce w Radzie Bezpieczeństwa ONZ. Zrobiła to już na bardzo wczesnym etapie – decyzję podjęto w 2008 r. Członków Rady wybierają w głosowaniu państwa członkowskie ONZ większością 2/3 głosów. Do ONZ należy 193 państw, trzeba więc przekonać do siebie aż 129 z nich. Wymaga to więc sporo dyplomatycznych zabiegów i przygotowań.

Sikorski wymienił też inne powody, m.in. chęć wsparcia kandydatury Bośni i Harcegowiny by pomóc w budowaniu jej państwowości. Ten argument jest jednak trudny do zweryfikowania.

Niemniej Polska, jeszcze za Platformy Obywatelskiej i z Sikorskim w MSZ, wróciła do pomysłu kandydowania do Rady Bezpieczeństwa. Starał się o to także następca Sikorskiego na stanowisku ministra spraw zagranicznych, Grzegorz Schetyna oraz prezydent Bronisław Komorowski. Sam zresztą potwierdził to Marek Magierowski, dyrektor Biura Prasowego Kancelarii Prezydenta Andrzeja Dudy.

Nie do końca jest zatem prawdą, że rząd PO zrezygnował ze starań o członkostwo w Radzie Bezpieczeństwa ONZ - raczej przesunął je w czasie. To za Sikorskiego i Komorowskiego rozpoczęto przygotowania, które teraz kontynuuje i o których opowiada Prawo i Sprawiedliwość.