Kolędnicy prawa i sprawiedliwości. „Wszyscy razem, pięści w górę, obalimy dyktaturę” (relacja, wideo, zdjęcia)

Czy jest reformą przepychanie ustaw w ekspresowym tempie nocą? Czy jest reformą łamanie konstytucji?”

Krzyczymy: „NIE!

Weronika: „Pamiętacie te narady za zamkniętymi drzwiami? O kluczowych dla Polski sprawach – ironizuje. – Dlatego krzyknijmy: te ustawy to ustawka, konstytucja nie zabawka!”. Kolejne dobre hasło, może aż zbyt konceptualne.

Krzyczymy: „Wolne sady, wolne wybory, wolna Polska”. Wyciągamy światła w stronę Pałacu: „Chcemy weta”. Jest tyle ludzi, że głos aż dudni.

Tekst okazuje się kolędą. Na melodię „Przybieżeli do Betlejem” lekko ze sceny śpiewają, my podejmujemy:

Stoją ludzie pod pałacem w rozpaczy
Czy dla pana wolność sądów coś znaczy

Głos zabierz Prezydencie
Polska jest na zakręcie
Nadszedł czas
Nadszedł czas

Aktorka Maja Ostaszewska czyta fragment Konstytucji o tym, co może zrobić prezydent, gdy mu się ustawa nie podoba. Krzyczymy: „Wszyscy razem, pięści w górę, obalimy dyktaturę”. Głos ze sceny: „To jest radykalne hasło, ale nie zbyt radykalne”.

Zaskoczenie nr 2. Mamy iść pod Senat „Dwadzieścia minut spaceru”. Hasło „Pod Sejm, pod Senat, pod Parlament”.

Dużo młodych ludzi, i dużo niemłodych. Uśmiechamy się do siebie, bo jest nas dużo. Jakiś pan (akurat niemłody) mówi, że skoro tyle ludzi znowu przychodzi, to on następnym razem przyjdzie a trąbką, tylko musi odczyścić. „A myślałem, że już się nie przyda”.

Idziemy Krakowskim, Nowym Światem, przez Plac Trzech Krzyży. Okrzyków jest kilka, powtarzanych przez megafony: „Wolność, równość, demokracja”, „Konstytucja”, „Precz z kaczorem-dyktatorem” (tego Akcja Demokracja nie lubi, ale pochód jest wyciągnięty na kilkaset metrów). Jest też moralnie mocny: „Władza minie, wstyd zostanie”.

Policja pochowana, tylko pojedyncze osobniki na wolności. Okrzyk: „Wolne sądy, wolna policja”, śmiechy. Komuś kojarzy się to z Powstaniem Listopadowym, dla żartu. Minimalnie siąpi deszcz, ale między nami jest pogodnie.

Idzie z nami wielometrowy napis: „Sprawiedliwość jest ostoją mocy i trwałości Rzeczpospolitej” Andrzeja Frycza Modrzewskiego i ogromna biało-czerwona flaga ale krzyczymy „Kolorowa, nie narodowa”.  Im bliżej Senatu, tym jednak poważniej. „Idziemy po prawo i sprawiedliwość”, jakoś pasuje.

Na wysokości budynku Senatu dziewczyny ze Strajku Kobiet czytają listę hańby. Imię, nazwisko senatora/ki, miejscowość. „Senatorze, jeszcze możesz”. Tłum zajmuje pół dużego parku.  Gdy Bogdan Borusewicz (senator z PO) przemawia, jak zwykle lekko się zacinając i szukając słów, podpowiadamy mu, pomagamy oklaskami. I ten okrzyk, który jest żartem z wezwań policji do rozejścia się „Uwaga, uwaga, tu obywatele!”, ale ma poważną treść. „Zwyciężymy” – kończy Borusewicz – Kiedyś”.

Senator Bogdan Klich mówi, że zdajemy egzamin z wychowania obywatelskiego. I że w sali senackiej słuchać nasze głosy. Senatorzy słyszą swoje nazwiska.

Transmisje na żywo można obejrzeć na OKOwym profilu na fb (także dla osób, które nie mają konta na fb).