Grzegorz Schetyna cieszy się, że dzięki jego porządkom PO wraca na drugie miejsce w sondażach. Może wraca, a może tylko remisuje z partią Petru, ale głównie dlatego, że nowoczesna rywalka osłabła. Faktycznie, PO wyszła z powyborczego dołka, ale zanim nastał Schetyna.
Miesiąc po wyborach mieliśmy 11-13 proc. Gdy pod koniec stycznia zostawałem szefem PO, miała ona 13 proc. poparcia. Pierwsze sondaże dla Nowoczesnej po wyborach to było nawet 28 proc. W zeszłym miesiącu te krzywe się przecięły. Wracamy na drugie miejsce.
Aby sprawdzić twierdzenia Schetyny zestawiliśmy notowania obu partii w dwóch pracowniach, które cieszą się wysoką wiarygodnością i prowadzą regularne pomiary: CBOS i TNS. Sondaże TNS rodzieliliśmy ponadto w zależności od metody: osobno przedstawiamy wyniki badań telefonicznych i osobno badań bezpośrednich w domu respondenta. CBOS wszystkie badania robi tą drugą bezpośrednią metodą.
Mieszanie obu metod prowadzi w Polsce do zamętu, zwłaszcza że w badaniach bezpośrednich notowania PiS są wyższe nawet o 10 pkt proc. (pojawiają się opinie, że próba telefoniczna jest lepsza, bo bardziej anonimowa i badani swobodniej się wypowiadają). Notowania Nowoczesnej w badaniach telefonicznych okazują się z kolei lepsze niż w bezpośrednich.
Analiza trzech poniższych wykresów wskazuje, że Grzegorz Schetyna:
Wygląda na to, że Schetyna zbyt optymistycznie (ze swego punktu widzenia) czyta sondaże. Zrównanie (CBOS) czy lekka przewaga (TNS telefoniczny) PO nad N, to w większej mierze wynik spadku notowań partii Ryszarda Petru niż wzrostu Platformy za czasów przewodniczącego Schetyny. Tylko w badaniach TNS metodą bezpośrednią Nowoczesna ma notowania statystycznie takie jak tuż po wyborach, w pozostałych, w pozostałych dwóch sondażach straciła po 6-8 pkt proc.
Założyciel i redaktor naczelny OKO.press (2016-2024), od czerwca 2024 redaktor i prezes zarządu Fundacji Ośrodek Kontroli Obywatelskiej OKO. Redaktor podziemnego „Tygodnika Mazowsze” (1982–1989), przy Okrągłym Stole sekretarz Bronisława Geremka. Współzakładał „Wyborczą”, jej wicenaczelny (1995–2010). Współtworzył akcje: „Rodzić po ludzku”, „Szkoła z klasą”, „Polska biega”. Autor książek "Psychologiczna analiza rewolucji społecznej", "Zakazane miłości. Seksualność i inne tabu" (z Martą Konarzewską); "Pociąg osobowy".
Założyciel i redaktor naczelny OKO.press (2016-2024), od czerwca 2024 redaktor i prezes zarządu Fundacji Ośrodek Kontroli Obywatelskiej OKO. Redaktor podziemnego „Tygodnika Mazowsze” (1982–1989), przy Okrągłym Stole sekretarz Bronisława Geremka. Współzakładał „Wyborczą”, jej wicenaczelny (1995–2010). Współtworzył akcje: „Rodzić po ludzku”, „Szkoła z klasą”, „Polska biega”. Autor książek "Psychologiczna analiza rewolucji społecznej", "Zakazane miłości. Seksualność i inne tabu" (z Martą Konarzewską); "Pociąg osobowy".
Naczelna OKO.press, redaktorka, dziennikarka. W OKO.press od początku, pisze o prawach człowieka (osoby LGBTQIA, osoby uchodźcze), prawach kobiet, Kościele katolickim i polityce. Wcześniej pracowała w organizacjach poarządowych (Humanity in Action Polska, Centrum Edukacji Obywatelskiej, Amnesty International) przy projektach społecznych i badawczych, prowadziła warsztaty dla młodzieży i edukatorów/edukatorek, realizowała badania terenowe. Publikowała w Res Publice Nowej. Skończyła Instytut Stosowanych Nauk Społecznych na UW ze specjalizacją Antropologia Społeczna.
Naczelna OKO.press, redaktorka, dziennikarka. W OKO.press od początku, pisze o prawach człowieka (osoby LGBTQIA, osoby uchodźcze), prawach kobiet, Kościele katolickim i polityce. Wcześniej pracowała w organizacjach poarządowych (Humanity in Action Polska, Centrum Edukacji Obywatelskiej, Amnesty International) przy projektach społecznych i badawczych, prowadziła warsztaty dla młodzieży i edukatorów/edukatorek, realizowała badania terenowe. Publikowała w Res Publice Nowej. Skończyła Instytut Stosowanych Nauk Społecznych na UW ze specjalizacją Antropologia Społeczna.
Komentarze