UE skłócona o politykę klimatyczną. Nie dowiozła kluczowego terminu, również przez opór Polski

„Potrzebujemy nowych planów na rok 2035, które pójdą znacznie dalej i znacznie szybciej" – powiedział António Guterres, sekretarz generalny ONZ, podczas zakończonego właśnie szczytu w Nowym Jorku.

„Złożenie planów nie jest opcją, jest obowiązkiem” – wtórował mu Lula, prezydent Brazylii, w której odbędzie się listopadowy szczyt klimatyczny.

Plany, o których mowa, to krajowe plany klimatyczne, czyli Nationally Determined Contributions (NDC). Wspomniany „obowiązek” to z kolei wniosek płynący z tegorocznego orzeczenia Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.

MTS: można skarżyć za klimat

W jednomyślnej decyzji z lipca 15 sędziów MTS stwierdziło, że produkcja i zużycie paliw kopalnych „może stanowić czyn o charakterze międzynarodowym, który można przypisać danemu państwu”. W rezultacie państwa mogą ponosić prawną odpowiedzialność za emisję gazów cieplarnianych, a osoby poszkodowane w wyniku wywołanej przez człowieka zmiany klimatu mogą ubiegać się o odszkodowania.

W jednomyślnej decyzji z lipca 15 sędziów MTS stwierdziło, że produkcja i zużycie paliw kopalnych „może stanowić czyn o charakterze międzynarodowym, który można przypisać danemu państwu”. W rezultacie państwa mogą ponosić prawną odpowiedzialność za emisję gazów cieplarnianych, a osoby poszkodowane w wyniku wywołanej przez człowieka zmiany klimatu mogą ubiegać się o odszkodowania.

Zdaniem MTS, aby osiągnąć globalne cele klimatyczne nakreślone przez naukowców, państwa powinny więc wnosić „odpowiedni wkład”. Tym wkładem są właśnie NDC, które powinny być nie tylko egzekwowane w praktyce, lecz również odpowiednio ambitne.

Na całym świecie brakuje jednego i drugiego. A do grona poważnie ociągających się po pierwszy w historii dołączyła właśnie Unia Europejska.