Duda tłumaczy się z fatalnego zdjęcia z Trumpem i chwali Amerykanina (mijając się z prawdą)

Prezydent Duda ewidentnie nie jest w stanie przeżyć, że Polskę obiegło zdjęcie pokazujące polskiego prezydenta zgiętego w dziwnej pozycji nad biurkiem, kiedy amerykański przywódca siedzi. Na swoim oficjalnym Twitterze zamieścił nawet przeróbkę tej fotografii, na której Trump stoi, a Duda siedzi.

“Padłem ;-)))” — skomentował prezydent, puszczając oko do twitterowiczów. Niby żart, a świadczy jednak o pełzającym poczuciu, że coś nie wyszło tak jak trzeba. Do tego stopnia, że prezydent tłumaczył się obszernie najbardziej życzliwym rozmówcom na świecie - braciom Karnowskim z prorządowego tygodnika “Sieci” - już na początku wywiadu, którego im udzielił (nr 40, 1-7 października).

Wszystkiemu winna rozmowa

Dlaczego więc polski prezydent stał, podczas gdy amerykański siedział? Wszystkiemu winna była - według Dudy - „mocna, szczera, konkretna rozmowa”, która przeciągnęła się dłużej, niż planowano. Zacytujmy:

Zwróćmy uwagę na retorykę prezydenta: „byłem skuteczny”, „liczą się wyniki, a nie formy”. Przy wielkim sukcesie wizyty skupianie się na tym, kto siedział, a kto stał, jest według Dudy po prostu małostkowe (mniejsza o to, że - jak pisaliśmy w OKO.press - tych sukcesów Duda nie odniósł).

Ułamek sekundy wystarczył

Potem jednak prezydent wydaje się odrobinę żałować, że z całej wizyty pozostało w oczach opinii publicznej głównie to zdjęcie:

Duda mówi więc tyle, że dziś można każdą sytuację zmanipulować - podając jednak mylący przykład. Macron mógł odwrócić się wcześniej do kamery, ale francuski prezydent nigdy nie zgodziłby się na fotografię w sytuacji, w której tak jaskrawo widać jego podporządkowaną pozycję innej głowie państwa.

Duda w „Sieciach” przekonuje później - chociaż nie robi tego wprost - że podobne sytuacje, plus 2 mld dol. za budowę bazy amerykańskiej, to nie jest wygórowana cena za polskie bezpieczeństwo. W tej sprawie można mieć różne opinie. Jeżeli jednak polski prezydent uważa, że w celu stałej obecności amerykańskich wojsk w Polsce warto zrobić wszystko - wliczając w to publiczne okazywanie podległości wobec USA - mógłby ten argument sformułować wprost.

Bo to biznesmen był

Duda mówi później jeszcze o samym Trumpie, mijając się przy okazji z prawdą - ale również zdradzając pewien dyskomfort w kontaktach z amerykańskim przywódcą.

Jakie są zalety Trumpa według Dudy?

W OKO.press wczuwamy się w tym miejscu trochę w sytuację prezydenta Dudy. Głowa państwa polskiego nie może powiedzieć - zgodnie z prawdą - że Donald Trump notorycznie łamie normy dobrych obyczajów, że mija się z prawdą kilka razy dziennie i że obraża bardzo różne grupy etniczne. Gdyby Duda powiedział coś takiego, wywołałby międzynarodowy skandal.

"Dorobek" Trumpa

Mógłby jednak chwalić Trumpa bardziej wstrzemięźliwie i w mniej jawnie oderwany od rzeczywistości sposób.

Przypomnijmy więc, że prezydent USA:

• ma zarzuty molestowania seksualnego postawione przez 22 kobiety;
• w czasie kampanii wyborczej obrażał m.in. niepełnosprawnych i Meksykanów (których nazwał gangsterami, gwałcicielami i handlarzami narkotyków);
• w ciągu niecałych 2 lat sprawowania urzędu minął się z prawdą w publicznych wypowiedziach ponad 5 tys. razy;
• notorycznie obraża swoich przeciwników politycznych na Twitterze;
• czuje sympatię i podziw wobec dyktatorów, takich jak Kim Jong Un, dyktator Korei Północnej, czy Władimir Putin, rosyjski prezydent;
• krytykuje publiczne przywódców demokratycznych sojuszników USA (m.in. kanclerz Niemiec Angelę Merkel i Justina Trudeau, premiera Kanady);
• kwestionował wielokrotnie i publicznie sens istnienia NATO, które jest gwarantem polskiego bezpieczeństwa;
• podważa często oficjalne ustalenia własnej administracji, np. kwestionując liczbę 3 tys. ofiar huraganu w Puerto Rico (Trumpa krytykowano za spóźnioną i nieudolną reakcję).

Pomińmy już inne cechy charakteru amerykańskiego prezydenta, którego najbliżsi współpracownicy (co zostało dobrze udokumentowane) nazywali „idiotą” czy „głąbem” (ang. moron) o „zdolności koncentracji pięciolatka”.

Rozumiemy, że Polska musi układać się z USA niezależnie od tego, kogo Amerykanie wybrali na prezydenta. Nie jest to jednak powód, żeby polska głowa państwa zginała się w uniżonych ukłonach i prawiła Amerykaninowi niezasłużone komplementy.