Anton Ambroziak
Anton Ambroziak
Rozmawialiśmy z pracownikami i dotarliśmy do wyników audytu Instytutu Badań Edukacyjnych z lat 2021-2024
Degradacja badawczej roli instytutu, sprzeniewierzenie środków publicznych, działanie na szkodę interesu publicznego, zatrudnianie po znajomości z klucza politycznego i stworzenie quasi-mafijnego układu, który rządził placówką – to główne wnioski z wewnętrznego audytu działalności Instytutu Badań Edukacyjnych w latach 2021-2024. OKO.press dotarło do tego dokumentu.
Z lektury wyników audytu oraz rozmów z byłymi i obecnymi pracownikami Instytutu wyłania się obraz miejsca, które
stało się prywatnym folwarkiem ludzi Przemysława Czarnka do zarabiania pieniędzy.
stało się prywatnym folwarkiem ludzi Przemysława Czarnka do zarabiania pieniędzy.
Dyrektorem IBE z nadania ówczesnego ministra edukacji został Robert Ptaszek, profesor filozofii z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, pasjonat nowej duchowości i edukacji klasycznej. Jego zastępcą – były asystent Czarnka Jakub Koper, odbierany przez pracowników jako politruk.
Pod ich rządami IBE z renomowanej placówki badawczej zmieniło się z trzecioligową instytucję, która dotuje projekty niemające nic wspólnego z badaniami naukowymi. Chodziło o to, żeby wyciągać publiczne środki na prywatną działalność ludzi z KUL.
W IBE z inicjatywy Czarnka powstała też instytucja-cień – oddzielny pion cyfryzacji, którym kierował Michał Przymusiński, polonista z wykształcenia, który wcześniej pracował z Justyną Orłowską w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (premierem był wtedy Mateusz Morawiecki) przy projektach ds. GovTech.
Edukacja
Przemysław Czarnek
Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego
Rząd Mateusza Morawieckiego
Instytut Badań Edukacyjnych
Jakub Koper
Michał Przymusiński
Robert Ptaszek
Tomasz Bartczak
Rocznik ‘92. Dziennikarz i reporter. Uhonorowany nagrodami: Amnesty International „Pióro Nadziei” (2018), Kampanii Przeciw Homofobii “Korony Równości” (2019). W OKO.press pisze o migracjach, społeczności LGBT+, edukacji, polityce mieszkaniowej i sprawiedliwości społecznej. Członek n-ost - międzynarodowej sieci dziennikarzy dokumentujących sytuację w Europie Środkowo-Wschodniej. Gdy nie pisze, robi zdjęcia. Początkujący fotograf dokumentalny i społeczny. Zainteresowany antropologią wizualną grup marginalizowanych oraz starymi technikami fotograficznymi.
Rocznik ‘92. Dziennikarz i reporter. Uhonorowany nagrodami: Amnesty International „Pióro Nadziei” (2018), Kampanii Przeciw Homofobii “Korony Równości” (2019). W OKO.press pisze o migracjach, społeczności LGBT+, edukacji, polityce mieszkaniowej i sprawiedliwości społecznej. Członek n-ost - międzynarodowej sieci dziennikarzy dokumentujących sytuację w Europie Środkowo-Wschodniej. Gdy nie pisze, robi zdjęcia. Początkujący fotograf dokumentalny i społeczny. Zainteresowany antropologią wizualną grup marginalizowanych oraz starymi technikami fotograficznymi.
Komentarze