Współpracowała z Komitetem Obrony Robotników, prowadziła (wraz z mężem) Biuro Interwencyjne KOR, a następnie Biurem Interwencyjnym Komitetu Samoobrony Społecznej KOR, dokumentujące przypadki łamania praw człowieka. Była współautorką „Raportu Madryckiego. O przestrzeganiu praw człowieka i obywatela w Polsce”.
We wrześniu 1980 roku wstąpiła do NSZZ „Solidarność”. Pracowała m.in. w mazowieckiej Komisji Interwencji. W 1982 była współorganizatorką oraz spikerką pierwszej audycji (12 kwietnia 1982) konspiracyjnego radia „Solidarność”.
W lipcu 1982 roku została aresztowana i skazana na 3 lata więzienia. Zwolniono ją rok później na mocy amnestii.
W 1985 roku wyjechała do USA, gdzie zorganizowała Polski Fundusz Obrony Prawnej. Fundusz finansował działającą jawnie Komisję Interwencji i Praworządności „S” pod przewodnictwem Zbigniewa Romaszewskiego.
Działalność po ’89 roku
W latach 1989–1995 pracowała jako dyrektor Biura Interwencji Kancelarii Senatu.
Od 1991 do 1993 była sędzią Trybunału Stanu.
W latach 1996–2001 należała do Ruchu Odbudowy Polski. W 2003 była jednym z założycieli partii Suwerenność-Praca-Sprawiedliwość, którą założył jej mąż, Zbigniew Romaszewski.
W 2006 roku prezydent Lech Kaczyński odznaczył ją Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. W latach 2007–2010 zasiadała w kapitule orderu (2008–2010 jako Kanclerz), ale zrezygnowała po wygraniu przez Bronisława Komorowskiego wyborów prezydenckich.
W 2010 oraz 2015 roku była kandydatką Prawa i Sprawiedliwości na stanowisko Rzecznika Praw Obywatelskich.
W 2011 roku została członkiem rady stowarzyszenia „Solidarni 2010”.
W 2015 roku angażowała się w kampanię prezydencką Andrzeja Dudy, m.in. współorganizując prezydenckie biuro pomocy prawnej „Duda Pomoc”. We wrześniu 2015 roku została doradcą społecznym prezydenta.
3 maja 2016 roku prezydent Andrzej Duda odznaczył ją Orderem Orła Białego. W sierpniu 2016 weszła w skład kapituły orderu.
