Marszałek Karczewski zrobi z Polski drugą Australię, czyli najnowsza recepta PiS na kryzys uchodźczy. Siłowa

W TVN24 błysnął marszałek Senatu Stanisław Karczewski, który ma prosty sposób na to, by Polska nie musiała borykać się z zamachami terrorystycznymi ani przejmować się kryzysem uchodźczym. Wystarczy, że wprowadzi politykę migracyjną w oparciu o tę stosowaną w Australii. Tyle że taka propozycja za wiele sensu nie ma ze wszelkich powodów.

Marszałek mógł nie zauważyć, że Polska nie jest wyspą – w związku z tym nie może blokować dostępu do kraju przy pomocy gęstej sieci patroli przybrzeżnych. Nie ma też wysp u wybrzeży Polski, na których moglibyśmy przetrzymywać osoby ubiegające się o azyl, chyba że marszałek planuje zbudować ośrodki dla uchodźców na wyspie Wolin i Uznam.

Mógł też nie spostrzec, że Polska jest częścią Unii Europejskiej, a więc jej pozycja w kryzysie uchodźczym jest zupełnie inna niż Australii. Jako część europejskiej wspólnoty mamy obowiązek – i do tego zobowiązaliśmy się, podpisując unijne traktaty – uczestniczyć w rozwiązywaniu problemów, które nie koniecznie dotyczą naszego kraju bezpośrednio, a dotyczą za to jednego z naszych europejskich partnerów. Takim problemem jest np. kilkaset tysięcy osób, przebywających obecnie w obozach dla uchodźców w Grecji i Włoszech.

Prawa człowieka idą na dno

Trudno jednak, by marszałek nie wiedział, że u wybrzeży Australii rozgrywają się wydarzenia dramatyczne, często opisywane przez zagraniczne media, a winę za to ponoszą tamtejsze władze.

Australia od dawna jest niechętna wszelkim obcym przybyszom, szczególnie uchodźcom. To 15. najzamożniejszy kraj na świecie i szósty pod względem posiadanego terytorium. Tymczasem na jego terytorium przebywa tylko 0,2 proc. światowych uchodźców.

Powodem jest właśnie niebywale ostra polityka antyimigracyjna. Nie tylko pod względem selekcji, ale także tego, jak traktowani są ludzie ubiegający się o azyl, oraz metod, jakie stosuje się do ochrony granic.

Do Australii łodzie z uchodźcami przybywają z południowo-wschodniej Azji, głównie z Indonezji. Każda łódź, która zostanie przechwycona przez wojskowe patrole jest odsyłana z powrotem, niezależnie od stanu technicznego i odległości, jaka dzieli ją od najbliższego lądu.

Ci, którym uda się dostać do Australii, też nie mogą tam pozostać. Wysyłani są do specjalnych ośrodków na wyspach Nauru i Manus, które nie należą do terytorium kraju, gdzie oczekują na proces weryfikacji ich statusu.

Tortury i gwałty

Specjalny wysłannik ONZ ds. tortur, Juan Mendez stwierdził w marcu 2016 roku, że w ośrodkach dla uchodźców Australia narusza międzynarodową Konwencję Przeciwko Torturom. Raport ONZ opisuje m.in. przypadek przywiązywania imigrantów do krzesła i wymuszania na nich oświadczeń. Osobom szukającym azylu odmawia się dostępu do prawnika i arbitralnie decyduje o przetrzymywaniu ich w ośrodkach.

Z kolei brytyjski „The Guardian” opisał szczegółowo realia ośrodków na wyspie Nauru. Dziennikarze ujawnili przypadki molestowania seksualnego i przemocy stosowanej przez strażników. Australijską politykę wobec uchodźców krytykowały także Amnesty International i Human Rights Watch.

Przy tym wszystkim jednak, na mocy międzynarodowych porozumień, Australia zgodziła się przyjąć około 20 tys. uchodźców z Syrii. Choć polityka migracyjna Australijczyków jest jedną z najostrzejszych na świecie, zgodzili się na to w imię poprawnych stosunków zagranicznych.

Każdy wie natomiast, jaka jest historia z przyjęciem ok. 7 tys. uchodźców, które miały trafić do Polski z unijnego rozdzielnika.