Marsze Żołnierzy Wyklętych obrażały pamięć ofiar. „Bu-ry, Bu-ry, nasz bo-ha-ter" skandowali ONR-owcy

"Razem z resztą osób zepchnięto mnie pod ścianę i otoczono zwartym kordonem policji. Nie podano powodu zatrzymania. Otaczający nas policjanci nie odpowiadali na pytania i prośby o wypuszczenie" - mówi dziennikarka OKO.press Hanna Szukalska, która robiła relację z warszawskiego Marszu Żołnierzy Wyklętych (więcej czytaj - dalej).

„Dzisiejsze szmaciarstwo chce wykoślawić historię” – to słowa wicemarszałka Sejmu Ryszarda Terleckiego, które padły z okazji Dni Pamięci Żołnierzy Wyklętych 2 marca 2019. Krótkie wyjaśnienie – szmaciarze to ci, którzy są krytyczni wobec kultu wyklętych. Marsze ku czci żołnierzy, nazywanych także niezłomnymi, odbywały się 1 marca w całej Polsce.

Hasła, które nieśli na transparentach i skandowali maszerujący, nie miały jednak wiele wspólnego z uhonorowaniem żołnierzy antykomunistycznego podziemia. We Wrocławiu krzyczano: „Żydowscy komuniści gorsi niż naziści” oraz „Precz z żydowską okupacją”. W Warszawie: „Mówią miasta, mówią wioski, reżim pisowski jest prożydowski”.

W stolicy jeden z demonstrantów miał transparent dwustronny: z przodu „Zbyt wielu Żydów – w tym marcowych emigrantów – mordowało żołnierzy wyklętych” , a z tyłu „Wyklęci uchronili Polskę od kolektywizacji i ateizacji”. Nawet biorąc poprawkę na poetykę ulicznych protestów, należy ten przekaz nazwać dalekim od prawdy wykoślawieniem historii.

Warszawa: Bury morderca. Bury nasz bohater.

Warszawski marsz rozpoczął się przed bramą aresztu śledczego na Rakowieckiej, gdzie jest Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL. Krzyczano: „Bóg – Honor – i Ojczyzna” i „Narodowe siły zbrojne eN-eS-Zet”.

Naprzeciw aresztu i zebranych pod nim czcicieli żołnierzy wyklętych stała grupa kilkunastu starszych kobiet. Trzymały transparent „Siła bezsilnych – polskie babcie krzyczą: faszyzm stop!” i patyczaki z napisami „Polska bez faszyzmu”, „Pamiętam II wojnę światową. Nigdy więcej!” i „Walczymy o jutro naszych wnuków. Faszyzm stop!”. W ich stronę z pochodu formującego się pod aresztem ktoś krzyknął: „do Izraela, mośki” i „śmierć wrogom ojczyzny”.

Kontrdemonstranci próbowali zatrzymać marsz nieopodal aresztu na skrzyżowaniu ulic Rakowieckiej i Wiśniowej. Siedli na jezdni, trzymali napisy: „Bury nie był bohaterem”, „79 ofiar bandyty Burego”, „Puchały Stare. Zamordowanych 30 furmanów pochodzenia białoruskiego. 31.01.1946. Chwała ofiarom. Niesława mordercom”.

Nieco filozoficzny był transparent Obywateli RP: „Nie każdy bohater był wyklęty, nie każdy wyklęty był bohaterem”. Przed szeregiem siedzących ludzi leżały białe róże, symbol pokojowych manifestacji, u nas znany zwłaszcza z kontrdemonstracji smoleńskich.

Kiedy policja zaczeła wynosić kontrdemonstarntów, wzniósł się okrzyk „Faszyści policja, jedna koalicja”. Narodowcy odpowiedzieli gromko: „Raz sierpem, raz młotem czerwoną hołotę”. Nieśli pochodnie. „Nie czerwona, nie tęczowa, tylko Polska narodowa”. Pod ambasadą Ukrainy wyrazili swój pogląd na temat granic z 1945 roku: „Od kołyski aż po grób, polskie Wilno polski Lwów”.

Zepchnięte z trasy marszu dziewczyny próbowały pokazywać maszerującym transparenty i wołały „Bury nie był bohaterem”. Męskie głosy odpowiedziały: „Bury, bury, nasz bo-ha-ter!”.

Zobacz trzyminutowy film OKO.press, który oddaje prawdę o Marszu i kontr-demonstracji:

Bohater? Ludobójca

Przypomnijmy, wyniki śledztwa prowadzonego przez IPN jednoznacznie wskazały, że oddział antykomunistycznego podziemia dowodzony przez „Burego” dopuścił się czystki etnicznej na ludności białoruskiej, a jego czyny noszą znamiona ludobójstwa. Na przełomie stycznia i lutego 1946 roku jego żołnierze zamordowali 79 cywilów zamieszkujących podlaskie wsie: Zaleszany, Wólka Wygonowska, Puchały Stare, Zana, Szpaki i Końcowizna.

Prawosławne rodziny ofiar „Burego”, a także świadkowie tych wydarzeń żyją i mieszkają w podlaskich wsiach do dziś. Pani Klaudia, która w 1946 roku miała siedem lat, o marszach nacjonalistów mówiła nam tak: „Ostatnio włączyłam telewizję białostocką i widzę – pokazują Hajnówkę. Jeden Pan mówi – on od tych organizatorów – »Trzeba Burego bohaterem zrobić«. To ja rozryw serca dostałam, popłakałam się aż. Jaki bohater? To ludobójca”.

Pani Walentyna (w 1946 roku miała pięć lat) opowiadała OKO.press: „Pamiętam, że przyszła jakaś banda i zabierała z naszej wioski więcej furmanów. Pamiętam, że mama okropnie krzyczała. Ale od nas w Zaleszanach zabierali ludzi, a w wioskach z drugiej strony palili na oczach rodzin i sąsiadów. Podpalić czyjś dom to jest człowiek? To jest bohater?”.

We Wrocławiu rozwiązali Międlarowi

W wielu miastach na drodze narodowców stawały milczące blokady organizowane przez Obywateli RP, czasami wspierali ich członkowie KOD.

W Lublinie stali przed Bramą Krakowską. Mieli białe róże i duży transparent „Nacjonalizm to nie patriotyzm”.

We Wrocławiu czekali na marsz narodowców prowadzony przez byłego księdza Jacka Międlara z napisem „Rotmistrz Pilecki nie dzielił ludzi ze względu na światopogląd i wyznanie”. Wrocławski marsz rozwiązano na wniosek obserwatorów z Urzędu Miasta.

W Bydgoszczy próbowali komunikować się z drugą stroną za pomocą banera „Moją ojczyzną jest człowieczeństwo”. Bez większych rezultatów.

W Rzeszowie stali na Rynku z transparentem „Nie każdy wyklęty to bohater, nie każdy bohater to wyklęty” i „Czcimy bohaterów, pamiętamy zbrodnie”.

Policyjne kotły

Policja interweniowała nie tylko tam, gdzie kontrdemonstranci blokowali drogę narodowcom. Zatrzymywano w kotłach nawet osoby, które stały z transparentami na chodnikach i nie miały zamiaru zatrzymywać maszerujących. Wśród takich osób często trafiali się przypadkowi przechodnie, czy klienci pobliskich sklepików. Bez skutku prosili policjantów o wypuszczenie. Natychmiast podjeżdżały policyjne furgony i stawały zderzak w zderzak, tak by uniemożliwić jakikolwiek kontakt z maszerującymi narodowcami.

Osoby przetrzymywane w ten sposób, były legitymowane i trzymane tak długo, aż pochód się oddalił. Policjanci mówili im, że nie są zatrzymani, ale nie pozwalali im odchodzić. Interwencje Policji nie były brutalne, ale momentami zbyt gwałtowne (Warszawa), z przesadną stanowczością.

„Nie odpowiadali na pytania i prośby o wypuszczenie”

Jedną z osób zatrzymanych w „kotle” była dziennikarka OKO.press, Hanna Szukalska.

Hanna: „W trakcie wynoszenia przez policję osób blokujących trasę marszu robiłam zdjęcia i filmowałam. Byłam dość blisko. Ponieważ blokada zajmowała całą ulicę, policjanci, za ręce i nogi, transportowali protestujących na chodniki po obu stronach Rakowieckiej. Ja stałam po prawej, gdzie wyniesiono między innymi jednego z działaczy Obywateli RP, Wojciecha Kinasiewicza. Policjanci krzyczeli do siebie: »pod ścianę«, »ruchy, dalej, dalej«, »zamykaj, trzymajcie prawą!«. Otoczyli wyniesionych z blokady, ale także osoby, które stały na chodniku i chłopaka, który właśnie wyszedł ze sklepu. Próbowałam wyjść z kotła, pokazałam legitymację prasową, prosiłam o wypuszczenie, powiedziałam, że policja utrudnia mi pracę, bezskutecznie.

Po jakimś czasie zjawiła się policjantka, prawdopodobnie wyższa rangą, która kazała nam cierpliwie czekać, również nie odpowiadając na żadne pytania. Zamknięci w podobnym kordonie po drugiej stronie Rakowieckiej zaczęli śpiewać. Później pojawił się kolejny policjant, który nas wylegitymował i spisał. Jako powód zatrzymania podał art. 52 paragraf 2 kodeksu wykroczeń. Gdy powiedziałam, że jestem dziennikarką i utrudniono mi pracę, policjant z uśmiechem powiedział, że jemu legitymacji wcześniej nie pokazywałam. Rzeczywiście – bo widziałam go pierwszy raz. Widzieli ją za to chyba wszyscy inni, którzy nas pilnowali. W kordonie spędziłam ponad 45 minut”.

Za ukochaną ojczyznę

A wszystko to służyło temu, by „szmaciarze nie koślawili historii”, a patriotyczni oenerowcy mogli, jak na przykład w Bielsku-Białej spokojnie wyruszyć z Placu Opatrzności Bożej, powrzeszczeć o Żydach i komunistach, pokazać przechodnim i kontrdemonstrantom rozdawać faki i z uczuciem spełnienia wylądować w Kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na mszy za ukochaną ojczyznę.