Moich 6 (nieudanych) prób zaszczepienia się przeciw COVID

Mam 69 lat. Od dziecka choruję na astmę. Na łamach OKO.press napisałem wiele tekstów na temat pandemii COVID-19. Wielokrotnie przekonywałem czytelników do szczepień przeciw wirusowi SARS-CoV-2.

Kiedy w czasach “przedszczepionkowych” wyliczyłem z dostępnego na sieci kalkulatora ryzyko hospitalizacji i zgonu z racji COVID-19 (pod uwagę brano tam moją płeć, wiek i fakt, że choruję na astmę), okazało się, że ryzyko wylądowania w szpitalu wynosi aż 59,3 proc., a zgonu 14,1.

Dodajmy, że byłem wtedy o 5 lat młodszy, ale z drugiej strony wirus był zdecydowanie groźniejszy niż dziś. No i wówczas nie miałem w organizmie żadnych przeciwciał przeciw zarazkowi, ponieważ nigdy wcześniej się z nim nie zetknąłem.

Skierowanie na IKP

W ciągu ostatnich 4 lat przeciwko COVID-19 szczepiłem się czterokrotnie.

Chorowałem (na szczęście już po przyjęciu szczepionek) 2 razy. Za każdym razem dość ciężko. Z racji astmy musiałem od razu brać sterydy wziewne. Przez 3-4 tygodnie byłem mocno osłabiony.

O pierwszych zachorowaniach wśród znajomych dowiedziałem się w połowie września. Z ulgą przyjąłem więc wiadomość, że już 11 września 2025 na moim Indywidualnym Koncie Pacjenta pojawiło się skierowanie na szczepienie zakupioną przez państwo nową, uaktualnioną szczepionką Moderny.

Próba nr 1

Mieszkam w malutkiej miejscowości w woj. kujawsko-pomorskim, co ma znaczenie w tej historii.

Skontaktowałem się z gminnym ośrodkiem zdrowia, w którym robię wszystkie szczepienia i ku mojemu zmartwieniu, dowiedziałem się, że tym razem mój POZ nie będzie szczepił przeciw COVID.

POZ może, ale nie musi prowadzić takiej akcji.

Widać miejscowa lekarka uznała, że chętnych do szczepień w jej gminie będzie tym razem tak mało, że szkoda zachodu z zamawianiem, odbieraniem, przechowywaniem szczepionek. Nie wiem zresztą, co nią kierowało, bo nie spytałem.

30 zł za szczepienie

Byłem optymistą, ponieważ wiedziałem, że państwo od pewnego czasu zdecydowanie ułatwiło dostęp do szczepień, organizując je w aptekach. Doczytałem się, że na szczepienie do apteki idzie się wprost z ulicy. Trzeba mieć ze sobą dowód osobisty i to wystarcza. Wszystkie osoby 65+ dostały odgórnie skierowanie na szczepienie.

Ale tej właściwej, tj. takiej, która zadeklarowała, że będzie prowadzić szczepienia (także inne, nie tylko przeciw COVID).

Zachętą dla aptek jest kwota bodajże 30 zł za szczepienie.

Próba nr 2

19 września wybrałem się (w innym celu) do Bydgoszczy. Wszedłem do apteki w dużym centrum handlowym. Usłyszałem, że owszem, apteka prowadzi szczepienia, ale szczepionka przeciw COVID będzie dostępna… po 16 października.

Zajrzałem na stronę Głównego Inspektoratu Sanitarnego, na której 15 września 2025 roku zawisł komunikat w sprawie odbioru szczepionek przeciw COVID.

Dowiedziałem się z niego m.in., że “poszczególne punkty szczepień odbierają szczepionki z właściwej miejscowo Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej (PSSE) po wcześniejszym powiadomieniu mailowym o dostępności szczepionek w PSSE”.

Oraz że “szczepionki wydawane są dla punktów szczepień z PSSE nie częściej niż raz w tygodniu, wyłącznie na podstawie zamówienia złożonego przez punkty szczepień do RARS (Rządowa Agencja Rezerw Strategicznych)”.

Najwyraźniej apteka nie zamówiła w porę szczepionek – doszedłem do wniosku.

Próba nr 3

Dwa dni później byłem ponownie w Bydgoszczy. Tym razem bardziej pewny swego ruszyłem do punktu szczepień przy dużej miejskiej poradni.

“Nie mamy jeszcze szczepionek” – usłyszałem. “Będą najprawdopodobniej z kilka dni”.

Pewnie nie zamówiliście ich państwo wcześniej? – spytałem.

“Koordynatorka próbuje od dawna je zamówić, ale na próżno” – padła odpowiedź.

Nie ma jak apteka na dworcu

Koledzy z redakcji informują od kilku dni, że w wielu warszawskich aptekach można bez problemu się szczepić.

30 września jadę (w innym celu) do Warszawy, więc tym razem na pewno już się uda.

Wcześniej sprawdzam, które apteki w okolicy Dworca Centralnego prowadzą szczepienia. Jadę w obie strony pociągiem, nie będę zbyt długo w mieście, więc to najprostsza opcja.

Internet wskazuje, że szczepi zarówno apteka na samym dworcu, jak i ta w Złotych Tarasach (duża galeria handlowa tuż obok).

Próba nr 4

W dworcowej aptece dowiaduję się, że owszem placówka prowadzi szczepienia, szczepionka jest na miejscu. Niestety, pani, które je wykonuje, jest na zwolnieniu lekarskim, a zatem nic z tego.

Zachorować każdy może – myślę – ale w takiej sytuacji chyba warto zadbać o zastępstwo.

W Warszawie będę znów za tydzień. Czy mogę się zapisać na 7 października? – pytam.

Aptekarka sprawdza na tablecie. “Nie mogę panu obiecać, że ktoś tego dnia będzie szczepić. Zadzwonimy jutro do pana” (telefonu nazajutrz się nie doczekałem).

Próba nr 5

Idę już z mniejszą nadzieją do Złotych Tarasów. W dużej aptece sieci SuperPharm dowiaduję się, że placówki owej sieci szczepią, ale nie tu, koło dworca, tylko np. w Galerii Mokotów.

Nie mam czasu jechać do Galerii Mokotów. Mój pociąg powrotny rusza za 40 minut.

Oczywiście, tak jak POZ-om, nikt pewnie nie może nakazać wykonywania szczepień w konkretnej aptece. Ale czy nie można by wpłynąć na kierowników okołodworcowych placówek, by w jednak podjęły się takiej usługi? Z myślą może nawet nie o warszawiakach, ale o przyjezdnych.

Próba nr 6

1 października sprawdzam okoliczne apteki w większych miejscowościach niedaleko mojego miejsca zamieszkania, w tym w dobrze zaopatrzonej, dużej placówce w Brodnicy.

– Tak, szczepimy przeciw COVID, ale skończyła się pierwsza transza szczepionek – słyszę.

– A ile ich państwo mieliście?

– 20. Rozeszły się na pniu [powiat brodnicki liczy ok. 77 tys. mieszkańców]. Mogę pana zapisać na za 2 tygodnie. Powinno się udać.

Zapisałem się.

Celem, jaki przyświecał mi przy pisaniu powyższego tekstu, nie było „dołożenie” Ministerstwu Zdrowia, Głównemu Inspektoratowi Sanitarnemu czy Rządowej Agencji Rezerw Strategicznych za możliwe uchybienia w organizacji szczepień. Proponuję jednak zwrócić uwagę na dystrybucję szczepionek. Wydaje się, że duże aglomeracje są w wyraźnie uprzywilejowanej sytuacji w stosunku do prowincji (o ile Bydgoszcz można nazwać prowincją).

Zdaję sobie też sprawę, że gdyby bardzo zależało mi na szczepieniu, dopiąłbym swego. Mogłem zawsze wymienić bilet na późniejszy pociąg czy dzwonić w porę po warszawskich aptekach.

No nic. Liczę, że w ciągu najbliższych dni nie zachoruję. Czego i państwu poszukujących możliwości szczepienia życzę.