Krótko i na temat: najnowsze depesze OKO.press z Polski i ze świata

Sprzeczne oświadczenia o stanie rozmów złożyli w piątek sekretarz stanu USA Marco Rubio i ambasador Rosji przy ONZ Wasilij Niebienzja.

Ostatni ruch w celu zmuszenia Zachodu do ustępstw w Ukrainie Moskwa wykonała ostatniej nocy – w ONZ. Zaproponowała „konsultacje Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie wyników 30-dniowego moratorium na ataki na infrastrukturę energetyczną między Rosją a Ukrainą”.

„Moratorium” było rosyjską odpowiedzią na propozycję Trumpa, by ogłosić w Ukrainie rozejm. Putin się na to nie zgadza, bo nie chce zamrożenia konfliktu na linii frontu. Zamiast tego zgodził się nie strzelać „do obiektów energetycznych” w Ukrainie przez 30 dni. Ten czas właśnie minął. „Moratorium” miało być dowodem, że Moskwa – tak jak to sobie wyobraża Trump – pragnie pokoju. Operacja Putinowi nie wyszła z powodu krwawych i dobrze pokazanych światu rosyjskich ataków na obiekty cywilne w Sumach i Krzywym Rogu.

Teraz ambasador Rosji przy ONZ Niebienzja ogłosił, że czwartkowe konsultacje były „najdziwniejszymi w jego karierze”, bo „państwa zachodnie nie wyraziły gotowości wywierania presji na Kijów, aby zastosował się do moratorium na ataki na infrastrukturę energetyczną”. Oznacza to, że pomysł, iż Zachód wywrze na Ukrainę naciski zgodne z wolą Kremla, nie powiódł się.

A skoro tak, to według Niebienzji „mówienie o zawieszeniu broni Ukrainie »na tym etapie« jest nierealne. I taka była odpowiedź Moskwy na publiczne rozważania Trumpa z 17 kwietnia, że oczekuje odpowiedzi Moskwy w sprawie Ukrainy „nawet w tym tygodniu”. Kropkę nad i postawił rzecznik Putina: „Harmonogram prezydenta Rosji Władimira Putina na ten tydzień nie uwzględnia kontaktów z prezydentem USA Donaldem Trumpem”. „Kontakty są dość trudne, ponieważ temat nie jest prosty".

Jaki jest kontekst?

W niedzielę minie 100 dni prezydentury Trumpa – który obiecywał, że wojnę w Ukrainie zakończy w jeden dzień. Sukcesu nie ma i administracja Trumpa zaczyna sugerować, że w takim razie uzna sprawę za niebyłą i zajmie się innymi światowymi problemami.

Rosja tymczasem – jak się wydaje – założyła, że uda się jej zmusić głodnego sukcesu Trumpa do tego, by za swój sukces uznał zakończenie wojny w Ukrainie na warunkach rosyjskich. Czyli na oddaniu Ukrainy Rosji. To się nie udało, bowiem Ukraina się nie ugięła, mimo ogromnego nacisku, z poniżającym przyjęciem prezydenta Zełenskiego w Białym Domu.

A Unia Europejska nie wzięła udziału w tej kombinacji.

Tak znaleźliśmy się w miejscu, w którym jesteśmy.

Z czym zostajemy na tym etapie rozmów?

Moskwa zapewnia, że:

• rozmowy nie zakończyły się „zupełnym” fiaskiem, bo jednak było tymczasowe moratorium na ataki na obiekty energetyczne, „lecz wciąż pozostaje wiele do omówienia”
• nie ma mowy, by Moskwa „zrezygnowała z nowych regionów” – czyli ziem Ukrainy, które częściowo okupuje, a w całości sobie inkorporowała i żąda teraz, by Ukraina je opuściła
• winę na niepowodzenie rozmów z USA Putin zwala na Europę, licząc na konflikt europejsko-amerykański („Wiele krajów próbuje zakłócić negocjacje między Rosją a Stanami Zjednoczonymi; Dialog odbywa się w warunkach ataków i dezinformacji” – to słowa wysłannika Putina do Trumpa, Kiryła Dmitrijewa. „Podczas gdy Moskwa i Waszyngton rozmawiają o pokoju, stolice europejskie zamieniły się w wojenne sępy, nalegając na kontynuowanie działań militarnych” – to z kolei inny bliski współpracownik Putina, Pieskow)
• Propaganda Kremla po wielomiesięcznej przerwie znowu zaczęła przekonywać świat, że Ukraina nigdy nie istniała, jest państwem fikcyjnym, sztuczną konstrukcją – a Ukraińcy są tak naprawdę Rosjanami. Ponownie zreinterpretowała historię II wojny światowej – w przeciwieństwie do wersji z zeszłego roku, kiedy USA były wrogiem, teraz II wojna świadczy o prawdziwym amerykańsko-rosyjskim braterstwie broni i wspólnej walce z Europą.
• Oprócz tego Putin oferuje Trumpowi pośrednictwo w negocjacjach z Iranem. Z tym że USA muszą uznać „uzasadnione interesy Teheranu” (sformułowanie bliźniacze do „uzasadnionych interesów Rosji” w Ukrainie). Z wielką pompą Moskwa ogłosiła też 17 kwietnia, że w rozmowach o Ukrainie pośredniczy Katar (w czwartek na Kremlu u Putina był emir Kataru).

Tworzy więc ze swojego najazdu na Ukrainę tak skomplikowaną opowieść, by odbiorca przekazu, w tym Donald Trump, nie był w stanie zorientować się, o co tu chodzi.

Stan negocjacji według USA wygląda tak:

• Amerykanie nadal spodziewają się znaczącego „postępu” i rozejmu w Ukrainie „w ciągu kilku tygodni”, a znaczenie dialogu z Rosją polega ich zdaniem na tym, że się on odbywa „po 3,5-letniej przerwie”.
• Administracja Trumpa nadal wierzy w możliwość zakończenia konfliktu, ale nie mówi, na jakich miałoby się to odbyć warunkach. Wiarę w sprawczość Trumpa wyraził po raz kolejny jego wiceprezydent J.D. Vance.
• W związku z tym Departament Stanu ogłosił 17 kwietnia, że „nie może twierdzić, że Rosja odrzuciła propozycję prezydenta USA Donalda Trumpa dotyczącą zawieszenia broni na Ukrainie” (rzeczniczka DS Tammy Bruce 17 kwietnia).
• Rubio zagroził, że USA wycofaj a się z rozmów, jeśli nadal nie będzie ich efektów. Jego komentarz zbiegł się w czasie z oznakami pewnego postępu w rozmowach USA z Ukrainą i narastającymi kłopotami administracji — w związku z wojną celną wypowiedzianą przez Trumpa światu.

• Jednak Trump już nie obwinia prezydenta Ukrainy Zełenskiego o „rozpoczęcie wojny z Rosją”. Zrzuca teraz winę na swojego poprzednika, Joe Bidena.
• Amerykanie zaczynają opowiadać o gwarancjach bezpieczeństwa dla Ukrainy, choć na razie bardzo mętnie. Sekretarz stanu USA Marco Rubio 18 kwietnia: „Stany Zjednoczone nie są jeszcze gotowe do publicznej dyskusji na ten temat”.
• Podkreślają chęć podpisania z Ukrainą umowy o surowcach, ale też o funduszu odbudowy Ukrainy.
• Zaczynają wskazywać, że kluczowa w rozwiązaniu konfliktu w Ukrainie jest Europa. Wysłannicy Trumpa prowadzili w ostatnich dniach rozmowy w Paryżu. Wiadomo o nich tyle, że były „obiecujące”.

Co się wydarzyło?

Rzecznik Praw Obywatelskich poinformował dzisiaj, że wystąpił do Prokuratury Rejonowej w Oleśnicy o informacje na temat stanu postępowania, które wszczęto w sprawie zabiegu terminacji ciąży w szpitalu w Oleśnicy, o którym donoszą media.

RPO wnioskuje też do ministry zdrowia Izabeli Leszczyny o informacje na temat wniosku, jakie Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników skierowało do MZ w sprawie wykładni pojęcia „przerywanie ciąży”. To jeden z kluczowych wątków w sprawie — w środowisku istnieje kontrowersja co do tego, czy w przypadku II i III trymestru przerwanie ciąży oznacza urodzenie, czy jednak wiąże się z wcześniejszym uśmierceniem płodu. Rzecznik pyta ministrę, czy podjęła tę sprawę i prosi o kopię odpowiedzi na pismo PTGiP.

RPO chce zbadać też wątek sprawy, który poprzedza aborcję wykonaną w szpitalu w Oleśnicy, czyli to, w jaki sposób przez szereg lekarzy była traktowana pacjentka. Z opowieści, którą pani Anita oraz jej pełnomocniczka przekazały mediom, wynika, że kobieta była tygodniami zwodzona przez lekarzy, którzy nie poinformowali jej rzetelnie na temat stanu, w jakim znajduje się płód. RPO wnioskuje do ministry zdrowia o wiadomości na temat ustaleń po kontrolach w Centralnym Szpitalu Klinicznym Uniwersytetu Medycznego w Łodzi zleconych przez Narodowy Fundusz Zdrowia oraz Rzecznika Praw Pacjenta.

Jaki jest kontekst?

Sprawa aborcji wykonanej w szpitalu w Oleśnicy to pokłosie głośnego artykułu „Gazety Wyborczej”, który opisywał przerwanie ciąży w 37. tygodniu. Decyzja o terminacji ciąży zapadła z uwagi na zagrożenie dla zdrowia fizycznego i psychicznego ciężarnej. Dramatyczną historię pani Anity, która wg doniesień „Gazety Wyborczej” tygodniami otrzymywała sprzeczne diagnozy dotyczące poważnej wady genetycznej płodu, można przeczytać tutaj.

Po publikacji artykułu dr Gizela Jagielska i szpital w Oleśnicy stali się przedmiotem nagonki środowisk antyaborcyjnych – ale nie tylko. Decyzję o aborcji w tak późnym stadium ciąży zdaje się kwestionować także prokuratura, która na podstawie artykułu „Wyborczej” wszczęła śledztwo w tej sprawie. W środę 16 kwietnia do szpitala w Oleśnicy wkroczył europoseł i były działacz Konfederacji Grzegorz Braun, który — jak twierdzi — usiłował dokonać „zatrzymania obywatelskiego” doktor Jagielskiej. Prokuratura bada sprawę pod kątem naruszenia przez Brauna nietykalności osobistej lekarki, pozbawienia jej wolności oraz pomówienia.

Przeczytaj teksty OKO.press na podobny temat:

Co się wydarzyło?

Sekretarz Stanu USA Marco Rubio udzielił w piątek komentarza po spotkaniu w Paryżu z europejskimi i ukraińskimi liderami.

„Nie będziemy kontynuować tego przedsięwzięcia tygodniami i miesiącami. Musimy więc teraz bardzo szybko ustalić, a mówię o kwestii dni, czy jest to wykonalne w ciągu najbliższych kilku tygodni” – powiedział Rubio.

„Prezydent jest o tym przekonany. Poświęcił temu wiele czasu i energii... To jest ważne, ale dzieje się wiele innych naprawdę ważnych rzeczy, które zasługują na równie dużą, jeśli nie większą uwagę”.

Jaki jest kontekst?

Administracja Donalda Trumpa od tygodni prowadzi negocjacje z Ukrainą i Rosją w sprawie zakończenia rosyjskiej inwazji. W czwartek europejscy i ukraińscy politycy spotkali się w Paryżu z sekretarzem stanu USA Marco Rubio i specjalnym wysłannikiem ds. Ukrainy Stevem Witkoffem. Jak podaje CNN, strona amerykańska i ukraińska przeprowadziła „doskonałą wymianę zdań” ze swoimi brytyjskimi, francuskimi i niemieckimi odpowiednikami. Podczas spotkania omawiano także opracowany przez USA zarys planu pokojowego, który miał zostać „przyjęty z entuzjazmem”. Nie podano jednak szczegółów tego planu. Późnym wieczorem 17 kwietnia Ukraina i Stany Zjednoczone podpisały memorandum potwierdzające zamiar sfinalizowania i zawarcia umowy o dostępie USA do ukraińskich zasobów naturalnych. Do podpisania właściwej umowy może dość w następnym tygodniu, w czwartek 24 kwietnia.

Steve Witkoff spotkał się także w ubiegłym tygodniu z Władimirem Putinem. Żądania Rosjan pozostają od lat niezmienne. Kreml chce m.in. uznania aneksji pięciu ukraińskich terytoriów oraz gwarancji, że Ukraina nie wejdzie do NATO oraz żadne siły NATO nie będą stacjonować w Ukrainie.

Tymczasem rosyjskie ataki nie ustają. Rano 18 kwietnia rosyjska armia ostrzelała trzema rakietami Charków. Władze lokalne informują o 103 osobach rannych, wśród nich jest ośmioro dzieci. Cztery osoby trafiły do szpitala i są w stanie ciężkim, jedna osoba zginęła. Doszło też do dronowego ataku na Sumy. Jedna osoba zginęła, jedna odniosła obrażenia. Również dziś Centrala Koordynacyjna ds. Traktowania Jeńców Wojennych poinformowała, że Ukraina sprowadziła m.in. z rosyjskich kostnic kolejne 909 ciał ukraińskich żołnierzy, którzy zginęli na różnych odcinkach frontu. Prezydent Ukrainy podpisał ustawy o kontynuacji stanu wojennego oraz mobilizacji na kolejne 90 dni, do 6 sierpnia 2025 roku. Wcześniej za tym zagłosowała Rada Najwyższa Ukrainy.

Przeczytaj teksty OKO.press na podobny temat:

Nie wiadomo, co w niej jest. Tymczasem w Paryżu delegacja amerykańska – z Rubio, Witkoffem i Keithem Kellogiem spotykała się w sprawie Ukrainy z prezydentem Francji. Ten zaś przed i po spotkaniu rozmawiał z prezydentem Ukrainy Wołodymyrem Zełenskim, a na koniec powiedział, że „dyskusje na temat tego, jak osiągnąć zarówno zawieszenie broni, jak i pełny i trwały pokój” w Ukrainie były „pozytywne i konstruktywne”. Zadowolenie Paryża z amerykańskich propozycji potwierdził też Departament Stanu USA. W komunikacie mowa jest o tym, że Rubio przekazał Francuzom to samo, co Ławrowowi.

Następnie Trump ogłosił, że spodziewa się odpowiedzi Moskwy w sprawie zawieszenia broni w Ukrainie „w najbliższych dniach”. Nie wykluczył możliwości wprowadzenia dodatkowych środków handlowych, jeśli nie spotka się to z żadną reakcją. Ogłosił tez, że umowę o wykorzystaniu surowców Ukrainy zawrze 24 kwietnia (wcześniej Ukraińcy i Amerykanie mówili, że umowa może być podpisana nawet 17 kwietnia – nadal nie wiadomo, co w niej jest)

Premierka Włoch Giorgia Meloni, która pojechała do Trumpa do Waszyngtonu, by załagodzić napięcie z Europą, zdołała go tymczasem namówić na podróż do Rzymu „w najbliższym czasie”. Trump był z wizyty zadowolony, chwalił Meloni i obiecywał, że „na 100 procent” zawrze porozumienie w sprawie ceł z Unią Europejską. Do przekonywania Trumpa włoska polityczka użyła jego własnego hasła. Powiedziała, że chce „ponownie uczynić Zachód wielkim”. A przed podróżą do Waszyngtonu omówiła szczyt z przewodniczącą Komisji Europejskiej Ursulą von der Leyen.

Jaki jest kontekst?

Dyplomacja rosyjska gra na konflikt między UE a USA i wykorzystać to także w wojnie najeźdźczej w Ukrainie. Używa do tego także zbliżającej się 80. rocznicy zdobycia Berlina (twierdzi np. że „Eurofaszyzm, podobnie jak 80 lat temu, jest wspólnym wrogiem Moskwy i Waszyngtonu”.)

Moskwa obstaje też twardo przy swoich warunkach w sprawie Ukrainy: ma się ona zrzec w całości zaanektowanych przez Rosję, ale nie zdobytych w całości regionów. Aby to było możliwe, musi wyłonić władze sprzyjające Rosji. Jakakolwiek obecność wojsk zachodnich w Ukrainie jest niedopuszczalna. 17 kwietnia rzeczniczka MSZ Rosji pogroziła nowemu rządowi Niemiec, że przekazanie Ukrainie systemu Taurus będzie równoznaczne z przystąpieniem Niemiec do wojny.

Dotychczasowe zabiegi Trumpa, by na froncie w Ukrainie ogłosić choć rozejm, nie przyniosły skutków. Trump przyjmuje rosyjski punkt widzenia, powtarzając ciagle, że to Ukraina winna jest wojny, bo „z silniejszym się jej nie zaczyna” (ostatni jednak w jego retoryce zaszła delikatna zmiana: to nie Ukraina winna jest wonie, ale poprzednik na stanowisku prezydenta USA Joe Biden). Moskwa tymczasem cały czas powtarza, że nie zgadza się na zamrożenie konfliktu na linii frontu. Zaproponowała natomiast „rozejm na ostrzał obiektów energetycznych” – bo ukraiński ostrzał dronowy bardzo jej pod tym względem szkodzi. Ukraina, skoro nie ma rozejmu, ostrzału nie przerwała – jego skala jest ogromna. Wedle oficjalnych danych w ciągu jednego dnia siły rosyjskie „zestrzeliwują” ponad 200 ukraińskich dronów nad Rosją.

Putin ogłosił jednak moratorium na ostrzał obiektów energetycznych w Ukrainie. Ostrzeliwał po prostu inne cele w Ukrainie. 18 kwietnia to moratorium jednak mija i Moskwa grozi zmianą zasad wojny.

Co się wydarzyło?

Kancelaria Prezydenta o decyzji głowy państwa poinformowała w komunikacie z 17 kwietnia 2025 roku. Uchwaloną przez Sejm nowelę kodeksu karnego Andrzej Duda postanowił odesłać do Trybunału Konstytucyjnego w trybie tzw. kontroli prewencyjnej. Oznacza to, że podpis pod ustawą uzależnił od oceny TK ws. konstytucyjności nowych przepisów.

W zmianach chodziło o dopisanie w kodeksie nowych grup chronionych przed przestępstwami z nienawiści. Ścigane z urzędu miałyby być przestępstwa motywowane niechęcią do osób o danej orientacji seksualnej, płci, wieku czy niepełnosprawności.

Ustawa została przyjęta przez Sejm 6 marca 2025 roku, a następnie przegłosowana w Senacie. Teraz jednak ruch Andrzeja Dudy zamrozi ją lub zablokuje. Bo wątpliwe, by zdominowany przez sędziów z nadania PiS TK orzekł o zgodności tej ustawy z konstytucją. O ile w ogóle się nią zajmie.

Trybunał prowadzi szczątkową działalność, chyba że w grę wchodzą przepisy ważne dla politycznych interesów PiS. W grudniu 2024 roku rząd Koalicji 15 października wydał uchwałę, w której zobowiązał się do niepublikowania wyroków TK – m.in. ze względu na to, że zasiadają w nim tzw. dublerzy, czyli osoby nieuprawnione do orzekania. W marcu 2025 rzecznik generalny Trybunału Sprawiedliwości UE ocenił, że polskiego Trybunału nie można uznać za "niezawisły, bezstronny i ustanowiony zgodnie z prawem sąd w rozumieniu prawa Unii”.

Uzasadnienie opublikowane na stronie prezydenta liczy aż 40 stron. Duda przekonuje, że przepisy należy skontrolować pod kątem ich zgodności z art. 54 Konstytucji, czyli swobody wyrażania poglądów.

Jaki jest kontekst?

Przypomnijmy, że nowela kodeksu, przygotowana przez resort sprawiedliwości Adama Bodnara, zakładała uzupełnienie w przepisach dotyczących trzech przestępstw motywowanych uprzedzeniami, czyli:

• stosowania przemocy lub groźby (art. 119 kk);
• nawoływania do nienawiści (art. 256 kk);
• publicznego znieważenia lub naruszenia nietykalności cielesnej (art. 257 kk).

Do tej pory na podstawie tych przepisów karano sprawców, którzy dopuszczali się przestępstw na tle rasowym, narodowym, etnicznym, politycznym lub wyznaniowym. Ministerstwo zamierzało poszerzyć katalog przesłanek chronionych o:

• orientację seksualną,
• płeć,
• wiek,
• i niepełnosprawność.

Znieważanie, stosowanie gróźb i przemocy wobec osób LGBT, osób z niepełnosprawnościami czy kobiet miało być ścigane z urzędu i karane surowiej. Długo wyczekiwana nowela zmierzała do realizacji wyborczych obietnic Koalicji 15 października. Pod koniec toku prac z katalogu przesłanek usunięto „tożsamość płciową”, bo według ministerstwa miała ona wzbudzać „wątpliwości interpretacyjne”. Chodziło najpewniej o wątpliwości najbardziej konserwatywnych koalicjantów, czyli PSL.

Blokada noweli przez Andrzeja Dudę nie dziwi o tyle, że prezydent w przeszłości sam pogardliwie wypowiadał się na temat osób LGBT+.