0:00
0:00

0:00

Zdaniem ministra środowiska Jana Szyszki naukowcy przeciwni wycince w Puszczy powinni ponieść finansową odpowiedzialność za rzekome straty wynikające z zarzucenia aktywnej ochrony. Dlatego w drugiej połowie lipca 2017 Ministerstwo Środowiska rozesłało deklaracje do przeciwników ministerialnej "ekologii".

„W przypadku zaniku […] siedlisk lub gatunków ważnych z punktu widzenia Natury 2000, co będzie możliwe do udokumentowania poprzez porównanie wyników z tej części Puszczy gdzie wykonano działania ochronne, deklaruję chęć pokrycia kosztów odbudowy siedlisk i powrotu gatunków na powierzchni bez wycinki drzew” – czytamy we wzorze deklaracji.

Deklaracje były wysyłane w dwóch formach. Albo imiennie, do konkretnego naukowca, z listem przewodnim podpisanym przez Marlenę Mosionek z Gabinetu Politycznego Ministra. Albo bez jakiegokolwiek podpisu przedstawiciela resortu, tylko w kopercie z pieczątką resortu i wskazaniem, do jakiego badacza jest kierowana korespondencja.

Deklaracje przesłano również do ekologicznych organizacji pozarządowych ambasadorów akredytowanych przy UNESCO, komisarzy UE, europejskich ministrów środowiska. Oraz do polskich parlamentarzystów i organizacji pozarządowych. OKO.press pisało o tej sprawie tu.

Kilkakrotnie w prorządowych mediach minister Szyszko żalił się, że "jak dotąd nie wpłynęła do nas żadna podpisana deklaracja".

Potraktował to też jako okazję do ataku na wszystkich tych, którzy nie podzielają jego wizji "ochrony" Puszczy Białowieskiej.

„Potwierdza to nasze obawy, że wiele postulatów „obrońców Puszczy” istnieje tylko w przestrzeni publicznej i nie ma pokrycia w faktycznych działaniach. Nie zależy im na dobru Puszczy Białowieskiej, tylko na wszczynaniu politycznej awantury” – mówi Szyszko.

Jednak naukowcy, do których przesłano deklarację skierowali 7 sierpnia 2017 do szefa resortu środowiska list, w którym ustosunkowali się do jego oferty.

"Propozycja podpisania niniejszej deklaracji jest niedopuszczalna zarówno ze względów formalnych, jak i z uwagi na zawarte w niej oraz w towarzyszącym jej komunikacie, rażące błędy merytoryczne i manipulacje faktami" - czytamy w piśmie, które podpisało 96 badaczy.

A czy minister Szyszko zapłaci?

Autorzy listu ostro skrytykowali ministerialne "wezwanie do zapłaty". Ich zdaniem, propozycja przyjęcia osobistego zobowiązania finansowego jest co najmniej dziwna. Tym bardziej, że "ani Minister Środowiska, członkowie rządu, urzędnicy Ministerstwa Środowiska, ani też kierownictwo czy pracownicy Lasów Państwowych nie deklarują żadnych osobistych zobowiązań finansowych na wypadek utraty gatunków, siedlisk, a także walorów poznawczych" Puszczy Białowieskiej.

"Propozycja ta jest ponadto jeszcze bardziej rażąca w obliczu faktu, iż adresaci deklaracji nie mają wpływu na obecny kształt decyzji o zarządzaniu Puszczą Białowieską" - napisali.

Wycinka to nie ochrona

Naukowcy podkreślili, że wbrew temu, co uważa Ministerstwo Środowiska, nigdy nie domagali się całkowitego zakazu wycinki „jakichkolwiek drzew na terenie Puszczy Białowieskiej”. Zamiast tego, oczekiwali od resortu środowiska "merytorycznej dyskusji nad zasadami strefowania działań ochronnych w Puszczy".

Badacze wskazali też na to, że nie ma żadnego związku między prowadzoną wycinką a ochroną siedlisk i gatunków w Puszczy Białowieskiej, co uporczywie lansuje Ministerstwo Środowiska.

"Trzy z przytoczonych w deklaracji siedlisk chronionych w ramach obszarów Natura 2000 (ciepłolubne dąbrowy, łęgi jesionowo-olszowe oraz grądy) nie zawierają lub zawierają w niewielkiej domieszce gatunek drzewa (świerk), podlegający obecnie wycince pod pretekstem ograniczenia gradacji kornika i „ochrony siedlisk naturowych”. Jedynie część borów bagiennych zawiera świerk jako główny składnik drzewostanu" - napisali.

Autorzy listu skrytykowali również tzw. inwentaryzację przyrodniczą, której realizacją minister Szyszko chwali się przy różnych okazjach. Podkreślili, że używanie terminu "inwentaryzacja" względem tego badania jest nadużyciem, bowiem oprócz inwentaryzacji siedlisk na stałych powierzchniach obserwacyjnych,

dokonano zaledwie wyrywkowej inwentaryzacji nielicznych, wybranych gatunków roślin i zwierząt.

Apel do ministra

Naukowcy list zakończyli apelem do Ministra Środowiska, Prezydenta i Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Prezes Rady Ministrów o objęcie całej Puszczy Białowieskiej ochroną wynikającą z nadania jej statusu parku narodowego. Zaapelowali również do ministra Szyszki o "o zaprzestanie działań gospodarczych na terenie lasów puszczańskich, przynajmniej do momentu opracowania planu ochrony Puszczy jako całości przez specjalistów od ochrony przyrody".

Na koniec w pewien sposób "odbili piłkę", którą posłał im pierwszy szef resortu:

"Apelujemy także do Ministra Środowiska i Dyrektora Lasów Państwowych o przyjęcie pełnej osobistej odpowiedzialności za utratę walorów przyrodniczych i poznawczych, a także atrakcyjności turystycznej Puszczy Białowieskiej, na skutek poddania jej intensywnym działaniom z zakresu gospodarki leśnej".

Poznań, 7 sierpnia 2017

Szanowny Pan Prof. dr hab. Jan Szyszko Minister Środowiska

W odpowiedzi na pismo Ministerstwa Środowiska zawierające komunikat i propozycję podpisania deklaracji poniesienia kosztów "odbudowy siedlisk i powrotu gatunków na powierzchni bez wycinki drzew" (do pobrania także ze strony Ministerstwa), skierowane do licznych naukowców z różnych jednostek badawczych w Polsce i za granicą (w tym do sygnatariuszy „Listu otwartego środowiska naukowego w sprawie Puszczy Białowieskiej” z dnia 8 kwietnia 2016 roku, jak również do przedstawicieli organizacji pozarządowych), przedstawiamy w tej sprawie następujące stanowisko:

Propozycja podpisania niniejszej deklaracji jest niedopuszczalna zarówno ze względów formalnych, jak i z uwagi na zawarte w niej oraz w towarzyszącym jej komunikacie, rażące błędy merytoryczne i manipulacje faktami:

a) Adresaci deklaracji nigdy nie postulowali stworzenia nowego podziału gospodarczej części Puszczy Białowieskiej na część (2/3 powierzchni) poddaną zabiegom „ochronnym”, czyli wycince i wywożeniu drzew niezależnie od obowiązującego statusu ochronnego drzewostanu, i część objętą zakazem wycinki (1/3 powierzchni). Wręcz przeciwnie,

wyrażali stanowczy sprzeciw wobec "długoterminowego eksperymentu nakreślonego w ministerialnym Programie dla Puszczy Białowieskiej", bowiem proponowane działania przyczynią się do pogorszenia stanu ochrony siedlisk i gatunków.

Podkreślali też, że Puszcza Białowieska zasługuje na ochronę (jako Park Narodowy ze zróżnicowanym reżimem ochronnym) na całym jej obszarze.

b) Adresaci deklaracji nie domagali się zakazu wycinki „jakichkolwiek drzew na terenie Puszczy Białowieskiej”.

Domagali się natomiast merytorycznej dyskusji nad zasadami strefowania działań ochronnych w Puszczy, zgodnie z zapisami w Planie Zadań Ochronnych dla obszaru Natura 2000 „Puszcza Białowieska” i we wniosku renominacyjnym złożonym przez Polskę do UNESCO.

Podkreślić należy, że zarówno Plan Zadań Ochronnych dla obszaru Natura 2000 „Puszcza Białowieska”, jak i zapisy we wniosku renominacyjnym do UNESCO przewidują zróżnicowanie reżimu ochronnego, w tym także dopuszczają ograniczoną wycinkę na potrzeby użytkowe lokalnych mieszkańców oraz dla zapewnienia bezpieczeństwa przy drogach publicznych i szlakach turystycznych. Przypomnieć należy także, że zakaz prowadzenia działań gospodarczych obowiązuje (zgodnie m.in. z Planem Zadań Ochronnych obszaru Natura 2000) w lasach z przynajmniej 10-procentowym udziałem drzew ponad stuletnich. Respektowania tego zakazu wymagają międzynarodowe zobowiązania Polski, m.in. jako sygnatariusza Dyrektywy 92/43/EWG w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny i flory (tzw. Dyrektywy Siedliskowej).

c) Merytorycznie bezpodstawne jest też powoływanie się w „deklaracji” na rzekomy związek między prowadzoną wycinką świerka a „trwałością występowania chronionych siedlisk i gatunków zgodnie z dyrektywą ptasią i habitatową”. Trzy z przytoczonych w deklaracji siedlisk chronionych w ramach obszarów Natura 2000 (ciepłolubne dąbrowy, łęgi jesionowo-olszowe oraz grądy) nie zawierają lub zawierają w niewielkiej domieszce gatunek drzewa (świerk), podlegający obecnie wycince pod pretekstem ograniczenia gradacji kornika i „ochrony siedlisk naturowych”. Jedynie część borów bagiennych zawiera świerk jako główny składnik drzewostanu.

Jednakże, Plan Zadań Ochronnych dla obszaru Natura 2000 "Puszcza Białowieska" wyraźnie określa, iż to właśnie gospodarka leśna jest jednym z głównych zagrożeń chronionych siedlisk.

Zapis ten znajduje potwierdzenie w „Raporcie z Monitoringu Leśnych Siedlisk Przyrodniczych Wpisanych do Załącznika i Dyrektywy Siedliskowej w Obszarze Natura 2000 „Puszcza Białowieska” PLC200004, sporządzonym przez WWF Polska w maju 2017. Co więcej, zgodnie z Planem Zadań Ochronnych obszaru Natura 2000,

ochrona wielu gatunków (np. dzięcioła białogrzbietego, dzięcioła trójpalczastego, sóweczki, zagłębka bruzdkowanego czy ponurka Schneidera) wymaga wykluczenia gospodarki leśnej z drzewostanów ponad stuletnich.

d) Twierdzenie, że „w roku 2016 dokonano kompleksowej inwentaryzacji siedlisk i gatunków na całym terenie Puszczy” jest znaczącym nadużyciem, bowiem oprócz inwentaryzacji siedlisk na stałych powierzchniach obserwacyjnych,

dokonano zaledwie wyrywkowej inwentaryzacji nielicznych, wybranych gatunków roślin i zwierząt.

e) Propozycja przyjęcia osobistego zobowiązania finansowego jest szczególnie zadziwiająca w sytuacji gdy

ani Minister Środowiska, członkowie rządu, urzędnicy Ministerstwa Środowiska, ani też kierownictwo czy pracownicy Lasów Państwowych nie deklarują żadnych osobistych zobowiązań finansowych na wypadek utraty gatunków, siedlisk, a także walorów poznawczych

- odnoszących się zarówno do wartości przyrodniczych (wynikających z dominującej roli naturalnych procesów kształtujących dynamikę, strukturę i kompozycję ekosystemów Puszczy) jak i kulturowych (obecność ewentualnych artefaktów archeologicznych), które są niszczone przez wycinkę, wywóz drewna i działania rekultywacyjne, prowadzone przez PGL LP.

Propozycja ta jest ponadto jeszcze bardziej rażąca w obliczu faktu, iż adresaci deklaracji nie mają wpływu na obecny kształt decyzji o zarządzaniu Puszczą Białowieską.

f) Komunikat, który wraz z deklaracją został przesłany do wielu osób z Polski i z zagranicy zawiera liczne błędy merytoryczne, ortograficzne i stylistyczne świadczące o braku profesjonalizmu, co podważa kompetencje osób odpowiedzialnych za jego przygotowanie.

Podsumowując: treść i formę Komunikatu oraz wezwanie do podpisania tzw. „deklaracji” uważamy za rażące naruszenie standardów debaty publicznej.

Podtrzymujemy apel do Ministra Środowiska, Prezydenta i Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Prezes Rady Ministrów o podjęcie działań zmierzających do objęcia całej Puszczy Białowieskiej gwarantowaną przez państwo ochroną.

Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem i niemal stuletnią tradycją, ochronę taką zapewnić może tylko status parku narodowego. Apelujemy też do Ministra Środowiska o zaprzestanie działań gospodarczych na terenie lasów puszczańskich, przynajmniej do momentu opracowania planu ochrony Puszczy jako całości przez specjalistów od ochrony przyrody.

Apelujemy także do Ministra Środowiska i Dyrektora Lasów Państwowych o przyjęcie pełnej osobistej odpowiedzialności za utratę walorów przyrodniczych i poznawczych, a także atrakcyjności turystycznej Puszczy Białowieskiej, na skutek poddania jej intensywnym działaniom z zakresu gospodarki leśnej.

Z poważaniem

1. Prof. dr hab. Oleg Aleksandrowicz, Instytut Biologii i Ochrony Środowiska, Akademia Pomorska w Słupsku, Słupsk 2. Prof. dr hab. Wiesław Babik, Wydział Biologii i Nauk o Ziemi, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 3. Prof. dr hab. Magdalena Błażewicz, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytet Łódzki, Łódź 4. Prof. dr hab. Przemysław Busse, Uniwersytet Gdański, Gdańsk 5. Prof. dr hab. Andrzej Chlebicki, Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, Kraków 6. Prof. dr hab. Andrzej Dyrcz, Wydział Nauk Biologicznych, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław 7. Prof. dr hab. Beata Gabryś, Wydział Nauk Biologicznych, Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra 8. Prof. dr hab. Grzegorz Gabryś, Wydział Nauk Biologicznych, Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra 9. Prof. dr hab. Joanna Gliwicz, Muzeum i Instytut Zoologii PAN, Warszawa 10. Prof. dr hab. Z. Maciej Gliwicz, Wydział Bioogii, Uniwersytet Warszawski, Warszawa 11. Prof. dr hab. Jerzy M. Gutowski, Rada Naukowa Białowieskiego Parku Narodowego, Białowieża 12. Prof. dr hab. Lilla Hryniewiecka, Wydział Biologii, Uniwersytet Adama Mickiewicza, Poznań 13. Prof. dr hab. Hanna Kmita, Wydział Biologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań 14. Prof. dr hab. Paweł Koteja, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 15. Prof. dr hab. Jan Kozłowski, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 16. Prof. dr hab. Adam Latała, Wydział Oceanografii i Geografii, Uniwersytet Gdański, Gdynia 17. Prof. dr hab. Małgorzata Latałowa, Wydział Biologii, Uniwersytet Gdański, Gdańsk 18. Prof. dr hab. Ryszard Laskowski, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 19. Prof. dr hab. Joanna Pijanowska, Wydział Biologii, Uniwersytet Warszawski, Warszawa 20. Prof. dr hab. Mirosław Przybylski, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytet Łódzki, Łódź 21. Prof. dr hab. Lech Ratajczak, Wydział Biologii, Uniwersytet im Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań 22. Prof. dr hab. Piotr Skubała, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytet Śląski, Katowice 23. Prof. dr hab. Jacek M. Szymura, Instytut Zoologii i Badań Biomedycznych, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 24. Prof. dr hab. Dariusz Tarnawski, Wydział Nauk Biologicznych, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław 25. Prof. dr hab. Werner Ulrich, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Toruń 26. Prof. dr hab. Marek Wanat, Muzeum Przyrodnicze, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław 27. Prof. dr hab. January Weiner, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 28. Prof. dr hab. Tomasz Wesołowski, Wydział Nauk Biologicznych, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław 29. Prof. dr hab. Jan M. Wójcik, Instytut Biologii Ssaków PAN, Białowieża 30. Dr hab. Monika Badura, Wydział Biologii, Uniwersytet Gdański, Gdańsk 31. Dr hab. Adam Barcikowski, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Toruń 32. Dr hab. Andrzej Bobiec, Wydział Biologiczno-Rolniczy, Uniwersytet Rzeszowski, Rzeszów 33. Dr hab. Adam Głazaczow, Wydział Biologii, Uniwersytet im Adama Mickiewicza, Poznań 34. Dr hab. Bogdan Jaroszewicz, Białowieska Stacja Geobotaniczna, Uniwersytet Warszawski, Białowieża 35. Dr hab. Łukasz Kaczmarek, Wydział Biologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań 36. Dr hab. Monika Kędra, Instytut Oceanologii PAN, Sopot 37. Dr hab. Ziemowit Kosiński, Wydział Biologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań 38. Dr hab. Rafał Kowalczyk, Instytut Biologii Ssaków PAN, Białowieża 39. Dr hab. Paulina Kramarz, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 40. Dr hab. Krzysztof Kujawa, Instytut Środowiska Rolniczego i Leśnego PAN, Poznań 41. Dr hab. Mariusz Lamentowicz, Wydział Biologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań 42. Dr hab. Mariusz Lewandowski, Wydział Ogrodnictwa, Biotechnologii i Architektury Krajobrazu Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Warszawa 43. Dr hab. Łukasz Łuczaj, Pozawydziałowy Instytut Biotechnologii, Uniwersytet Rzeszowski 44. Dr hab. Piotr Minias, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytet Łódzki, Łódź 45. Dr hab. Anna Orczewska, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytet Śląski, Katowice 46. Dr hab. Maciej Pabijan, Wydział Biologii i Nauk o Ziemi, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 47. Dr hab. Tomasz Postawa, Instytut Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN, Kraków 48. Dr hab. Adam Rostański, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytet Śląski, Katowice 49. Dr hab. Anna Rożen, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 50. Dr hab. Krzysztof Schmidt, Instytut Biologii Ssaków PAN, Białowieża 51. Dr hab. Nuria Selva Fernandez, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków 52. Dr hab. Anna M. Stefanowicz, Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, Kraków 53. Dr hab. Grażyna Szarek-Łukaszewska, Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, Kraków 54. Dr hab. Elżbieta Wilk-Woźniak, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków 55. Dr hab. Roman Żurek, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków 56. Dr Kamil Bartoń, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków 57. Dr Agnieszka Bednarska, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 58. Dr Anna Buczma, Wydział Biologii, Uniwersytet Gdański, Gdańsk 59. Dr Marcin Churski, Instytut Biologii Ssaków PAN, Białowieża 60. Dr Piotr Dąbrowski, Wydział Turystyki i Rekreacji, Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie, Kraków 61. Dr Szymon Drobniak, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 62. Dr inż. Marcin Kadej, Wydział Nauk Biologicznych, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław 63. Dr Wojciech Kania, Stacja Ornitologiczna, Muzeum i Instytut Zoologii PAN, Gdańsk 64. Dr Magdalena Kozakowska, Wydział Biochemii, Biofizyki i Biotechnologii, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 65. Dr Marta Kras, Wydział Biologii, Uniwersytet Gdański, Gdańsk 66. Dr Anna Kujawa, Instytut Środowiska Rolniczego i Leśnego PAN, Poznań 67. Dr Marta Labocha-Derkowska, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 68. Dr Robert Maślak, Wydział Nauk Biologicznych, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław 69. Dr Sławomir Mitrus, Wydział Przyrodniczo-Techniczny, Uniwersytet Opolski, Opole 70. Dr Magdalena Moskal-del Hoyo, Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, Kraków 71. Dr Krzysztof Moszczyński, Wydział Prawa i Komunikacji Społecznej, Uniwersytet SWPS, Filia we Wrocławiu 72. Dr Anna Muszewska, Instytut Biochemii i Biofizyki PAN 73. Dr inż. Piotr Musznicki, Wydział Elektrotechniki i Automatyki, Politechnika Gdańska 74. Dr inż. Robert Mysłajek, Wydział Biologii, Uniwersytet Warszawski, Warszawa 75. Dr Magdalena Niedziałkowska, Instytut Biologii Ssaków PAN, Białowieża 76. Dr Sabina Nowak, Stowarzyszenie dla Natury "Wilk", Twardorzeczka 77. Dr Agnieszka Pajdak-Stós, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 78. Dr Barbara Pietrzak, Wydział Biologii, Uniwersytet Warszawski, Warszawa 79. Dr Agata Plesnar-Bielak, Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytet Jagielloński, Kraków 80. Dr Dorota Płuchowska, Wydział Filologiczny, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław 81. Dr Tomasz Podgórski, Instytut Biologii Ssaków PAN, Białowieża 82. Dr Zofia Prokop, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 83. Dr Agnieszka Sergiel, Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, Kraków 84. Dr Mirosław Stepaniuk, Stowarzyszenie Dziedzictwo Podlasia, Puchły 85. Dr Michał Stuglik, Scotland's Rural College, Edynburg 86. Dr Jakub Szymkowiak, Wydział Biologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań 87. Dr Joanna Święta-Musznicka, Wydział Biologii, Uniwersytet Gdański, Gdańsk 88. Dr Aleksandra Walczyńska, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 89. Dr Dominika Włoch-Salamon, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 90. Dr Joanna Wojtera-Kwiczor, Wydział Biologii, Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu, Poznań 91. Dr Krzysztof Zawierucha, Wydział Biologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań 92. Dr Adrian Zwolicki, Wydział Biologii, Uniwersytet Gdański, Gdańsk 93. Mgr Maciej Bonk, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków 94. Mgr Alicja Pawelec, Wydział Biologii, Uniwersytet Warszawski, Warszawa 95. Mgr inż. Gabriela Sąkol, Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu 96. Mgr Anna Wyrzykowska, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań

;
Na zdjęciu Robert Jurszo
Robert Jurszo

Dziennikarz i publicysta. W OKO.press pisze o ochronie przyrody, łowiectwie, prawach zwierząt, smogu i klimacie oraz dokonaniach komisji smoleńskiej. Stały współpracownik miesięcznika „Dzikie Życie”.

Komentarze