Nowy szczyt bezczelności. Duda oszukał frankowiczów dla ich dobra

Decyzja prezydenta o złamaniu obietnicy ustawowego przewalutowania kredytów jest korzystna dla banków. Z punktu widzenia około 600 tysięcy „frankowiczów” to zdrada. Zamiast 40–100 miliardów złotych – taki jest rozstrzał szacunków kosztu przewalutowania, które proponował Andrzej Duda – dostaną 3–4 miliardów zwrotu nadpłacanych w latach 2001–2011 różnic kursów walutowych.

Cytat z komunikatu Kancelarii Prezydenta: „długofalowo zaproponowane rozwiązania są korzystne dla samych kredytobiorców, bo uwzględniają dbałość o rozwój gospodarczy".

3 sierpnia 2016 minister Andrzej Dera kontynuował w Polsat News tę karkołomną narrację. Powiedział coś, czego OKO.press nie może nie oznaczyć „dyzmą” za bezwzględną manipulację prawdą.

Minister wyłożył też nową definicję spełnienia obietnicy wyborczej: „To nie tak, że prezydent nie realizuje swoich obietnic, bo zrealizował ją w takim zakresie, w jakim ona jest w stanie nie zrujnować systemu bankowego” – mówił Dera. Zapomniał, że PiS wypominano, że obietnice Dudy razem wzięte (m.in. obniżenie wieku emerytalnego, 500+, ) kosztują więcej,niż cały budżet Polski, a obietnica frankowa nie była obojętna dla gospodarki – miała wpływ na kurs akcji banków.

W kampanii wyborczej Andrzej Duda nie przejmował się kondycją banków i obciążał je winą za sytuację frankowiczów. Na spotkaniu z działaczami STOP Bankowemu Bezprawiu mówił: „palącym problemem milionów Polaków, którzy znaleźli się w rozpaczliwej sytuacji z winy banków i z powodu kompletnej bezczynności państwa” i obiecywał: „te kredyty mogłyby być przewalutowane według kursu, po jakim były brane. Prezydent ma olbrzymią legitymację, żeby załatwiać trudne sprawy na poziomie państwowym”.

Tak złożonej obietnicy nie da się realizować z uwzględnieniem interesów sektora bankowego. Można ją spełnić albo złamać.