Oszczerstwo jako komunikat prasowy. MON oskarża byłe kierownictwo służb o szpiegostwo

W sobotę 3 grudnia 2016 rzeczniczka MON rozesłała dziennikarzom komunikat. Został też opublikowany na stronie resortu:

Zarzut siania dezinformacji może być wynikiem działalności Bartłomieja Misiewicza, który po krótkotrwałej dymisji wrócił do MON i zgodnie z twitterowym komunikatem Ministerstwa z 20 października "zajmuje się w Gabinecie Politycznym MON analizą dezinformacji medialnych, wymierzonych w bezpieczeństwo państwa".

Czterech pomówionych

Których funkcjonariuszy i jakich dyskusji dotyczą te oskarżenia? MON podaje tylko jeden przykład:

MON nie podał nazwisk osób, których mają dotyczyć te zarzuty. Wiadomo jednak, że musi chodzić o przynajmniej dwie osoby - skoro użyto liczby mnogiej - zaproszone do debaty “Historia polskich służb specjalnych w III RP – Polskie służby specjalne po roku rządów PiS”, która odbyła się 24 listopada w Collegium Civitas. Wzięli w niej udział:

• gen. bryg. rez. Krzysztof Bondaryk, szef ABW w latach 2008-2013. W 2009 r. doprowadził do odwołania Mariusza Kamińskiego z funkcji szefa CBA w związku z jego nadużyciami w tzw. aferze gruntowej. Tymi, za które został skazany w pierwszej instancji, a następnie ułaskawiony przez prezydenta Andrzeja Dudę. Obecnie Kamiński jest koordynatorem służb specjalnych;
• gen. bryg. rez. Janusz Nosek, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego w latach 2008-2013. Jako szef SKW próbował odebrać Macierewiczowi certyfikat dostępu do informacji niejawnych i zawiadomił prokuraturę o tym, że ludzie dzisiejszego szefa MON bezprawnie skopiowali listę tajnych współpracowników wojskowych służb specjalnych. W październiku 2016 r. prokuratura postawiła Noskowi zarzut przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków. Według nieoficjalnych informacji TVN24 powodem miała być umowa SKW z Rosją w ramach porozumienia NATO o współpracy w walce z terroryzmem w Afganistanie;
• Paweł Białek, zastępca Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w latach 2007-2012. Po odejściu z ABW pracował w Ministerstwie Skarbu i zasiadał w radach nadzorczych państwowych spółek, m.in. KGHM i Orlenu. Od 2013 r. do czerwca 2016 r. był dyrektorem w państwowej spółce PERN odpowiedzialnym za realizacje budowy Terminala Naftowego w Gdańsku;
• Piotr Niemczyk, szef Zarządu Wywiadu Urzędu Ochrony Państwa w latach 1993-1994 i wiceminister gospodarki w 2001 r. Niemczyk, od końca lat 70. zaangażowany w opozycję demokratyczną, w latach 1982–1985 drukował i kolportował wydawnictwa podziemne, w tym "Tygodnik Mazowsze". Dwukrotnie aresztowany – w lipcu 1983 i od lutego do września 1986, zwolnienia uzyskiwał na mocy amnestii. W 1985 był jednym z założycieli Ruchu Wolność i Pokój.

Kto? Co? Jak? Kiedy?

Które z tych osób zdaniem MON są “odpowiedzialne za katastrofalny stan polskiego bezpieczeństwa, tolerowanie środowisk mafijnych wyrosłych ze Służby Bezpieczeństwa, inwigilację niepodległościowych partii politycznych, a nawet przestępczą działalność na rzecz obcych służb”?

Czy wszyscy, czy tylko niektórzy? Za wszystkie czy tylko za niektóre z tych przestępstw i zaniedbań? Jakie są na to dowody?

A także stwierdza ogólnikowo, że ponoszą "odpowiedzialność za katastrofalny stan polskiego bezpieczeństwa" (kiedy? teraz czy wcześniej? w jakim sensie?).

Rzekome ostrzeżenie przed “dezinformacją” jest więc pomówieniem, a także próbą zastraszenia tych wszystkich, którzy krytykują lub mogliby krytykować, obecną działalność MON czy służb specjalnych. Urzędowy dokument schodzi na poziom propagandy, która nasuwa skojarzenia z okresem komunistycznym. To wtedy władze i podporządkowane im media rzucały podobne kalumnie na opozycjonistów czy choćby krytyków władzy.

Stalinowska tradycja. Szpiegostwo jako ulubiony zarzut

Oskarżenie o szpiegostwo było jednym z ulubionych zarzutów wysuwanych przez reżimy komunistyczne przeciwko swoim prawdziwym (i domniemanym) przeciwnikom. Już w pierwszym procesie pokazowym w ZSRR (tzw. procesie szachtyńskim w 1928 r.) oskarżonym zarzucano szpiegostwo na rzecz mocarstw zachodnich, a także “burżuazyjnej Polski". W procesach pokazowych w Moskwie w latach 30. oskarżano o szpiegostwo m.in. na rzecz Niemiec i Japonii, komunistów, których jedyną winą było to, że nie ufał im Stalin, albo że byli w przeszłości jego przeciwnikami wewnątrz partii. Poddani torturom oskarżeni często przyznawali się do tych zarzutów.

O szpiegostwo na rzecz USA i Watykanu oskarżono księży skazanych w jednym z ostatnich procesów pokazowych w stalinowskiej Polsce, tzw. procesie kurii krakowskiej w 1953 r.

Później oskarżano chętniej raczej o przestępstwo z art. 5 małego kodeksu karnego - "wejście w porozumienie z obcą organizacją w celu działania na szkodę Państwa Polskiego", za co również groziły surowe kary. Takie zarzuty postawiono m.in. oskarżonym w tzw. procesie taterników (1969-1970), w którym grupę młodych ludzi zamknięto do więzienia za współpracę z paryską “Kulturą”.

Tradycja PRL. Niemczyk już wtedy działał na szkodę

Jak powiedział OKO.press Piotr Niemczyk, czytając komunikat MON "poczuł się recydywistą". W 1986 roku siedział siedem miesięcy w więzieniu czekając na proces za działalność w ruchu Wolność i Pokój. Był oskarżony o wejście w porozumienie z osobami działającymi na rzecz obcej organizacji mającej na celu działanie na szkodę interesów politycznych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" (art. 132 - kara do 5 lat).

Prokurator wojskowy precyzował, że Niemczyk "udzielił szkalujących informacji przedstawicielom wielu gazet zachodnich oraz rozgłośni radiowej BBC, jak też nawiązał kontakt z wieloma organizacjami pacyfistycznymi w Europie Zachodniej".

Drugi zarzut prokuratury wojskowej PRL dotyczył "kierowania związkiem, którego istnienie, ustrój lub cel ma pozostać tajemnicą wobec organów państwowych" (art. 278 par. 3 - także kara do 5 lat). Prokurator wojskowy precyzował, że Niemczyk pełnił kierowniczą funkcję "w ruchu o nazwie Wolność i Pokój (...) inspirował i organizował działalność WiP, a nadto (...) propagował ruch pacyfistyczny wzywając do odmowy służby wojskowej czym godził w obronność kraju i jedność sojusznicza państw Układu warszawskiego".

"Wtedy nie zdążyli nas osądzić, wyszedłem na mocy amnestii we wrześniu 1986" - mówi Niemczyk.