Według Słownika Języka Polskiego PWN pucz to „zamach stanu dokonany przez grupę wojskowych”. Internetowy Słownik Języka Polskiego podaje nieco inną definicję: „przewrót wojskowy, próba zamachu stanu podjęta przez spiskowców”
Puczu w Polsce hybrydowo dokonują zbuntowani polscy SĘDZIOWIE, puczu przeciwko legalnej, demokratycznej, nowej władzy ustawodawczej i wykonawczej.
Przykładem puczu jest np. zamach majowy w 1926 r., kiedy marszałek Piłsudski wraz z lojalnym wobec niego wojskiem obalił legalnie wybrany rząd po kilkudniowych walkach na ulicach Warszawy (ponad 400 zabitych). Do puczów wielokrotnie dochodziło w krajach Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej w drugiej połowie XX w.
Przypomnijmy różnice między sytuacją w Polsce i w Turcji.
W Turcji: władzę próbowali przejąć wojskowi, doszło do masakry na ulicach, są setki zabitych i tysiące rannych.
W Polsce: Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok niezgodny z poglądami rządzącej partii, która zdecydowała go nie opublikować i potraktowała jako niebyły, wbrew opinii licznych środowisk prawniczych.
Zrównywanie tych dwóch sytuacji jest absurdem. Można mieć różne opinie na temat tego, kto ma rację w sporze o Trybunał Konstytucyjny, ale nie zmienia to faktu, że nazwanie oporu TK przeciw władzy „puczem” jest fałszem i nadużyciem.
Dziennikarz OKO.press, historyk i socjolog, profesor Uniwersytetu SWPS w Warszawie.
Dziennikarz OKO.press, historyk i socjolog, profesor Uniwersytetu SWPS w Warszawie.
Komentarze