0:000:00

0:00

Czy Polacy i Polki są skłonni zezwolić swoim homoseksualnym rodakom na zaspokojenie najważniejszego bodaj ludzkiego i obywatelskiego prawa, jakim jest legalizacja związków uczuciowych i decyzji o wspólnym życiu? Sondaż IPSOS dla OKO.press przynosi wiadomość o rekordowym – jak na Polskę - wzroście akceptacji takiego rozwiązania. Wyraźna większość (52 do 43 proc.) opowiada się za przyznaniem gejom i lesbijkom prawa do zawierania związków partnerskich, a 38 proc. (przy 57 proc. niezgody) zgodziłaby się nawet na małżeństwa. Tylko zgoda na adopcję dzieci jest podobnie niska jak zwykle (16 proc. na "tak", 80 proc. "nie").

ipsos  czerwiec 2017 lgbtq
ipsos czerwiec 2017 lgbtq

Do tej pory tylko dwukrotnie w sondażach zwolenników związków partnerskich było więcej niż przeciwników. W 2005 roku w badaniach CBOS 46 proc. powiedziało tak, a 44 proc. nie, ale w pytaniu mowa była o "niemałżeńskich związkach homoseksualnych" i takie sformułowanie mogło łagodzić postawę niechęci wobec regulacji prawnych.

Jest też wynik sondażu OBOP z maja 2011 roku: 54 proc. na „tak” i 41 proc. na „nie” dla związków partnerskich, ale było to badanie na małej próbie 500 osób. W tym samym badaniu poparcie dla małżeństw wyniosło tylko 27 proc. a dla adopcji 7 proc., co czyni ten wynik tym bardziej wątpliwym

Pytani o konkretne prawa dla par jednopłciowych – wspólnego opodatkowania, dziedziczenia czy sprawowania opieki w szpitalu – Polacy i Polki wykazywali się znacznym przyzwoleniem, ale większość rezerwowała prawo do uregulowania związków miłosnych dla osób hetero.

Takie postawy zaostrzyły się zwłaszcza po 2010 roku, kiedy – nie tylko w tej dziedzinie – doszło do konserwatywnego zwrotu. Tolerancja na związki partnerskie gejów i lesbijek spadła – w sondażach CBOS – z poziomu 35-40 proc. (a w 2008 nawet 41 proc.) do 25-30 proc.

W sierpniu 2013 PBS dla KPH i "Wyborczej" zmierzył – 40 proc. akceptacji dla związków i 30 proc. - dla małżeństw jednopłciowych. Autor tego tekstu nazwał to wtedy polskim rekordem tolerancji.

Kto jest bardziej, a kto mniej tolerancyjny?

Kobiety. Wyższa zgoda na związki partnerskie jest przede wszystkim wynikiem postaw kobiet, które są "za" w znacznej przewadze (56 proc. wobec 39 proc. przeciwnych legalizacji). Wśród mężczyzn padł statystyczny remis: 49 do 47 proc.

Ludzie w średnim wieku. Zgoda na związki jest najsilniejsza wśród 30-latków (63 proc.) i 40-latków (62 proc.). Dwudziestolatkowie - w innych pytaniach bardziej konserwatywni – niewiele im ustępują (56 proc.). Tolerancja spada po 50. (52 proc.) i zwłaszcza w grupie 60 plus - zwolenników związków partnerskich (38 proc.) jest tu wyraźnie mniej niż przeciwników (56 proc.).

Lepiej wykształceni. W kolejnych grupach zgoda na związki partnerskie rośnie z poziomu ledwie 31 proc. (wykształcenie podstawowe), na 47 proc. (zawodowe), 56 proc. (średnie) aż do 70 proc. (wyższe).

Na wsi przeważa niezgoda (41 proc. za, 53 proc. przeciw), im większe miasto, tym rośnie tolerancja, w metropoliach (ponad 500 tys. mieszkańców) za związkami partnerskimi jest 71 proc.

Z innych badań wiadomo, że niechęć do ich legalizacji powiązana jest z religijnością i że łagodzi ją osobista znajomość geja lub lesbijki.

Panorama polityczna: PiS najbardziej homofobiczny

Akceptacja dla związków partnerskich układa się klarownie według sympatii politycznych. Skrajnie na „nie” są wyborcy PiS i to silnie rzutuje na polskie postawy, bo – przypomnijmy - w sondażu OKO.press stanowią oni aż 41 proc. osób zdecydowanych na kogo głosować. Nieliczny elektorat PSL jest także homofobiczny, bardziej niż wyborcy Korwina i Kukiza. PSL bywa obyczajowo konserwatywna, tradycyjnie ma np. najniższy odsetek posłanek. Liberalno-lewicowa część wyborców jest wyraźnie tolerancyjna, odpowiedzi „tak” kilkakrotnie przeważają nad „nie”. Największa grupa zwolenników PO jest tylko minimalnie rzadziej za dopuszczeniem związków niż elektorat Nowoczesnej, Razem czy SLD.

IPSOS czerwiec LGBT partie
IPSOS czerwiec LGBT partie

Co dalej? PiS tego tematu nie ruszy

Polska pozostaje jednym z sześciu ostatnich krajów UE (poza nami Bułgaria, Łotwa, Litwa, Rumunia i Słowacja), który nie dał homoseksualnym obywatelom prawa do legalizacji wspólnego życia.

W PiS dominuje narracja tzw. homofobii nowoczesnej, w której przyjmuje się, że prawa gejów i lesbijek są już zaspokojone. Zamiast wysyłać osoby LGBTQ na leczenie czy zamykać w więzieniu, homofob nowoczesny tylko wzdycha: „przecież dyskryminacji już nie ma, po co ci ludzie robią problemy”.

Przeczytaj także:

Taką właśnie postawę wyraził ostatnio – po potężnej Paradzie Równości w Warszawie 3 czerwca 2017 - Ryszard Czarnecki (od 2008 roku w PiS, jedna z głównych partyjnych twarzy). Pytany o związki partnerskie uznał, że przyznanie praw gejom i lesbijkom byłoby... formą dyskryminacji osób hetero:

„Wszelkie prawa ci ludzie w Polsce mają zagwarantowane, natomiast jeżeli domagają się czegoś więcej niż osoby heteroseksualne, to dlaczego, w tym momencie osoby heteroseksualne mogą się poczuć dyskryminowane”.

Taka postawa koresponduje z przekonaniem większości wyborców PiS. Inaczej jest z Platformą Obywatelską, której lider wciąż trzyma partię na – jak to sam określa – konserwatywnej kotwicy i unika jakiejkolwiek wyraźniejszej deklaracji, a nawet kontaktu z przedstawicielami środowisk LGBT.

Sondaż OKO.press pokazuje, że może to być nie tylko moralnie wątpliwe z perspektywy partii liberalnej, obywatelskiej i prodemokratycznej, ale także opiera się na błędnej kalkulacji. Elektorat liberalny jest dalej niż lider Platformy.

I lider, i program PO o LGBT mówią tyle co nic

Najdalej idąca deklaracja Grzegorza Schetyny wobec środowisk LGBTQ brzmi:

"Uważam, że po następnych wyborach przyjdzie rozmowa także w taki otwarty sposób na temat przyszłości i problemów".

Schetyna komentował w ten sposób epizod, do którego doszło podczas Marszu Wolności w Warszawie 6 maja 2017 roku. Ochrona demonstracji nie dopuściła do szefa PO działaczy LGBT (twórców filmu "Artykuł Osiemnasty" i stowarzyszenia Miłość Nie Wyklucza), którzy podeszli do czoła pochodu z transparentem "Nie ma wolności bez równości". Ktoś (ochroniarz?) odepchnął nawet opluł i nazwał "marginesem" jednego z protestujących. Aktywista zawołał: "Gdzie są związki, Schetyna?". Schetyna komentował, że "jeżeli doszło do scysji ze strażą porządkową, to mogę tylko przeprosić. Ale uważam, że albo rozmawiamy poważnie o przyszłości związków partnerskich, albo chcemy prowadzić do jakiś konfliktów". I pouczył, że Platforma „jest ostatnią partią, z którą środowiska LGBT powinny się konfliktować”.

W sierpniu 2016 roku Schetyna jasno sformułował strategię "utrzymania przez PO konserwatywnej kotwicy" oraz "powrotu Platformy do źródeł, czyli jej liberalno-konserwatywnego charakteru".

Uzasadniał: "Europa idzie na prawo. Społeczeństwa europejskie będą szukać konserwatywnego modelu politycznego. I gdy będzie to oparte na chrześcijaństwie, to właśnie taki model może być przyszłością kilku najbliższych dekad. Mówiłem wielokrotnie Ryszardowi [Petru], że wybory wygrywa się w Końskich, a nie w Wilanowie. Polska powiatowa będzie decydować".

W najnowszej deklaracji programowej Platforma Obywatelska "obiecuje Polakom, że nikt nie będzie ingerować w ich wybory życiowe. Państwo nie może nam narzucać światopoglądu, powinno natomiast wspierać nas, gdy własnego wyboru już dokonamy.

Politycy sprawujący władzę nie mają prawa skazywać obywateli na cierpienie w imię własnej ideologii". Tyle deklaracja. O prawach LGBTQ - ani słowa.

To nic nowego. Posłowie PO w poprzednich kadencjach nie potrafili przegłosować kilku projektów uregulowania sytuacji prawnej par homoseksualnych. W styczniu 2013 roku aż 46 posłów i posłanek Platformy głosowało przeciw własnemu projektowi partii (Artura Dunina), choć nie używał on nawet terminu związki partnerskie (był karkołomną próbą ułatwienia życia parom gejów i lesbijek przy pomocy umów cywilno-prawnych).

Jest jednak troje prezydentów miast z Platformy, którzy zrywają się z "konserwatywnej kotwicy". Po prezydent Łodzi Hannie Zdanowskiej, która deleguje na parady swego zastępcę, prezydent Poznania Jacek Jaśkowiak otwarcie wsparł ruch LGBT. Wpisuje to w szerszą wizję modernizującego się społeczeństwa i miasta:

"Intuicyjnie stwierdzam, że od 1989 roku Polacy zmienili się mentalnie. Jest nam w tej chwili na pewno bliżej do mentalności skandynawskiej czy zachodnioeuropejskiej niż do białoruskiej.

Dlatego tak wielka odpowiedzialność ciąży na identyfikujących się z tymi wartościami politykach: muszą dawać przykład. Nawet wbrew politycznym kalkulacjom.

Zapraszałem koleżeństwo z PO na Marsz Równości, nie przyszli. Nie robiłbym jednak z tego sprawy politycznej, to kwestia indywidualnych wyborów. Dla mnie to oczywistość: przynależymy do zachodniej Europy, powinniśmy się więc kierować wspólnymi wartościami".

Trójmiejski Marsz Równości 23 maja 2017 roku prowadził prezydent Gdańska Paweł Adamowicz, choć jeszcze w 2005 roku zakazał parady.

Mówił, że „jego obecność na marszu jest zgodna z chrześcijaństwem, sumieniem i chodzeniem do kościoła”. Przedstawił wizję chrześcijaństwa jako religii miłości:

„Chrześcijaństwo łączy, nie dzieli. Miłość może tylko łączyć”.

Dodał, że "nasze miasto Gdańsk chce być otwarte na różnorodność. Różnorodność jest bogactwem, nie jest problemem! Tylko w spotkaniu z innym, tylko w spotkaniu z obcym, możemy się wzbogacić".

Uniesiony owacją jaką dostał, Adamowicz nawiązał do polskiej homofobii, uderzając w ewangeliczny ton: „Jak słyszycie, że ktoś jest zboczony, że ktoś jest zepsuty, to powiem tak: ten jest zboczony, który sieje nienawiść, ten jest zepsuty, który odnosi się do drugiego z wrogością, trzyma rękę wyciągniętą w nienawiści, chce rzucić kamieniem, chce potraktować go pałką, ten który mówi złe słowa, złą energię wysyła do drugiego człowieka, ten jest, przepraszam, zboczony. My jesteśmy najnormalniejsi na świecie”.

Nowoczesna bardziej nowoczesna

Rywalizująca z Platformą o elektorat liberalny Nowoczesna stawia sprawę jasno. W programie obiecuje, że "umożliwimy wszystkim zainteresowanym zawieranie związków partnerskich, tak jak jest to możliwe w większości państw UE i w USA". Ta obietnica wpisana jest również w plan pierwszych 12 miesięcy rządów Nowoczesnej. Wymownym gestem jest też zapowiedź, że w wyborach na prezydenta Warszawy 2019 kandydatem .N będzie Paweł Rabiej, polityk, który we wrześniu 2016 powiedział w Polsacie, że jest gejem.

Sondaż pokazuje, że takie podejście może liczyć na uznanie znacznej większości liberalnej części opinii publicznej.

Sondaż IPSOS dla OKO.press 19-21 czerwca 2017, metodą CATI (telefonicznie), na ogólnopolskiej reprezentatywnej próbie 1005 osób.

;

Udostępnij:

Piotr Pacewicz

Naczelny OKO.press. Redaktor podziemnego „Tygodnika Mazowsze” (1982–1989), przy Okrągłym Stole sekretarz Bronisława Geremka. Współzakładał „Wyborczą”, jej wicenaczelny (1995–2010). Współtworzył akcje: „Rodzić po ludzku”, „Szkoła z klasą”, „Polska biega”. Autor książek "Psychologiczna analiza rewolucji społecznej", "Zakazane miłości. Seksualność i inne tabu" (z Martą Konarzewską); "Pociąg osobowy".

Komentarze