Wieszanie, podcinanie żył, głodzenie, wyrzucanie z balkonu. Polacy znęcają się nad zwierzętami [RAPORT]
Nad zwierzętami znęcają się mężczyźni. Stanowią aż 97 proc. skazanych na więzienie. W ostatnich ośmiu latach wzrosła liczba postępowań karnych w sprawach o zabicie zwierzęcia lub znęcanie się nad nim. Wstrząsający raport "Osadzeni za zwierzęta" pokazuje też, że jako społeczeństwo stajemy się mniej obojętni na ludzkie bestialstwo
"Dwóch mężczyzn działając wspólnie i w porozumieniu zabiło ze szczególnym okrucieństwem psa rasy „amstaf” w ten sposób, że [...]
jeden ze współsprawców powiesił psa na przewodzie elektrycznym, a następnie [...] podciął nożem okolicę jego lewej strony jarzmowej,
które to cięcie spowodowało uszkodzenie mięśni, przecięcie żyły jarzmowej i tętnicy szyjnej wspólnej, co było bezpośrednią przyczyną zgonu psa w wyniku wykrwawienia".
"Mężczyzna [...] znęcał się nad psem [...] w ten sposób, iż po uprzednim związaniu pyska [...] sznurkiem oraz gumową taśmą, za pomocą trzymanego w ręku kamienia kilkukrotnie zadawał psu mocne uderzenia w głowę i inne części ciała, próbując go uśmiercić, [...] w wyniku czego pies odniósł obrażenia ciała bezpośrednio zagrażającego jego życiu w postaci:
wypadnięcia lewej gałki ocznej poza oczodół, ran miażdżonych podłużnych szczęki z krwawymi wybroczynami, zabiegnięcia krwią prawej gałki ocznej, uszkodzenia nosa z krwawymi wybroczynami, ran ucha lewego z krwawymi wybroczynami, ran podłużnych czaszki uwidaczniających kości czaszki z krwawymi wybroczynami, ran uda prawego z krwawymi wybroczynami".
We wszystkich opisywanych przypadkach zapadły wyroki skazujące.
Raport "Osadzeni za zwierzęta. Monitoring wykonywania kar" przygotowany przez Fundację Czarna Owca Pana Kota i Stowarzyszenie Ekostraż zawiera więcej takich makabrycznych historii.
Znane są również przypadki zakłucia kota widłami i zmiażdżenia mu głowy siekierą, kopania jeża na ulicy, topienia szczeniaków w reklamówce, głodzenia na śmierć koni i inne.
Przeczytaj także:
Wzrasta liczba przestępstw na zwierzętach, ale...
Według raportu, w ciągu w ostatnich 8 lat wzrasta liczba postępowań karnych wszczynanych w sprawach o zabicie zwierzęcia lub znęcanie się nad nim. W 2010 roku było to ok. 1,8 tys. przypadków, a w w 2017 już blisko 2,8 tys.
Około 1,9 tys. z tych ostatnich to stwierdzone przestępstwa.
Czy to znaczy, że Polacy stają się gorsi dla zwierząt? Zdaniem raportu - nie. "Tendencji tej nie należy wiązać z tym, że stajemy się coraz bardziej okrutni wobec zwierząt.
Wzrost ten ma raczej pozytywny wymiar: jako społeczeństwo stajemy się coraz bardziej wrażliwi na los zwierząt, coraz więcej dostrzegamy w swoim otoczeniu, coraz rzadziej pozostajemy obojętni na to, gdy sąsiad w swoim mieszkaniu katuje psa".
Raport zwraca też uwagę na to, że większą staranność w prowadzeniu lub nadzorowaniu dochodzeń związanych z krzywdzeniem zwierząt wykazują również organy ścigania i prokuratorzy.
Mężczyźni krzywdzą najczęściej
1665 osób - tyle w latach 2012-2014 prawomocnie skazano za przestępstwa przeciwko zwierzętom. Jeśli zaś chodzi o wyroki, to sądy najczęściej orzekały karę więzienia - w ok. 55 proc. przypadków. Przy czym 86 proc. to wyroki z warunkowym zawieszeniem wykonywania kary na okres próby.
Zaś ograniczenia wolności to już kara najrzadziej wymierzana - tylko w 20,5 proc. przypadków.
W latach 2012-2016 za za przestępstwa przeciwko zwierzętom w zakładach karnych zaczęło "odsiadkę" 521 osób. To w większości mężczyźni - 96,5 proc. Kobiety to tylko 3,5 proc. tej grupy.
Skąd ta dysproporcja? "Mężczyźni – jako dominująca grupa sprawców przestępstw w ogóle – dużo częściej niż kobiety trafiają do zakładów karnych jako osadzeni w związku z wykonywaniem wobec nich kary pozbawienia wolności" - czytamy w raporcie.
Zaś samą dysproporcję uwidaczniają dane służby więziennej o płci osób osadzonych: w 2016 roku w więzieniach przebywało tylko 2 515 kobiet, ale już 71 456 mężczyzn.
Raczej krótkie wyroki
Jeśli chodzi o orzekanie kar przez sądy, to w latach 2012-2016 można zauważyć prawidłowość, że warunkowo na okres próby zawieszane są długoterminowe kary pozbawienia wolności. Natomiast kary bezwzględnego pozbawienia wolności są raczej krótkoterminowe - do 6 miesięcy. Pokazuje to poniższa tabela.
"Osoby osadzone na dłużej najczęściej otrzymały karę łączną za popełnienie także innych przestępstw, jak m.in. kradzież z włamaniem czy znęcanie się nad osobą bliską" - czytamy.
Nierychliwa sprawiedliwość
Raport pokazuje również, że
skazani za przestępstwa przeciwko zwierzętom trafiają do zakładów karnych na ogół dopiero po 2-3 latach od momentu ujawnienia ich postępku: "często po kilkunastu miesiącach od wydania prawomocnego wyroku sądowego".
Dobrą ilustracją jest tu sprawa programisty komputerowego Stephena D. Anglik został skazany na rok więzienia za znęcanie się na końmi, które hodował w miejscowości Końskie. Zwierzęta były trzymane na łąkach bez schronienia, właściciel nie karmił ich również i nie poił. Jak potem tłumaczył - zależało mu na stworzeniu rasy odpornej na ekstremalne warunki.
"W marcu 2006 roku powiatowy lekarz weterynarii i inne osoby ujawnili, że stan części utrzymywanych przez oskarżonych koni jest bardzo zły (m.in. są poranione, rażąco niedożywione, mają zaniki mięśniowe). Ujawniono także zwłoki martwych zwierząt na terenie kwater łąkowych – lekarsko-weterynaryjne sekcje ich zwłok wykazały, że konie były wybitnie wychudzone, a przyczyna ich śmierci związana była z miernym lub niewłaściwym odżywaniem" - relacjonuje sprawę raport.
Mężczyzna został ukarany dopiero w 2012 roku, a więc 6 lat od momentu popełnienia przestępstwa!
A wyrok odbywał od grudnia 2012 do grudnia 2013. I to w większości w domu - w formie dozoru elektronicznego.
Cały raport jest dostępny na stronie Fundacji Czarna Owca Pana Kota.
Dziennikarz i publicysta. W OKO.press pisze o ochronie przyrody, łowiectwie, prawach zwierząt, smogu i klimacie oraz dokonaniach komisji smoleńskiej. Stały współpracownik miesięcznika „Dzikie Życie”.
Dziennikarz i publicysta. W OKO.press pisze o ochronie przyrody, łowiectwie, prawach zwierząt, smogu i klimacie oraz dokonaniach komisji smoleńskiej. Stały współpracownik miesięcznika „Dzikie Życie”.
Komentarze