Ziobro reklamuje śliwowicę, Morawiecki wolałby piwo. Wychowanie do nietrzeźwości?

Art. 1.

1. Organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego są obowiązane do podejmowania działań zmierzających do ograniczania spożycia napojów alkoholowych oraz zmiany struktury ich spożywania, inicjowania i wspierania przedsięwzięć mających na celu zmianę obyczajów w zakresie sposobu spożywania tych napojów, działania na rzecz trzeźwości w miejscu pracy, przeciwdziałania powstawaniu i usuwania następstw nadużywania alkoholu, a także wspierania działalności w tym zakresie organizacji społecznych i zakładów pracy.

2. Organy, o których mowa w ust. 1, popierają także tworzenie i rozwój organizacji społecznych, których celem jest krzewienie trzeźwości i abstynencji, oddziaływanie na osoby nadużywające alkoholu oraz udzielanie pomocy ich rodzinom, jak również zapewniają warunki sprzyjające działaniom tych organizacji.

3. Organy, o których mowa w ust. 1, współdziałają również z Kościołem Katolickim i innymi kościołami oraz związkami wyznaniowymi w zakresie wychowania w trzeźwości i przeciwdziałania alkoholizmowi.

Art. 2. 1. Zadania w zakresie przeciwdziałania alkoholizmowi wykonuje się przez odpowiednie kształtowanie polityki społecznej, w szczególności:

1) tworzenie warunków sprzyjających realizacji potrzeb, których zaspokajanie motywuje powstrzymywanie się od spożywania alkoholu;

2) działalność wychowawczą i informacyjną;

3) ustalanie odpowiedniego poziomu i właściwej struktury produkcji napojów alkoholowych przeznaczanych do spożycia w kraju;

4) ograniczanie dostępności alkoholu;

5) leczenie, rehabilitację i reintegrację osób uzależnionych od alkoholu;

6) zapobieganie negatywnym następstwom nadużywania alkoholu i ich usuwanie;

7) przeciwdziałanie przemocy w rodzinie;

8) wspieranie zatrudnienia socjalnego poprzez finansowanie centrów integracji społecznej.

Art. 2 1 . 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) najbliższa okolica punktu sprzedaży napojów alkoholowych – obszar mierzony od granicy obiektu, zamknięty trwałą przeszkodą o charakterze faktycznym, taką jak krawędź jezdni, zabudowa, która ze względu na swój charakter uniemożliwia dostęp oraz kontakt wzrokowy i głosowy, mur bez przejść oraz ciek wodny bez bliskich przepraw;

2) promocja napojów alkoholowych – publiczną degustację napojów alkoholowych, rozdawanie rekwizytów związanych z napojami alkoholowymi, organizowanie premiowanej sprzedaży napojów alkoholowych, a także inne formy publicznego zachęcania do nabywania napojów alkoholowych;

3) reklama napojów alkoholowych – publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu

4) sponsorowanie – bezpośrednie lub pośrednie finansowanie lub współfinansowanie działalności osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dla upowszechniania, utrwalania lub podniesienia renomy nazwy, producenta lub dystrybutora, znaku towarowego lub innego oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorcę, jego działalność, towar lub usługę, w zamian za informowanie o sponsorowaniu;

5) informowanie o sponsorowaniu – prezentowanie informacji zawierającej nazwę sponsora lub jego znak towarowy w związku ze sponsorowaniem;

6) wydzielone stoisko – oddzielone od pozostałej powierzchni punktu sprzedaży, ciąg handlowy lub lada;

7) obrót hurtowy napojami alkoholowymi – zakup napojów alkoholowych w celu dalszej ich odsprzedaży przedsiębiorcom posiadającym właściwe zezwolenia;

8) wartość sprzedaży – kwota należna sprzedawcy za sprzedane napoje alkoholowe, z uwzględnieniem podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego;

9) sklep branżowy ze sprzedażą napojów alkoholowych – placówka, w której roczna wartość sprzedaży napojów alkoholowych stanowi nie mniej niż 70% wartości sprzedaży ogółu towarów w tym punkcie; 10) reintegracja – reintegrację zawodową i społeczną w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu socjalnym.

Art. 131 . 1. Zabrania się na obszarze kraju reklamy i promocji napojów alkoholowych, z wyjątkiem piwa, którego reklama i promocja jest dozwolona, pod warunkiem że:

1) nie jest kierowana do małoletnich;

2) nie przedstawia osób małoletnich;

3) nie łączy spożywania alkoholu ze sprawnością fizyczną bądź kierowaniem pojazdami;

4) nie zawiera stwierdzeń, że alkohol posiada właściwości lecznicze, jest środkiem stymulującym, uspakajającym lub sposobem rozwiązywania konfliktów osobistych;

5) nie zachęca do nadmiernego spożycia alkoholu;

6) nie przedstawia abstynencji lub umiarkowanego spożycia alkoholu w negatywny sposób;

7) nie podkreśla wysokiej zawartości alkoholu w napojach alkoholowych jako cechy wpływającej pozytywnie na jakość napoju alkoholowego;

8) nie wywołuje skojarzeń z: a) atrakcyjnością seksualną, b) relaksem lub wypoczynkiem, c) nauką lub pracą, d) sukcesem zawodowym lub życiowym.

2. Reklama i promocja piwa, o której mowa w ust. 1, nie może być prowadzona:

1) w telewizji, radiu, kinie i teatrze między godziną 600 a 2000, z wyjątkiem reklamy prowadzonej przez organizatora imprezy sportu wyczynowego lub profesjonalnego w trakcie trwania tej imprezy;

2) na kasetach wideo i innych nośnikach;

3) w prasie młodzieżowej i dziecięcej;

4) na okładkach dzienników i czasopism;

5) na słupach i tablicach reklamowych i innych stałych i ruchomych powierzchniach wykorzystywanych do reklamy, chyba że 20% powierzchni reklamy zajmować będą widoczne i czytelne napisy informujące o szkodliwości spożycia alkoholu lub o zakazie sprzedaży alkoholu małoletnim;

6) przy udziale małoletnich.

Każda z badanych substancji była punktowana pod kątem możliwości wyrządzenia krzywdy użytkownikowi. Sprawdzano zagrożenie związane z odniesieniem ran, uzależnieniem się, uszkodzeniem mózgu czy stratami społecznymi takimi jak utrata pracy czy zniszczenie związku. Prowadzono też badania na poziomie społeczeństwa szacując takie problemy jak wzrost przestępczości, upadek społeczności lokalnych, problemy w rodzinach i inne koszty, jakie poszczególne używki generują w społeczeństwie.

Oto lista kryteriów, jakie zastosowano:

1. Specyficzna śmiertelność

Jest to śmiertelność powodowana przez daną substancję, wyrażona jako stosunek dawki śmiertelnej do przeciętnej dawki przyjmowanej przez dorosłego człowieka.

2. Powiązana śmiertelność

Jest to zakres, w jakim życie jest skrócone poprzez używanie danej substancji np. wypadki drogowe, HIV, nowotwory, samobójstwa.

3. Szczególne szkody

Są to szczególne szkody wywoływane przez substancję dla zdrowia fizycznego np. marskość wątroby, drgawki, udary mózgu, kardiomiopatia, choroba wrzodowa żołądka.

4. Powiązane szkody

Związane z narkotykami szkody dla zdrowia fizycznego, w tym konsekwencje używania danych substancji, na przykład niechciane działania seksualne, samookaleczenia, zarażania wirusami krwiopochodnymi, rozedma płuc, uszkodzenia od iniekcji.

5. Zależność

Zakres, w jakim lek tworzy skłonność lub chęć do dalszego korzystania pomimo negatywnych konsekwencji

6. Specyficzne zaburzenia psychiczne

Bezpośrednie szkody psychiczne wywoływane przez badane substancje np. psychozy amfetaminowe

7. Powiązane zaburzenia psychiczne

Związane z narkotykami zaburzenia psychiczne np. zaburzenia nastroju występujące w efekcie stylu życia związanego z narkotykami lub ich zażywaniem.

8. Utrata dóbr materialnych

Stopień utraty rzeczy materialnych (np. dochód, mieszkanie, praca, osiągnięć edukacyjnych)

9. Utrata relacji

Stopień utraty więzi z rodziną i przyjaciółmi.

10. Krzywda

Zakres, w jakim stosowanie narkotyku zwiększa prawdopodobieństwo skrzywdzenia innych, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio, np. przemoc (w tym przemoc domowa), wypadki drogowe, uszkodzenia płodu, odpady z narkotyków, wtórne przenoszenie wirusów poprzez krew.

11. Przestępczość

Zakres, w jakim stosowanie narkotyku wiąże się lub prowadzi do wzrostu wolumenu przestępczości (niezwiązanej z używaniem i posiadaniem narkotyku) bezpośrednio lub pośrednio (na poziomie populacji, a nie na poziomie indywidualnym)

12. Szkody dla środowiska

Zakres, w jakim stosowania i produkcji narkotyków powoduje lokalne szkody dla środowiska np. toksyczne odpady z fabryki amfetaminy, zużyte igły

13. Zagrożenia dla rodziny

Zakres, w jakim stosowanie substancji powoduje zagrożenie dla rodziny, np. rozpad rodziny, utrata dobrobytu, utrata perspektywy na przyszłość dzieci, zaniedbywanie dzieci

14. Szkody międzynarodowe

Zakres, w którym stosowanie substancji w Wielkiej Brytanii, przyczynia się do szkody na arenie międzynarodowej, np. wylesienia, destabilizacji państw, przestępczości międzynarodowej

15. Koszty ekonomiczne

Zakres, w jakim stosowanie narkotyku powoduje bezpośrednie koszty, które ponosi państwo (np. praca służby zdrowia, policji, więzienia, usługi socjalne, straty cła, ubezpieczeń, koszty zapobiegania przestępczość) i kosztów pośrednich (np. utrata produktywności, nieobecności w pracy)

16. Wspólnotowość

Zakres, w jakim stosowanie narkotyku powoduje spadek spójności społecznej i spadek reputacji społeczności.

Punktacja kryteriów

Narkotyki zostały ocenione w 100-stopniowej skali szkodliwości, 100 punktów przypisano substancją najbardziej szkodliwym w danym kryterium szkodliwości. 0 punktów otrzymały substancje, które nie wykazały żadnej szkodliwości.

Przy ocenianiu zwrócono szczególna uwagę na proporcjonalne i adekwatne do innych substancji oceny. Tak więc, jeśli narkotyk jest oceniany na 50, to powinien być w połowie tak szkodliwy jak ten, który zdobył 100. Zespół ocenił szkodliwość wszystkich substancji we wszystkich kryteriach.

Wagi kryteriów

Niektóre kryteria szkód są ważniejsze od innych. Grupa badawcza dokonała precyzyjnej oceny istotności występowania danej szkody – by móc obiektywnie zestawić poszczególne kryteria szkód. Np. 100 punktów dla heroiny w kryterium Powiązana śmiertelność jest równe 80%, czyli 80 punktom z kryterium Specyficzna śmiertelność, które zostało uznane za najbardziej istotne. Odpowiednie wagi kryteriów zostały wprowadzone do programu, który automatycznie oblicza ważoną ocenę szkodliwości.