Aż 55 sędziów SN broni byłej prezes SN Gersdorf. Ściga ją rzecznik Schab, za historyczną uchwałę SN

Podpisane przez 55 legalnych sędziów SN oświadczenie jest z 10 października 2023 roku. Wysłano je do prezydenta Andrzeja Dudy, pełniącej funkcję I prezesa SN Małgorzaty Manowskiej i „słynnego” Piotra Schaba, który jest znany ze ścigania niezależnych sędziów.

Schab robi to jako główny rzecznik dyscyplinarny ministra Ziobry. Pomaga mu w tym dwóch zastępców – Michał Lasota i Przemysław Radzik. Razem ścigają sędziów sądów powszechnych.

Schab ściga też sędziów SN. Robi to jako Nadzwyczajny Rzecznik Dyscyplinarny. Powołał go na to stanowisko prezydent Andrzej Duda, w celu przeprowadzenia kilku postępowań o charakterze dyscyplinarnym, wymierzonych m.in. w legalnych sędziów SN.

Jak na razie Schab uderzył w byłą już I prezes SN Małgorzatę Gersdorf (na zdjęciu u góry). W listopadzie 2022 roku zrobił jej absurdalną dyscyplinarkę za to, że pozwoliła sędziom SN przyjąć historyczną uchwałę pełnego składu SN ze stycznia 2020 roku. W tej uchwale SN podważył legalność neo-KRS i dawanych przez nią nominacji dla neo-sędziów, w tym neo-sędziów SN. Podważono w niej też legalność Izby Dyscyplinarnej. Uchwała ma moc wiążącej zasady prawnej i obowiązuje do dziś.

List protestacyjny sędziów SN jest teraz, bo właśnie do nowej Izby Odpowiedzialności Zawodowej wpłynął wniosek Schaba o ukaranie prezes Gersdorf. List w jej obronie podpisali niemal wszyscy sędziowie, którzy brali udział w wydaniu historycznej uchwały. Było ich wtedy 59, kilku z nich jest już w stanie spoczynku. Ich list jest wyrazem solidarności z Gersdorf i protestem przeciwko absurdalnym zarzutom, które dostała.

Do rozpoznania sprawy dyscyplinarnej byłej I prezes SN w nowej Izbie, wyznaczono neo-sędziego SN Tomasza Demendeckiego, który znany jest m.in. z tego, że był promotorem doktoratu byłego wiceministra sprawiedliwości Łukasza Piebiaka.

Obrońcami Gersdorf są prezes legalnej Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SN Piotr Prusinowski, sędzia SN z Izby Karnej Jarosław Matras i adwokat Piotr Zemła, który broni represjonowanych sędziów. Zemła złożył wniosek o przeprowadzeniu testu na niezależność Demendeckiego. Jeśli wypadnie on negatywnie dla neo-sędziego, to zostanie on wyłączony ze sprawy.

Co zarzuca Schab byłej prezes SN

Schab zarzucił prezes Gersdorf oczywistą i rażącą obrazę przepisów prawa. Uważa, że powinna była obligatoryjnie zawiesić sprawę, bo TK Julii Przyłębskiej wszczął sprawę o rzekomy spór kompetencyjny pomiędzy SN, a prezydentem i Sejmem. Sporu jednak nie było, a sprawa w TK celowo została wywołana przez Marszałek Sejmu Elżbietę Witek, by zablokować historyczną uchwałę.

Gersdorf się jednak nie przestraszyła. A zarzuty wobec niej są absurdalne. Bo o rozpoznaniu sprawy ws. uchwały i o jej wydaniu decydowało 59 członków składu orzekającego. I o tym piszą teraz w oświadczeniu sędziowie SN. Piszą też, że idąc tokiem rozumowania Schaba zarzuty dyscyplinarne powinni dostać wszyscy sędziowie, biorący udział w wydaniu tej uchwały. Uważają je jednak za nietrafione. W swoim liście punktują niewiedzę rzecznika Schaba.

Rzecznik do zadań specjalnych prezydenta nie ściga jednak wszystkich z SN. Jak pisaliśmy w OKO.press w marcu 2023 roku umorzył on sprawę dyscyplinarną rzecznika prasowego SN i neo-sędziego Aleksandra Stępkowskiego. Miał on zarzuty za rozpoznanie – bez akt głównych – odwołania sędziego Waldemara Żurka z Krakowa, od decyzji prezeski sądu o jego karnym przeniesieniu.

Stępkowski choć nie miał akt głównych, załatwił szybko i negatywnie sprawę Żurka. Zrobił to też mimo tego, że wcześniej dostali tę sprawę do rozpoznania inni sędziowie. Dla Schaba to jednak nie był problem.

Poniżej publikujemy całe oświadczenie 52 sędziów Sądu Najwyższego.

„Warszawa, 5 października 2023 r.

Oświadczenie sędziów – członków składu orzekającego połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, który 23 stycznia 2020 r. podjął uchwalę w sprawie BSA 1-4110-1/20

My sędziowie Sądu Najwyższego – członkowie składu orzekającego połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, który 23 stycznia 2020 r. podjął uchwałę w sprawie BSA 1-4110-1/20, po zapoznaniu się z zarzutem dyscyplinarnym przedstawionym Rani Profesor Małgorzacie Gersdorf 29 listopada 2022 r. przez Nadzwyczajnego Rzecznika Dyscyplinarnego Piotra Schaba, a dotyczącym tego, że „działając jako Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, naruszyła instytucję obligatoryjnego zawieszenia postępowania przed organami pozostającymi w sporze kompetencyjnym – w rozumieniu art. 33 ust. 5 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, w związku z wnioskiem Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2020 r. o wydanie uchwały i złożeniem przez Marszałka Sejmu RP wniosku z dnia 22 stycznia 2020 r. o rozstrzygniecie sporu kompetencyjnego, a przed jego rozpoznaniem przez organ właściwy oraz negując prawny skutek wniosku o rozstrzygniecie sporu kompetencyjnego w postaci zawieszenia postępowania, doprowadziła do wydania w dniu 23 stycznia 2020 r. przez część sędziów Sądu Najwyższego uchwały w materii objętej tym sporem, co w sposób oczywisty i rażący uchybiło przepisowi art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym”, stwierdzamy, że:

1. Pani Profesor Małgorzata Gersdorf jako Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego 15 stycznia 2020 r. wystąpiła o rozstrzygniecie przez połączone Izby: Cywilną, Karną oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, zagadnienia prawnego sprowadzającego się do określenia na gruncie przepisów o postępowaniu karnym i cywilnym skutków sytuacji, gdy w składzie sądu powszechnego, sądu wojskowego lub Sądu Najwyższego uczestniczy osoba powołana do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 3 ze zm.).

Czynność ta miała podstawę w art. 83 § 1 ustawy z 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.U. z 2019 r. poz. 825), a zagadnienie było istotne i wywoływano rozbieżności w orzecznictwie;

2. Po wyznaczeniu terminu posiedzenia w tej sprawie na 23 stycznia 2020 r., zadania Pani Profesor Małgorzaty Gersdorf jako Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego sprowadzały się do przewodniczenia wyznaczonemu posiedzeniu połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego;

3. W zakresie kompetencji przewodniczącej posiedzenia kolegialnego składu orzekającego Sądu Najwyższego nie mieściło się podjęcie jednoosobowo decyzji o „obligatoryjnym zawieszeniu postępowania” w sprawie. Przewodniczący takiemu posiedzeniu nie ma też kompetencji pozwalających na „doprowadzenie do wydania” uchwały, jak i takich, których wykonanie spowodowałby, że uchwala nie zostatałby podjęta;

4. W każdej naradzie nad orzeczeniem sąd rozważa najpierw problem dopuszczalności jego wydania, a następnie treść merytoryczną. Przebieg narady i głosowania nad orzeczeniem jest objęty tajemnicą, od której prawo nie przewiduje zwolnienia. Osoba nieuczestnicząca w posiedzeniu sądu nie ma prawa sugerować, że jakaś kwestia wpływająca na tok i wynik posiedzenia była lub nie była przedmiotem narady (dyskusji, wniosków, wypowiedzi przewodniczącego i sędziów). Tę elementarną wiedzę o zasadach wydawania orzeczeń sądowych powinien mieć nawet Nadzwyczajny Rzecznik Dyscyplinarny.

5. Do rozważonych na posiedzeniu przestanek dopuszczalności podjęcia uchwały skład orzekający połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, odniósł się – w zakresie, w jakim uznał to za niezbędne – w pierwszej części uzasadnienia uchwały i wyjaśnił, że 23 stycznia 2020 r. nie istniały takie okoliczności, które by uzasadniały zawieszenie postępowania lub odstąpienie od podjęcia uchwały. Czyjeś odmienne zdanie na ten temat, wyrażane po ponad trzech latach od podjęcia uchwały, nie ma żadnego znaczenia dla oceny dopuszczalności podjęcia uchwały i jej skuteczności.

W świetle powyższego, zdumienie budzi przedstawienie Pani Profesor Małgorzacie Gersdorf w postępowaniu dyscyplinarnym zarzutów dotyczących tego, że nie dokonała czynności, które by uniemożliwiły podjęcie przez połączone Izby: Cywilną, Karną oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, uchwały z 23 stycznia 2020 roku. Inicjatywą wszczęcia takiego postępowania mogły wykazać się wyłącznie osoby, które nie rozumieją i nie przestrzegają podstawowych zasad działania w kolegialnych składach orzekających.

Zarzut o przytoczonej na wstępie treści należałoby postawić 59 członkom składu orzekającego obecnym na posiedzeniu 23 stycznia 2020 r. Niżej podpisani gotowi są bronić się przed nim w postpowaniu dyscyplinarnym.

Sędziowie Sądu Najwyższego:

1. Piotr Prusinowski, 2. Michał Laskowski, 3. Dawid Miąsik, 4. Romualda Spyt, 5. Maciej Pacuda, 6. Józef Iwulski, 7. Dariusz Świecki, 8. Andrzej Tomczyk, 9. Jolanta Frańczak, 10. Bohdan Bieniek, 11.Andrzej Wróbel, 12. Wojciech Katner, 13. Paweł Wiliński, 14. Karol Weitz, 15. Marta Romańska, 16. Stanisław Zabłocki, 17. Tomasz Artymiuk, 18. Eugeniusz Wilidowicz, 19. Waldemar Płóciennik, 20. Halina Kiryło, 21. Teresa Bielska-Sobkowicz, 22. Andrzej Siuchniński, 23. Kazimierz Klugiewicz, 24. Paweł Grzegorczyk, 25. Barbara Skoczkowska, 26. Jarosław Matras, 27. Władysław Pawlak, 28. Piotr Mirek, 29. Zbigniew Puszkarski, 30. Jerzy Grubba, 31. Jacek Błaszczyk, 32. Dariusz Dończyk, 33. Dariusz Zawistowski, 34. Małgorzata Wąsek-Wiaderek, 35. Rafał Malarski, 36. Małgorzata Gierszon, 37. Krzysztof Rączka, 38. Włodzimierz Wróbel, 39. Monika Koba, 40. Krzysztof Staryk, 41. Przemysław Kalinowski, 42. Grzegorz Misiurek, 43. Jerzy Kuźniar, 44. Henryk Pietrzkowski, 45. Krzysztof Strzelczyk, 46. Katarzyna Tyczka-Rote, 47. Anna Owczarek, 48. Krzysztof Cesarz, 49. Anna Kozłowska, 50. Krzysztof Pietrzykowski, 51. Andrzej Stępka, 52. Marek Pietruszyński, 53. Jacek Gudowski, 54. Roman Trzaskowski, 55. Marian Kocoń