Bruno wrócił do matki tak szybko dzięki nagłośnieniu sprawy – adwokatka

OKO.press: Udało się pani kiedyś tak szybko wyciągnąć dziecko z pieczy zastępczej?

Kamila Zagórska: Nie.

A ile lat pani to robi?

Ponad 20 lat.

Spotkała się pani kiedyś ze sprawą u innego prawnika, w której w tak krótkim czasie sąd zmienił decyzję odnośnie pieczy zastępczej?

Było kilka przypadków szybkich decyzji - na palcach jednej ręki bym je zliczyła – ale nie aż tak szybkich.

To skąd ten sukces teraz?

Na pewno ukłony dla sądu, który podjął się w tej sprawie komunikacji mailowej - to bardzo nietypowe, a niezwykle przyśpieszyło uzyskanie zmiany orzeczenia.

Od momentu, gdy złożyliśmy wniosek o zmianę tego postanowienia, wszystko działo się szybko. Kontaktowała się ze mną asystentka sędziego, dostarczaliśmy dokumenty przez biuro podawcze, ale też skany wysłaliśmy do sądu mailem.

Ta responsywność sądu była bardzo szybka i widać było jego wolę załatwienia tej sprawy. Bez tego na pewno byśmy się potykali jeszcze długo o formalności i terminy.

Czemu więc w tej sytuacji sąd tak dobrze współpracował i reagował?

Myślę, że dlatego, iż sprawa stała się dosyć głośna i do sędziego zaczęły też napływać informacje, których nie miał w momencie podejmowania decyzji.

W interwencjach sądu rodzinnego brakuje procedur, które są w sądach karnych, gdzie są tzw. sądy 24-godzinne. Tam bierze się delikwenta, sędzia na rozprawie w terminie 24 godzin od zatrzymania ma z nim bezpośredni kontakt i dopiero po jego wysłuchaniu podejmuje decyzje. W rodzinnych tego nie ma.

A sąd powinien natychmiast wezwać matkę do kontaktu i złożenia wyjaśnień – miał wszystkie jej dane, by tego dokonać. Mógł też wysłać kuratora czy cokolwiek innego zrobić, a tego nie było.

Są przepisy, które pozwalają na błyskawiczne umieszczenie przez sąd dzieci w pieczy instytucjonalnej, ale Bruno jest mały, więc nie powinien trafić do domu dziecka, a do domu rodzinnego. Ale takich w Warszawie nie ma wolnych. A jeśli nawet miałby trafić do domu dziecka to na nie dłużej niż 24 godziny. W tym czasie sąd powinien ściągnąć niezbędne informacje i podjąć decyzję czy utrzymać tę interwencyjną decyzję, czy też nie ma niebezpieczeństwa dla dziecka i można skorzystać z lżejszych środków.

Sąd powinien mieć kontakt z matką, rodzicami i sprawdzić co się dzieje w tej rodzinie takiego, że potrzebna jest interwencja sądu. I - ważne - jak może pomóc tej rodzinie, a nie ją karać.

Czego sąd nie wiedział w czasie podejmowania decyzji?

By dostać akta, trzeba czekać minimum 3 dni, a wtedy był weekend, więc już mieliśmy 5 dni opóźnienia. Uzyskanie dostępu zajęło nam w sumie 6 dni i w tym czasie dużo pisało się o sprawie w mediach. Po tym czasie w aktach zobaczyłam reakcje sądu – być może na te publikacje. Sąd sam z urzędu napisał sprawozdanie (z tego, co mu przekazała policja przed podjęciem decyzji – red.), sam zapytał WCPR, czy są rodziny zastępcze. Nie wiem, skąd sąd miał informacje, że Bruno ma wadę serca, ale zapytał też dom dziecka, jaką zapewnił mu w tej sytuacji opiekę. To wszystko oznacza, że jakieś informacje do sądu spływały.

Przez media?

Myślę, że tak. To bardzo prawdopodobne. Bo w zwykłym postępowaniu takie sprawy się wleką, wleką i wleką, a końca nie widać. Tu zaś widać było, że sędzia działa błyskawicznie.

Złożyliśmy wniosek o zmianę zabezpieczenia dziecka i jego powrót pod opiekę matki na początku poprzedniego tygodnia i sąd dotrzymał proceduralnego terminu podjęcia decyzji w trybie zabezpieczenia tj. w ciągu 7 dni. A to jest dużą rzadkością.

Myśli pani, że na sąd wpłynęły też informacje o szykanach politycznych ze strony policji, jakimi była wcześniej poddawana Angelika Domańska?

Podejrzewam, że do sądu dotarły takie informacje. W tak medialnej sprawie pewno sędzia poczytał i dowiedział się, czym się zajmuje pani Angelika i jakie są okoliczności tego, co się wydarzyło. Ale to są tylko moje przypuszczenia.