0:00
0:00

0:00

Prawa autorskie: Fot. Adam Stępień / Agencja Wyborcza.plFot. Adam Stępień / ...

„Aborcja nie może być prawnie dopuszczona z powodu występowania u matki zaburzeń psychicznych. W takich przypadkach należy stosować uznane i skuteczne metody leczenia” – pisze w oficjalnym oświadczeniu Zespół Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski. Episkopat opublikował je na swojej stronie w poniedziałek 4 września 2023 roku.

Twierdzi, że przypadkach, w których „u matki występują zaburzenia psychiczne, należy stosować uznane i skuteczne metody leczenia”. Powołuje się też na „wartość życia ludzkiego, niezależnie od stadium jego rozwoju czy stanu zdrowia”.

„Takie stanowisko przyjmuje każdy człowiek z prawidłowo ukształtowanym sumieniem. Znajduje ono także odzwierciedlenie w normach prawnych, stanowionych w obronie poszanowania fundamentalnych praw każdego człowieka, w tym także dziecka, już od chwili poczęcia” – pisze Episkopat.

I zaprzecza słowom Adama Niedzielskiego, który jeszcze jako minister zdrowia podkreślał, że w przypadku terminacji ciąży ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia resort stosuje szeroką definicję zdrowia. A ta obejmuje też zdrowie psychiczne.

Episkopat wbrew prawu

Chodzi o przesłankę, która dopuszcza aborcję w oparciu o zdrowie psychiczne. Przypomnijmy, że po zaostrzeniu prawa aborcyjnego, ciąża może zostać przerwana w dwóch przypadkach:

  • gdy stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej,
  • gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że powstała w wyniku czynu zabronionego.

Mówi o tym art. 4a z ustawy o planowaniu rodziny, ochrony płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży.

Art. 4a. – [Warunki dopuszczalności przerwania ciąży] – Planowanie rodziny, ochrona płodu ludzkiego i warunki dopuszczalności przerywania ciąży.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2022.1575 t.j.

Akt obowiązujący

Wersja od: 27 lipca 2022 r.

Art. 4a. [Warunki dopuszczalności przerwania ciąży]

1.

Przerwanie ciąży może być dokonane wyłącznie przez lekarza, w przypadku gdy:

1)

ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej,

2) 1

(utracił moc),

3)

zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego,

4) 2

(utracił moc).

2.

W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2 przerwanie ciąży jest dopuszczalne do chwili osiągnięcia przez płód zdolności do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej; w przypadku określonym w ust. 1 pkt 3 lub 4, jeżeli od początku ciąży nie upłynęło więcej niż 12 tygodni.

3.

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, przerwania ciąży dokonuje lekarz w szpitalu.

4.

Do przerwania ciąży wymagana jest pisemna zgoda kobiety. W przypadku małoletniej lub kobiety ubezwłasnowolnionej całkowicie wymagana jest pisemna zgoda jej przedstawiciela ustawowego. W przypadku małoletniej powyżej 13 roku życia wymagana jest również pisemna zgoda tej osoby. W przypadku małoletniej poniżej 13 roku życia wymagana jest zgoda sądu opiekuńczego, a małoletnia ma prawo do wyrażenia własnej opinii. W przypadku kobiety ubezwłasnowolnionej całkowicie wymagana jest także pisemna zgoda tej osoby, chyba że na wyrażenie zgody nie pozwala stan jej zdrowia psychicznego. W razie braku zgody przedstawiciela ustawowego, do przerwania ciąży wymagana jest zgoda sądu opiekuńczego.

5.

Wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, stwierdza inny lekarz niż dokonujący przerwania ciąży, chyba że ciąża zagraża bezpośrednio życiu kobiety. Okoliczność, o której mowa w ust. 1 pkt 3, stwierdza prokurator.

6.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, kobieta składa pisemne oświadczenie, a ponadto zaświadczenie o odbytej konsultacji u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, innego niż dokonujący przerwania ciąży, lub u innej wybranej przez siebie uprawnionej osoby. Przerwanie ciąży może być dokonane, jeżeli kobieta podtrzymuje zamiar przerwania ciąży po upływie 3 dni od konsultacji.

7.

Celem konsultacji, o której mowa w ust. 6, jest w szczególności ustalenie sytuacji zdrowotnej i życiowej kobiety, pomoc w rozwiązaniu jej problemów, między innymi poprzez wskazanie dostępnych form pomocy przysługujących kobietom w związku z ciążą i po urodzeniu dziecka, poinformowanie kobiety o ochronie prawnej życia w fazie prenatalnej, o aspektach medycznych ciąży oraz przerwania ciąży, a także o środkach i metodach antykoncepcyjnych. Za zgodą kobiety w konsultacji może wziąć udział jej partner, członkowie rodziny lub inna bliska osoba.

8.

Do prywatnych gabinetów lekarskich, w których dokonuje się przerwania ciąży, w zakresie wymagań, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia gabinetu prywatnego, oraz w zakresie dotyczącym dokumentacji medycznej i sprawowania kontroli nad tymi gabinetami stosuje się odrębne przepisy.

9.

Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje zawodowe lekarzy, uprawniające do dokonania przerwania ciąży, oraz kwalifikacje lekarzy, o których mowa w ust. 5.

10.

Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje innych niż lekarz osób uprawnionych do przeprowadzania konsultacji, o których mowa w ust. 6, sposób tworzenia list osób konsultujących oraz sposób i tryb przeprowadzania konsultacji.

1 Art. 4a ust. 1 pkt 2 został uznany za niezgodny z art. 38 w związku z art. 30 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 października 2020 r. sygn. akt K 1/20 (Dz.U.2021.175). Zgodnie z tym wyrokiem wymieniony wyżej przepis traci moc z dniem 27 stycznia 2021 r.

2 Art. 4a ust. 1 pkt 4 utracił moc zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. (Dz.U.96.139.646) zmieniającej nin. ustawę z dniem 23 grudnia 1997 r. – zob. obwieszczenie Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 grudnia 1997 r. (Dz.U.97.157.1040).

„Możliwość wyboru heroicznego aktu”

Episkopat pisze: "Członkowie Zespołu Ekspertów zdecydowanie sprzeciwiają się próbie stworzenia nowej wykładni istniejącego prawa zmierzającej do poszerzenia kryteriów dopuszczających legalne pozbawienie życia nienarodzonego dziecka ze względu na przesłanki psychiatryczne, także dlatego, iż w praktyce oznaczałoby to ponowną legalizację aborcji na życzenie, w dodatku drogą niekonstytucyjnej, pozaustawowej manipulacji”.

„W sytuacji zagrożenia zdrowia i życia brzemiennej matki, należy zawsze objąć dwóch pacjentów – zarówno matkę jak i jej nienarodzone dziecko – konieczną ochroną i terapią, mając świadomość, iż życie i zdrowie matki są fundamentalnym warunkiem życia i prawidłowego rozwoju dziecka”.

Przeczytaj także:

Przekonuje też, że „w sytuacji, gdy nie jest możliwe uratowanie obojga, dopuszczalne są działania ratujące matkę”. „W takim przypadku etycznie usprawiedliwiony jest wybór matki, która decyduje się ratować własne życie”. Podkreśla jednak, że należy „pozostawić jej możliwość dokonania aktu heroicznego, jakim byłoby poświęcenie własnego życia dla ratowania życia dziecka, jeśli miałoby ono szanse przeżycia”.

„Definicja zdrowia odnosi się do zdrowia psychicznego”

Tymczasem minister zdrowia Adam Niedzielski po śmierci 33-letniej Doroty z Nowego Targu podkreślał, że „można dokonać aborcji w przypadku zagrożenia zdrowia psychicznego kobiety”.

„To prawo do przerwania ciąży zostało również na moją prośbę doprecyzowane” – mówił Niedzielski. "W Polsce każda kobieta w przypadku zagrożenia zdrowia lub życia ma prawo do terminacji ciąży, czyli wykonania zabiegu aborcji.

Definicja zdrowia nie odnosi się tylko do zdrowia fizycznego, ale też psychicznego".

Episkopat uparcie twierdzi jednak, że przerwanie ciąży z powodu zagrożenia zdrowia psychicznego jest sprzeczne z Kodeksem Etyki Lekarskiej. Chodzi o art. 39:

"Podejmując działania lekarskie u kobiety w ciąży lekarz równocześnie odpowiada za zdrowie i życie jej dziecka. Dlatego obowiązkiem lekarza są starania o zachowanie zdrowia i życia dziecka również przed jego urodzeniem”.

Przypomnijmy, że w art. 30-32 tego samego Kodeksu Etyki Lekarskiej mówi się wiele na temat zobowiązań lekarza do zapewnienia pacjentowi godnej śmierci i jakości kończącego się życia. Pisaliśmy o tym tutaj:

Minister zdrowia podkreślał też, że „w przypadku wniosków czy skarg (...) związanych z terminacją ciąży obserwujemy, że coraz częściej mamy do czynienia z powoływaniem się na przesłanki związane ze zdrowiem psychicznym”. Pisaliśmy o tym tutaj:

Sygnały o problemach z dostępem do aborcji – również w przypadkach, w których nawet według skrajnie represyjnego polskiego prawa, jest ona legalna – dostaje też RPO. Zdarza się, że lekarze, którzy odmawiają aborcji, powołują się na art. 4a ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Twierdzą, że nie pozwala on terminować ciąży w przypadku zagrożenia zdrowia psychicznego kobiety.

Tymczasem:

  • Zgodnie z prawem aborcja jest dopuszczalna m.in. wtedy, gdy „ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej”.
  • A pogląd, że zagrożenie dla zdrowia psychicznego matki – w żadnym przypadku – nie może zostać uznane za uzasadniające legalne przerwanie ciąży, jest po prostu nieprawdziwy.

Rzecznik Praw Obywatelskich podkreślał z kolei, że wykonywanie aborcji w sytuacji zagrożenia życia i zdrowia pacjentki

jest zgodne z prawem.

„Przesłanka zagrożenia dla życia lub zdrowia kobiety pozwala – również w sytuacji, kiedy ciąża stanowi zagrożenie dla zdrowia psychicznego kobiety – przeprowadzić terminację ciąży. Kiedy przesłanka jest spełniona, a lekarz odmawia terminacji ciąży, łamie prawa pacjentki” – mówiła OKO.press Anna Białek, naczelnik Wydziału Podstawowych Praw i Wolności Zespół Prawa Konstytucyjnego, Międzynarodowego i Europejskiego RPO.

;

Udostępnij:

Julia Theus

Dziennikarka, absolwentka Filologii Polskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, studiowała też nauki humanistyczne i społeczne na Sorbonie IV w Paryżu (Université Paris Sorbonne IV). Wcześniej pisała dla „Gazety Wyborczej” i Wirtualnej Polski.

Komentarze