Jan Paweł II i my 50+. Dlaczego go kochaliśmy i co z tego wynikło

Wydawało się, że w temacie JPII w redakcji OKO.press wszystko jest jasne, a jednak nie. Od publikacji książki Ekke Overbeeka „Maxima culpa” i reportażu Marcina Gutowskiego w TVN 24 Jan Paweł II zajmuje nam co najmniej pół godziny porannego kolegium. Podziały i spory o jego spuściznę i inne wątki poboczne idą mniej więcej pokoleniowo, a że u nas najstarsza osoba ma 76 lat, a najmłodsza 20 jest o czym gadać. To w końcu trzy, w porywach cztery, pokolenia. Zachęcamy się wzajemnie: „napisz, co dla ciebie, twojego pokolenia, zrobił/nie zrobił/zepsuł/zawalił/zbudował papież-Polak”. To pierwszy z naszych tekstów z cyklu „MÓJ PAPA”.

Pokolenia JPII

O Janie Pawle II przegadaliśmy ostatnio trzy czwarte kolegium, bo młodsza część redakcji naprawdę mało o nim wiedziała. Pewnie dlatego, że wspomnienie o dobrym dziaduniu JPII, wyskakującym ze szkolnych programów i nacierającym na szkolnych akademiach, wywołuje u nich pokrzywkę. Trudno się dziwić, to tzw. młodzi, wykształceni, z wielkiego miasta, oni tak mają. Nawiasem mówiąc – czy ktoś jeszcze pamięta ten PiSlogan – pokolenie JPII?

Przegadaliśmy tyle czasu właśnie dlatego, że Jan Paweł II się nam rozdwoił. Osoby 50 plus pamiętają papieskie pielgrzymki w latach 80. Nie dziwi ich na przykład, że Adam Michnik w swoim „broniącym” Papieża wywiadzie z Dominiką Wielowieyską przedstawia Karola Wojtyłę jako „największego Polaka XX wieku”, który zwalczył komunizm prawie jednoosobowo. Świętością swoją emanując wokół, niczym święty Jerzy położył na łopatki ziejącego siarką smoka komunizmu.

Przegadaliśmy tyle czasu właśnie dlatego, że Jan Paweł II się nam rozdwoił. Osoby 50 plus pamiętają papieskie pielgrzymki w latach 80. Nie dziwi ich na przykład, że Adam Michnik w swoim „broniącym” Papieża wywiadzie z Dominiką Wielowieyską przedstawia Karola Wojtyłę jako „największego Polaka XX wieku”, który zwalczył komunizm prawie jednoosobowo. Świętością swoją emanując wokół, niczym święty Jerzy położył na łopatki ziejącego siarką smoka komunizmu.

Inne rzeczy w wywiadzie Michnika nas dziwią (albo może i nie dziwią). Na przykład to, że można rozprawiać o książce, której najwyraźniej się nie czytało. Ale ja nie o tym – bo chyba warto parę rzeczy wyjaśnić osobom, które nie mają pięćdziesięciu lat. Jeszcze.

„NIEDZIELA CIĘ ZASKOCZY” to cykl OKO.press na najspokojniejszy dzień tygodnia. Chcemy zaoferować naszym Czytelniczkom i Czytelnikom „pożywienie dla myśli” – analizy, wywiady, reportaże i multimedia, które pokazują znane tematy z innej strony, wytrącają nasze myślenie z utartych ścieżek, zaskakują właśnie

Smutny koniec wesołej dekady

Jest rok 1978. Dookoła nie jest wesoło, całkiem wesoła dekada Gierka chyli się bowiem już powoli ku upadkowi. Dwa lata temu władze ogłosiły podwyżki, wybuchły więc strajki, a potem ludowa władza brutalnie je spacyfikowała. Mam 10 lat. Wprowadziliśmy się właśnie do domu pod miastem (technicznie to miasto Gdańsk tam przyszło, anektując kaszubską wieś). Potem w wywiadzie z Maciejem Gdulą przeczytam, że Gierek dopieszczał inteligencję techniczną (to mój tata, inżynier budowy okrętów), bo chciał stworzyć komunistyczną klasę średnią. Powstała więc spółdzielnia pracowników Stoczni Gdańskiej z przyległościami, która zbudowała wśród wiejskich gospodarstw i badylarskich rezydencji osiedle stu domów o modernistycznej bryle.