Cudowne rozmnożenie. Ministerstwo wielokrotnie powiększyło dorobek naukowy ministra Czarnka
W oficjalnym biogramie ministra Czarnka ministerstwo pisze o „kilkudziesięciu monografiach i artykułach naukowych”. Naprawdę jest to jedna monografia i kilkanaście artykułów - w tym np. hasła w encyklopediach katolickich i biuletynie absolwentów
O dorobku naukowym nowego ministra edukacji i nauki Przemysława Czarnka pisaliśmy w OKO.press parokrotnie (np. tutaj i tutaj). Po oficjalnym zaprzysiężeniu ministra zajęło się nim także samo Ministerstwo Edukacji i Nauki (tutaj). Czujne oczy jednego z naukowców — który zawiadomił o sprawie OKO.press — wychwyciły jednak cudowne rozmnożenie dorobku naukowego dr. hab. Przemysława Czarnka.
Co napisało o nim ministerstwo? Zacytujmy.
„Jest autorem kilkudziesięciu monografii i artykułów naukowych. Specjalizuje się w prawie konstytucyjnym. Jest profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”.
Teraz sprawdźmy.
Dorobek naukowy Czarnka: monografia i parę artykułów
Spis publikacji profesora-ministra można znaleźć na jego stronie w KUL. Prof. Czarnek publikował do 2014 roku. W 2015 roku uzyskał habilitację. Potem zajmował się innymi sprawami - m.in. był wojewodą lubelskim. Po 2014 roku są jeszcze dwie publikacje z 2018 roku. Ostatnia publikacja Czarnka, którą znaleźliśmy, ukazała się w „Przeglądzie Sejmowym” w 2020 roku i nosi tytuł „Glosa do uchwały składu połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z 23 stycznia 2020 r., sygn. akt BSA I-4110-1/20”.
W sumie w oficjalnym spisie publikacji naukowych ministra znajduje się:
- 1 (słownie jedna) monografia naukowa - rozprawa habilitacyjna;
- 7 (słownie siedem) artykułów naukowych recenzowanych (zajmiemy się nimi za chwilę);
- 3 (słownie trzy) artykuły w recenzowanych wydawnictwach zbiorowych.
Liczyliśmy parę razy, ale w żadnym wypadku nie wyszło nam z tego „kilkadziesiąt monografii i artykułów”. Monografii nie ma nawet dwóch. Jest jedna.
Ponadto profesor-minister wymienia w dorobku np. hasła w leksykonach, „przyjęcie gościa z zagranicznego ośrodka naukowego”. Był nim profesor Uniwersytetu w Bari we Włoszech.
Publikacje u o. Rydzyka jako nauka
Gdzie publikował dotąd poseł-profesor-wojewoda-minister?
Przede wszystkim w niszowych wydawnictwach kościelnych i związanych z Kościołem. Jego autoreferat w postępowaniu habilitacyjnym z 2014 roku (można go przeczytać na stronie Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych) wylicza nieco więcej publikacji: oprócz monografii habilitacyjnej, przede wszystkim artykuły w tomach pokonferencyjnych (Bratysława, Bari, Tarent) oraz
artykuły w kwartalniku „Cywilizacja”, wydawanym w Lublinie przez instytucję o nazwie „Fundacja Servire Veritati - Instytut Edukacji Narodowej”. Według KRS pierwszym prezesem zarządu fundacji był o. Tadeusz Rydzyk.
Na stronie fundacji nie sposób znaleźć nazwiska osób prowadzących jej działalność. Kwartalnik „Cywilizacja” w ogóle nie znalazł się na liście czasopism naukowych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego z 2019 roku. To pismo skrajnie konserwatywne: np. numer 65 (z 2018 roku) kwartalnika został poświęcony „walce cywilizacji”, którą redakcja streszcza następująco:
„Wychodząc z założenia, że jedynie nasza, łacińska cywilizacja wyrosła z greckiej kultury antyku, rzymskiego prawa i chrześcijańskiej moralności zdolna jest uchronić ludzkość przed pułapkami relatywizmu”.
Gdzie jeszcze publikuje minister? Np. w piśmie „Biuletyn / Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”, który uznaje za pismo recenzowane i zalicza do dorobku naukowego.
Nigdzie nie jest cytowany
Przemysław Czarnek nie istnieje w międzynarodowej bazie SCOPUS, zbierającej cytowania w części międzynarodowych czasopism naukowych. SCOPUS nie indeksuje jednak dużej części wydawnictw, zwłaszcza lokalnych.
Obszerniejsza znacznie baza danych o cytowaniach i publikacjach naukowych Google Scholar wykazuje 3 cytowania (słownie: trzy) jego głównego dzieła, monografii habilitacyjnej „Wolność gospodarcza”. Była ona cytowana w czasopismach:
- „Studia i Materiały Wydziału Zarządzania i Administracji Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach” (dwukrotnie)
- oraz „Biuletynie Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”.
Habilitacja po znajomości? Promotor-recenzent-kolega
Po powołaniu prof. Czarnka na ministra środowisko naukowe zaczęło się także przyglądać jego postępowaniu habilitacyjnemu z 2015 roku. Szczegóły opisał tygodnik „Przegląd” (tutaj).
Zacytujmy:
„Centralna Komisja [ds. Stopni i Tytułów Naukowych] tym razem wyznaczyła na jednego z recenzentów dr. hab. Dariusza Dudka - promotora pracy magisterskiej i doktorskiej Przemysława Czarnka. Nie jest to zabronione, ale od lat niespotykane, trudno wtedy bowiem o obiektywną ocenę dorobku habilitanta. Z podobnych powodów sekretarzem komisji nie powinien być dr hab. Rafał Biskup, nieco starszy kolega habilitanta z KUL, którego prace Przemysław Czarnek darzy „szczególną atencją”, jak napisał jeden z recenzentów”.
W istocie Czarnek wylicza rozmaite publikacje wspólne z prof. Dudkiem.
Ministerstwo milczy
OKO.press zapytało już kilka dni temu rzecznika prasowego ministerstwa o listę publikacji naukowych ministra Czarnka.
Tradycyjnie już nie otrzymaliśmy żadnej odpowiedzi od służb prasowych ministerstwa. Być może były zajęte dalszym szlifowaniem życiorysu ministra.
PS. Osoby znające inne szczegóły zadziwiającej kariery naukowej ministra prosimy o kontakt z OKO.press. Gwarantujemy anonimowość.
Dziennikarz OKO.press, historyk i socjolog, profesor Uniwersytetu SWPS w Warszawie.
Dziennikarz OKO.press, historyk i socjolog, profesor Uniwersytetu SWPS w Warszawie.
Komentarze