Chytra decyzja Nawrockiego, że charytatywnie przekaże mieszkanie, które sobie załatwił od pana Jerzego, nie zmienia faktu, że oszukał człowieka z underclass, zapewne wprowadził w błąd notariusza, a na przejęciu przez niego mieszkania straciła też gmina
Zapowiedź oddania feralnej dla kandydata PiS kawalerki „organizacji społecznej pożytku publicznego" ma na celu osłabienie wrażenia, że kandydat PiS na prezydenta jest pazernym i bezwzględnym hochsztaplerem. Ma podkreślić deklarowaną przez niego – wbrew faktom – samoocenę, że jest dobrym człowiekiem, który dba o swoich bliskich. I który poświęca własne interesy dla pożytku publicznego.
Ale wyjaśnijmy to po kolei.
Ale wyjaśnijmy to po kolei.
„Opiekowałem się starym, schorowanym człowiekiem, który był przez lata moim sąsiadem, wspomagałem go, jest na to masa dowodów, mimo że nie miałem wówczas ani stabilnej pracy, ani możliwości finansowych" – opowiadał Karol Nawrocki o relacji z Jerzym Ż. Łza się miała zakręcić w oku, ale w OKO.press się nie zakręciła.
Dokładniej był to sąsiad matki Nawrockiego. Według informacji przekazanych przez Patryka Jakiego był od 2007 roku pod opieką MOPS w Gdańsku. "Od 2008 regularnie spotykał się z nim także Karol Nawrocki i pomagał mu w jego trudnej sytuacji, w jego samotności, ale także w chorobie i wszystkich słabościach”. Wzruszające.
Było to jeszcze zanim Nawrocki zaczął karierę w IPN (od 2009, w 2013 został naczelnikiem), nie mówiąc o pozycji dyrektora Muzeum II Wojny Światowej (2017-2021) czy stanowisku wice i prezesa IPN (od 2021 roku). W 2008 roku Karol ma 25 lat, jego żona 22 lata, która w wieku 17 lat urodziła syna Daniela, którego wychowują razem (wspólne dzieci urodziły się już, gdy Nawrocki osadził się w IPN). Dorabiał jako ochroniarz, próbował zarabiać na sportach walki.
Założyciel i redaktor naczelny OKO.press (2016-2024), od czerwca 2024 redaktor i prezes zarządu Fundacji Ośrodek Kontroli Obywatelskiej OKO. Redaktor podziemnego „Tygodnika Mazowsze” (1982–1989), przy Okrągłym Stole sekretarz Bronisława Geremka. Współzakładał „Wyborczą”, jej wicenaczelny (1995–2010). Współtworzył akcje: „Rodzić po ludzku”, „Szkoła z klasą”, „Polska biega”. Autor książek "Psychologiczna analiza rewolucji społecznej", "Zakazane miłości. Seksualność i inne tabu" (z Martą Konarzewską); "Pociąg osobowy".
Założyciel i redaktor naczelny OKO.press (2016-2024), od czerwca 2024 redaktor i prezes zarządu Fundacji Ośrodek Kontroli Obywatelskiej OKO. Redaktor podziemnego „Tygodnika Mazowsze” (1982–1989), przy Okrągłym Stole sekretarz Bronisława Geremka. Współzakładał „Wyborczą”, jej wicenaczelny (1995–2010). Współtworzył akcje: „Rodzić po ludzku”, „Szkoła z klasą”, „Polska biega”. Autor książek "Psychologiczna analiza rewolucji społecznej", "Zakazane miłości. Seksualność i inne tabu" (z Martą Konarzewską); "Pociąg osobowy".
Komentarze