Nawrocki wygrał, ale ducha nie gaśmy

Biedni ci, którzy poszli spać wcześnie w Dzień Dziecka. Przed 23:00 zasnęli jak grzeczne dzieci, mając prezydenta Rafała Trzaskowskiego, a obudzili się z prezydentem Karolem Nawrockim.

Na początek powiedzmy sobie – żadnych złudzeń. Miejmy najgorsze za sobą. Jeżeli, Czytelniku i Czytelniczko, nie potrzebujesz dziś bezlitosnego realizmu, a jedynie otuchy, idź od razu do drugiej części tekstu.

Zero złudzeń

Pięć lat Karola Nawrockiego w Pałacu Prezydenckim spowoduje, że kadencję Andrzeja Dudy będziemy wspominali z rozrzewnieniem. Najwyższy urząd obejmuje człowiek, którego celów politycznych, powiązań i prawdziwych poglądów do końca nie znamy.

Wszystko wskazuje na to, że większość Polek i Polaków wybrała prawicowego, agresywnego, antyeuropejskiego radykała z ciemną przeszłością. Możemy być również pewni, że takie wartości liberalnej demokracji jak szacunek do innych poglądów, wolność debaty publicznej, prawa mniejszości czy poszanowanie konstytucji będą mieć w Pałacu Prezydenckim zapiekłego wroga.

Co nas czeka?

Niestety, chaos, który – uwaga – dotknie także tych, którzy cieszą się z wygranej kandydata PiS. Można przewidzieć, że nowy prezydent z jeszcze większym zapałem będzie wetował wszystko, co uchwali rządząca koalicja, licząc na jej rozpad. Nie ma co czekać zatem na przywracanie fundamentów praworządności, czyli na ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, Sądzie Najwyższym, sądach powszechnych, czy na związki partnerskie i aborcję (teraz nikt nie będzie nawet starał się ich przepchnąć przez Sejm, co i tak stało pod znakiem zapytania).

Czy możemy liczyć na podpisanie ustawy budżetowej w styczniu 2026 roku? Czy też Nawrocki z Kaczyńskim w tle podejmie już wtedy próbę wywrócenia stolika i doprowadzenia do przyspieszonych wyborów?

A jeżeli tak, jeżeli nowy prezydent stanie się hamulcowym wszystkich zmian, wprowadzanych przez rządzących, to wcześniejsze wybory są kwestią czasu. Może nie za pół roku, ale za rok? I wybory te koalicja rządząca może przegrać. Dlaczego? Bo spadające notowania rządu nie poprawią się, gdy w życie nie wejdzie żadna nowa ustawa. Wyborcy zapamiętają ten czas jako okres niepewności, chaosu i zaciekłych sporów.

Co gorsza, wybory może wygrać Konfederacja na spółkę z PiS, bo skrajna prawica rośnie w siłę nie od dziś. Premier Mentzen? Być może...

Jak żyć?

Uff, najgorsze mamy za sobą. Co teraz? Najłatwiej byłoby powiedzieć, jak John Coffey w filmie „Zielona mila”: „Jestem zmęczony, szefie” i udać się na wewnętrzną emigrację.

Jesteśmy zmęczone i zmęczeni ciągłą walką, rozdarci pomiędzy rozczarowaniem rządzącą koalicją i myślą, że może być gorzej. Przestraszone rosnącą w siłę prawicą i wkurzone rezygnacją z własnych postulatów dla „dobra wspólnego„, żeby tylko „nie zaszkodzić”. A chcemy przecież całego życia.

Prezydentura Karola Nawrockiego może zablokować zmiany i sparaliżować państwo, ale może też obudzić refleksję, że trzeba się zmobilizować do podjęcia przynajmniej próby reform, pójścia drogą progresywną, zarysowania wizji kraju wolności, równości i troski, kraju praworządności i praw człowieka, bo do stracenia nie ma już nic. Może zacznie się ferment, zamiast absurdalnej zasady parytetu w każdym ministerstwie, przyjdą do rządu kompetentni młodzi ludzie z werwą. Może rządzący sięgną wreszcie po kapitał społeczeństwa obywatelskiego.

Obecny rząd (tak, ciągle rządzi, nie upadł!) ma problem z diagnozą społecznych potrzeb i działa krótkofalowo. To zresztą problemy, które ten obóz ma nie od dzisiaj. Także dlatego długo przegrywał. Może ta przegrana zmusi go do uczciwego rozliczenia własnych błędów i wsłuchania się w głos wyborców i wyborczyń. I spełnienia obietnic, którymi tak szczodrze szafował przed wyborami 2023 roku.

Sprawy mogą się potoczyć różnie, trzeba spróbować im pomóc, żeby poszły lepiej niż źle.

Do pokonywania kolejnych przeszkód i trudności jesteśmy przyzwyczajeni – my w OKO.press i Wy, nasi Czytelnicy i Czytelniczki. Razem trenowaliśmy się w tym, niczym nowy prezydent w podnoszeniu ciężarów na siłowni.

Wraz z kolejnymi wyzwaniami nasza determinacja rośnie, bo wierzymy w to, co robimy. Wierzymy w wolne, bezkompromisowe dziennikarstwo. Wierzymy, że głupia propaganda, łamanie praworządności i praw człowieka oraz dyktat rządzących musi być kontrolowany i kontrowany przez niezależne społeczeństwo obywatelskie i wolne media.

Wiemy, że Polska po 1989 roku nie jest idealna, ale wierzymy, że jej (naszego!) dorobku nie należy wyrzucać do kosza. Wierzymy, że trzeba nad nią pracować.

Chodźcie z nami

Co możemy? Walczyć z dezinformacją, walczyć o nasze prawa i konsekwentnie pokazywać rządzącym, czego chcemy. Możemy się angażować, protestować, budować, doradzać, krytykować, żądać.

Nie dawać się propagandzie, fejkom i taniemu populizmowi, który bazuje na naszych – zrozumiałych! – lękach.

Tak spróbujemy robić dalej w OKO.press. Mamy nadzieję, że będziecie w tym z nami. Będziemy nadal patrzeć władzy na ręce, demaskować fałsz i dezinformację, surowo, ale sprawiedliwie oceniać rozwiązania proponowane przez rządzących i trzymać ich za słowo. Domagać się uspołecznienia rządzenia, właściwego rozpoznania potrzeb społecznych – dla dobra wszystkich.

Będziemy upominać się o praworządność i prawa człowieka. Będziemy nadal niezależni i będziemy z Wami, naszymi Czytelnikami i Czytelniczkami. Macie w nas oparcie w tych trudnych czasach, gdy na razie nie wiadomo, gdzie podłoga, a gdzie sufit.

Ducha nie gaście. My nie gasimy.