Pawłowicz atakuje szkołę za szacunek dla transpłciowej uczennicy. Jest kontrola kuratorium

Krystyna Pawłowicz opublikowała na swoim Twitterze nazwisko dyrektorki oraz adres i nazwę szkoły w Podkowie Leśnej, do której chodzi transpłciowa dziewczynka. Zdaniem Pawłowicz to 10-letni chłopiec, a nauczyciele zostali zmuszeni przez dyrektorkę do zwracania się do niego „per Agnieszka”. „Wolą dyrekcji chłopiec stał się dziewczynką” – podchwyciły prawicowe media. Na twitterze zaatakowano również dyrektorkę szkoły.

„Władze naszej szkoły i miasta Podkowa Leśna są i będą otwarte na potrzeby każdego ucznia, także uczniów transpłciowych” – odpowiedział burmistrz Podkowy Leśnej Artur Tusiński. „Podstawowym warunkiem dobrostanu psychicznego człowieka jest integracja jego psychiki z ciałem oraz możliwość ekspresji zgodnie z tym, jak się czuje. Rolą dyrekcji i grona pedagogicznego w szkole jest stworzenie przyjaznego środowiska, wspierającego edukację i zdrowy rozwój dzieci”.

„Gdybym w szkole była Mają, miałabym szansę pobyć dzieckiem” – komentuje transpłciowa aktywistka Maja Heban.

Pawłowicz atakuje

Sędzia PiS Krystyna Pawłowicz tweeta opublikowanego 6 kwietnia zaczęła wykrzyknikiem. Poinformowała w nim, że dyrektorka szkoły w Podkowie Leśnej „doprowadziła” do podjęcia przez Radę Pedagogiczną „uchwały ZOBOWIĄZUJĄCEJ nauczycieli, by zwracali się do 10-letniego ucznia, CHŁOPCA per AGNIESZKA, jak chcieli rodzice. Dane aktów stanu cywilnego zlekceważono” – alarmuje Pawłowicz.

„Obowiązkiem dorosłych jest ochrona dzieci, o czym zdaje się zapomina sędzia Pawłowicz i osoba, która wyniosła informację poza szkołę. Nie ma naszej zgody na cyniczne wykorzystywanie dzieci do politycznych rozgrywek” – komentował sytuację burmistrz Podkowy Leśnej Artur Tusiński. Poinformował też OKO.press o tym, że podane w tweecie informacje są nieprawdziwe.

„Nieprawdą jest, że dyrektorka szkoły zmusiła radę pedagogiczną do pojęcia uchwały. Takiej uchwały w ogóle nie ma” – tłumaczy Tusiński. Pawłowicz nie podała też prawdziwych informacji o dziecku. „Wątpię, żeby zrobiła to celowo, pewnie ktoś coś przekręcił” – komentuje burmistrz i podkreśla, że dziewczynka nie ma problemów z akceptacją ze strony uczniów i grona pedagogicznego, które zgodnie używało wobec niej żeńskiego imienia.

„Problemem nie są dzieciaki, tylko dorośli” – mówi Tusiński i choć nie wie, w jaki sposób cała sprawa dotarła aż do sędzi Pawłowicz, podejrzewa, że informacja mogła wyjść od któregoś z rodziców dzieci z innych klas. Dotychczas nauczyciele i dyrekcja byli zgodni, że informacji o transpłciowości dziewczynki nie należy nagłaśniać nawet w szkole, bo cisza zapewnia uczennicy komfort i bezpieczeństwo.

Wszystko zmienił wpis Pawłowicz. Niedługo po nim do szkoły zadzwoniło kuratorium, zapowiadając kontrolę następnego dnia. „Miała zostać narzucona przez samą górę” – mówi Tusiński. Sprawą zainteresowały się prawicowe media. „Wylała się fala hejtu” – mówi burmistrz, który nie uważa jednak medialnego szumu za największy problem – za parę dni temat ucichnie. Ale trudno będzie dalej zapewniać dziecku komfort i anonimowość.

„Czytałem odpowiedzi na tweeta Pawłowicz, ktoś się niepokoił – a w jakiej szatni się będzie przebierać? Domyślam się, że znajdą się w naszej społeczności osoby, które będą próbowały dowiedzieć się, o które dziecko chodzi. Boję się, że nawet ci, którzy będą to robić w dobrej wierze, chcąc pomóc, wyrządzą krzywdę. Kiedy jesteśmy w środku huraganu, lepiej zachować wszystko w ciszy” – mówi Tusiński. Zaznacza, że to nie pierwszy raz, kiedy szkolna społeczność pada ofiarą podgrzewania przez władzę atmosfery.

Poradziliśmy sobie z kryzysem uchodźczym, poradzimy sobie i teraz

Do Szkoły w Podkowie Leśnej trafiają dzieci z pobliskiego ośrodka dla uchodźców w Dębaku. „Do 2009/2010 roku ośrodków było nawet więcej. Trafiały do nas dzieci z traumą wojenną, szkoła sobie radziła. A potem był kryzys uchodźczy połączony z kampanią wyborczą 2015 roku. Zaczęło się straszenie uchodźcami, wypłynęły nacjonalistyczne nastroje. Baliśmy się wtedy o dzieciaki, że przełoży się to na nienawiść i przemoc w szkole. Na szczęście fiksowali tylko dorośli, nie dzieci” – mówi Tusiński, choć przyznaje, że ONR udało się przemaszerować przez miasto pod hasłem „Podkowa przeciw uchodźcom”.

„Kiedy ogłosili zgromadzenie, odmówiłem, ale sąd uchylił moją decyzję. Taka była wtedy linia orzecznicza – najpierw muszą coś zdemolować, dopiero przy następnej okazji można odmówić. Marsz przeszedł. To było nieprzyjemne, ale dotyczyło całej społeczności. Teraz mamy sytuację bardzo indywidualną” – zaznacza Tusiński. „Dziecka cała sprawa na razie na szczęście nie dotknęła, ale obawiam się, że w końcu ją to dosięgnie”.

Maja Heban: gdybym w szkole była Mają, miałabym szansę pobyć dzieckiem

W tym samym dniu, w którym Pawłowicz ujawniła szkołę, w której uczy się transpłciowa dziewczynka, małopolska kurator oświaty Barbara Nowak powiedziała na antenie Radia Maryja: „Dobrze, że Lewica widzi również potrzebę pomocy dzieciom. Mam nadzieję, że zauważyła, jak wiele zła wyrządziła, chociażby proponując odejście od nauki na rzecz wymysłów typu gender i zamieniając naukę na neomarksistowską ideologię. Wyrządziła również wiele zła, propagując eksperymenty z seksualnością młodych ludzi oraz wymyślając sztuczne płci kulturowe”.

A ile zła może wyrządzić zaprzeczanie istnienia transpłciowych dzieci i transpłciowości w ogóle?

„Byłam jednym z tych dzieci, które modliły się o magiczną przemianę płci. Gdy zaczynałam dorastanie, wierzyłam, że siłą woli będę mogła zmusić swoje ciało, by dojrzewało w stronę kobiecą, nie męską. Kiedy dowiedziałam się o służbie wojskowej, postanowiłam zabić się po liceum” – napisała w odpowiedzi na sytuację dziewczynki z Podkowy Leśnej transpłciowa aktywistka Maja Heban.

1/ Byłam jednym z tych dzieci, które modliły się o magiczną przemianę płci. Gdy zaczynałam dorastanie, wierzyłam, że siłą woli będę mogła zmusić swoje ciało, by dojrzewało w stronę kobiecą, nie męską. Kiedy dowiedziałam się o służbie wojskowej, postanowiłam zabić się po liceum.

— Maja Heban (@HebanMaja) April 7, 2021

„Rozumiem, że łatwiej jest udawać, że rzeczywistość jest dokładnie taka, jaką byśmy chcieli widzieć, ale to jest intelektualnie niedojrzałe. Transpłciowe dzieci istnieją, nikt nie zaczyna myśleć o swojej tożsamości w dniu 18/21 urodzin. Niektórzy z nas zawsze wiedzieli” – pisze Heban. Zwraca uwagę, że nawet jeśli – jak obawiają się niektórzy „dziecku się odwidzi”, to rezygnacja z używanego przez kilka lat imienia i tak będzie mniejszą traumą niż depresja i dysforia wynikające z niemożności tranzycji.

„Gdybym mogła być Mają w szkole, nie rozwiązałoby to wszystkich problemów. Transpłciowość nadal dominowałaby moje życie aż do zakończenia tranzycji. Taki los. Ale pewnie dziś miałabym milsze wspomnienia, może nawet jakieś zdjęcia z koleżankami. Miałabym szansę pobyć dzieckiem” – pisze Maja Heban.

---