Protest na UAM przeciwko Jędraszewskiemu. Rektor: Hierarchowie Kościoła używają mowy nienawiści

Szanowni i Szanowne: Koledzy i Koleżanki, Pracownice i Pracownicy, Absolwenci i Absolwentki, Studentki i Studenci Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

1 sierpnia 2019 roku z ambony kościoła Mariackiego w Krakowie padły następujące słowa:

„Czerwona zaraza już po naszej ziemi całe szczęście nie chodzi, co wcale nie znaczy, że nie ma nowej, która chce opanować nasze dusze, serca i umysły. Nie marksistowska, bolszewicka, ale zrodzona z tego samego ducha, neomarksistowska. Nie czerwona, ale tęczowa”.

Wypowiedział je arcybiskup Marek Jędraszewski, który związany jest również z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Krakowski metropolita wiele lat wykładał w poznańskiej uczelni, zyskał tytuł profesora zwyczajnego, dziś jest profesorem emerytowanym a jego nazwisko widnieje na stronach Wydziału Teologicznego UAM. Homilię arcybiskupa Jędraszewskiego jednoznacznie odczytać można jako nawoływanie do nienawiści wobec osób nieheteronormatywnych, wobec gejów, lesbijek, osób biseksualnych i transpłciowych. W obliczu coraz częstszych ataków werbalnych i fizycznych apelujemy do Koleżanek i Kolegów z poznańskiej akademickiej wspólnoty o troskę i ochronę swoich nieheteronormatywnych koleżanek, kolegów, pracowników i pracownic, studentek i studentów szacownej poznańskiej uczelni ze stuletnią tradycją.

Zwracamy się też do władz Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu z apelem o wsparcie i ochronę swoich nieheteronormatywnych koleżanek, kolegów, pracowników i pracownic, studentek i studentów przed dyskryminacją, stygmatyzacją, mową nienawiści, jawnym wzywaniem i dopuszczeniem do fizycznej przemocy. Wszystko to nie mieści się w etosie akademickiej wspólnoty opartej na solidarności i poszanowaniu, na wparciu, siostrzeństwie, braterstwie oraz wspólnej pracy dydaktycznej i naukowej. Słowa arcybiskupa Jędraszewskiego stoją w sprzeczności z wartościami, które przyświecają akademickiej wspólnocie.

Milczenie wobec zacytowanych słów profesora naszego uniwersytetu odczytać można jedynie jako wyraz przyzwolenia na nękanie i przemoc wobec nas, naszych i Waszych Koleżanek i Kolegów.

Wobec powyższych słów nikt z Nas, którym przyświecają wymienione wyżej ideały i wartości, bez względu na to jakie wspólnoty reprezentujemy, nie powinien milczeć.

Szanowni Państwo,

Przez ostatnie lata jesteśmy świadkami pogłębiającego się w Polsce sporu politycznego. Niestety, w ostatnich miesiącach jego uczestnicy coraz rzadziej sięgają po merytoryczne argumenty, zastępując je inwektywami, których jedynym celem jest znieważenie przeciwników. Mają w tym swój udział politycy reprezentujący różne partie polityczne, niebagatelną rolę odgrywają także media, również telewizja publiczna.

Ten „język nienawiści” przyczynia się do pogłębiania podziałów w naszym społeczeństwie, staje się źródłem narastającej agresji i przejawów wrogości. Niepokojem napawa fakt, że i hierarchowie Kościoła Katolickiego biorący udział w sporach ideologicznych wokół zjawiska określanego skrótem LGBT używają mowy nienawiści, która może być odbierana jako nawoływanie do zwalczania osób o innych poglądach czy odmiennej orientacji.

Podziały polityczne i ideologiczne naszego społeczeństwa odbijają się także w naszej społeczności akademickiej. Podkreślam jednak stanowczo, że Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w swych działaniach kieruje się zasadami tolerancji i wzajemnego szacunku, przykładając wagę do rozwiązywania sporów na drodze debaty akademickiej, merytorycznej, wolnej od pogardy i nie obrażającej żadnej ze stron. Wielokrotnie też apelowałem, by pracownicy Uniwersytetu wypowiadali się w swoim imieniu, a nie w imieniu społeczności UAM, by nie przedstawiali swoich przekonań jako stanowiska Uniwersytetu.

Jako rektor przykładam szczególną wagę do zapewnienia wszystkim członkom naszej społeczności poczucia bezpieczeństwa, a zatem do przeciwdziałania wszelkim przejawom dyskryminacji i nierównego traktowania ze względu na narodowość, płeć, religię, przekonania polityczne, niepełnosprawność czy orientację seksualną, a więc wobec osób określanych jako nieheteronormatywne – lesbijek, gejów, osób biseksualnych i transseksualnych. Zapewniam, że nadal zdecydowanie zwalczać będę przejawy agresji słownej i fizycznej, niezależnie od sztandarów, pod jakimi miałyby mieć one miejsce.

Prof. UAM dr hab. Andrzej Lesicki

Rektor