Według Lichockiej PiS nie był uwikłany w reprywatyzację. To fałsz: obecnie rządzący mają sporo na sumieniu

Posłanka PiS Joanna Lichocka na ogół nie robi wrażania osoby przesadnie przywiązanej do prawdziwości własnych twierdzeń. Jej publiczne wypowiedzi są jednak niezłym wskaźnikiem przekonań najbardziej gorliwych działaczy partii rządzącej, dlatego postanowiliśmy skonfrontować jej tezy z faktami.

Lech Kaczyński lepszy od poprzedników i następców

Twierdzenie, że Lech Kaczyński "ukrócił" szaleństwa reprywatyzacji w Warszawie nie znajduje potwierdzenia w danych. Faktem jest jednak, że ratusz za jego kadencji dokonywał zwrotów rzadziej niż miało to miejsce przed i po jego rządach. OKO.press pisało o tym w tekście "Kaczyński też oddawał, lecz dwa razy mniej niż Gronkiewicz-Walz".

Lech Kaczyński był prezydentem m.st. Warszawy od 18 listopada 2002 roku do 22 grudnia 2005 roku - wówczas zastąpił go pełniący obowiązki prezydenta Mirosław Kochalski. Według Białej księgi warszawskich nieruchomości opublikowanej przez ratusz w 2016 roku, podczas rządów Kaczyńskiego zwrócono 225 nieruchomości. Średnio zwracano wówczas wyraźnie mniej niż za poprzednich prezydentów Marcina Święcickiego (obecnie PO), Pawła Piskorskiego (wówczas UW/PO) i Wojciecha Kozaka (PO). Jak wylicza warszawskie stowarzyszenie Miasto Jest Nasze, w czasie dziewięcioletnich rządów tych trzech polityków zwrócono łącznie 1395 nieruchomości.

Jedna z centralnych postaci afery reprywatyzacyjnej, szef Biura Gospodarki Nieruchomościami, Marcin Bajko, został szefem BGN w 2005 roku, a więc faktycznie za czasów Lecha Kaczyńskiego. Nie zmienia to faktu, że masowa reprywatyzacja z naruszeniem interesu społecznego odbywała się też przed rządami Kaczyńskiego. A sam Kaczyński wyróżnia się pozytywnie na tle innych prezydentów.

Komisarze zwracają na potęgę

Posłanka sugeruje, że gdy władze objęła Hanna Gronkiewicz-Waltz doszło do wielkiej zmiany na gorsze i to właśnie wtedy zaczęła się dzika reprywatyzacja. Historia zwrotów nieruchomości mówi co innego. Gdy Lech Kaczyński został wybrany na prezydenta Polski i przestał być prezydentem Warszawy, jego miejsce zajęło dwóch mianowanych przez rząd komisarzy - najpierw Mirosław Kochalski, następnie Kazimierz Marcinkiewicz. Rządzili przez niecały rok. W tym czasie miasto dokonało 212 zwrotów - niemal tyle samo, co przez cały trzyletni okres rządów Kaczyńskiego. I mniej więcej tyle samo, co średnio przez rok zwracała Hanna Gronkiewicz Waltz przez kolejne dziesięć lat.

Jej kamienicę "odzyskał" Marek Mossakowski, handlarz roszczeniami, który kupił prawa do kamienicy za 800 zł (a następnie zażądał od miasta 3 milionów złotych odszkodowania za to, że wcześniej nie mógł zarabiać na kamienicy).

Fakty się nie liczą

Wątpliwości co do tego, że w warszawskim ratuszu działała grupa przestępcza, mogą mieć już tylko najtwardsi obrońcy Hanny Gronkiewicz-Waltz. Zresztą ona sama przyznaje, że taka grupa działała, choć ta konstatacja - po 10 latach rządów i skandali reprywatyzacyjnych - przychodzi zdecydowanie zbyt późno. Polityczna odpowiedzialność spada na nią i na jej partię.

Jednak spora część posłów PiS zapomina o tym, że ich własna partia też ma sporo na sumieniu, nawet jeśli odpowiedzialność PiS za skandal reprywatyzacji jest mniejsza, niż odpowiedzialność PO. Można odnieść wrażenie, że PiS dostrzegł problem dopiero wówczas, gdy już naprawdę nie dało się go ignorować i kiedy zobaczył w tym polityczną korzyść. W istocie odpowiedzialność za afery reprywatyzacyjne spada na całą polską klasę polityczną.

Teraz tematem zajęli się politycy największych partii i robią z nim to, co zwykle robią z niemal każdym innym tematem: okładają się nim po głowach z umiarkowanym szacunkiem dla faktów.