Alice Weidel – uśmiechnięta ekstrema. Czy to jej przywództwu AfD zawdzięcza swój sukces?

W niedzielę 23 lutego Niemcy idą do urn. Skrajnie prawicowa Alternatywa dla Niemiec ma dużą szansę na historyczny wynik w okolicach 20 procent. Najpewniej zostanie drugą największą partią w nowym Bundestagu, po zwycięskiej chadecji. Jedynka na liście krajowej AfD (połowa miejsc w Bundestagu rozdzielana jest wg wyników list krajowych, a połowa w okręgach jednomandatowych) Alice Weidel została wystawiona przez partię jako Kanzlerkandidatin – kandydatka na kanclerkę.

Banalne wczesne lata

Alice Weidel, najmłodsza z trójki rodzeństwa, urodziła się w 1979 roku w Gütersloh w Nadrenii-Północnej Westfalii. Wychowała się w pobliskim niewielkim miasteczku. Matka była gospodynią domową, ojciec przedstawicielem handlowym. Jako sześciolatek uciekł z rodziną z Górnego Śląska. Dziadek ze strony matki był dość wysoko postawionym członkiem NSDAP – o czym jednak, według własnych słów, przez wiele lat nie wiedziała, jako że rodzina z dziadkiem-nazistą nie utrzymywała kontaktów.

Alice Weidel, najmłodsza z trójki rodzeństwa, urodziła się w 1979 roku w Gütersloh w Nadrenii-Północnej Westfalii. Wychowała się w pobliskim niewielkim miasteczku. Matka była gospodynią domową, ojciec przedstawicielem handlowym. Jako sześciolatek uciekł z rodziną z Górnego Śląska. Dziadek ze strony matki był dość wysoko postawionym członkiem NSDAP – o czym jednak, według własnych słów, przez wiele lat nie wiedziała, jako że rodzina z dziadkiem-nazistą nie utrzymywała kontaktów.

Swoje poglądy z tamtego czasu określiła później jako niegotowe – głosowała, jak twierdziła, podobnie jak reszta młodych ludzi w jej liceum, na liberalną FDP albo na Zielonych.

Na studiach ekonomicznych na Uniwersytecie w Bayreuth rozwinęła mocno wolnorynkowe poglądy. Po krótkiej pracy jako analityczka w banku Goldman Sachs, wróciła na Uniwersytet w Bayreuth, by napisać tam doktorat. Obie jej prace – magisterska i doktorska – dotyczyły Chin. Stypendium doktorskie otrzymała z bliskiej chadekom Fundacji Konrada Adenauera. Jej promotorem był Peter Oberender, znany ze skrajnie wolnorynkowych poglądów. Oberender wsławił się tym, że był jednym z 68 sygnatariuszy dokumentu Wahlalternative 2013 (Alternatywa wyborcza 2013), która stała się potem kamieniem węgielnym pod partię AfD. Następne kilka lat pracowała w bankach i innych instytucjach finansowych, m.in. w Singapurze i – po powrocie do Niemiec – we Frankfurcie nad Menem. Do tego punktu jej życiorys niczym specjalnym się nie wyróżniał.