Departament Trumpa ds. wojny z Ameryką. Co oznacza dla świata?

Departament Wojny był jednym z pierwszych filarów władzy wykonawczej młodej republiki amerykańskiej.

Powołano go w 1789 roku, aby cywil – sekretarz wojny – sprawował pieczę nad armią w imieniu prezydenta, który zgodnie z konstytucją pozostaje naczelnym wodzem sił zbrojnych. To uosabiało zasadę cywilnej kontroli nad wojskiem, fundamentalną dla ustroju Stanów Zjednoczonych. W XIX wieku Departament Wojny nie tylko kierował rekrutacją, szkoleniem i zaopatrzeniem żołnierzy, lecz także odpowiadał za kontakty z rdzennymi mieszkańcami kontynentu, a podczas wojny secesyjnej stał się machiną organizującą milionową armię Unii. Z czasem rozbudował się w sieć biur i agend, które kształtowały życie całego kraju – od West Point po Biuro do spraw Wyzwolonych Niewolników. Istniał do 1947 roku, kiedy to w ramach reform powojennych zastąpił go Departament Obrony. Sama nazwa „wojna” uznano wówczas za zbyt brutalną, by sygnować nią cywilne zwierzchnictwo nad armią w epoce nowej, globalnej odpowiedzialności Ameryki. Zamiast koncentrować się – jak dawniej – na prowadzeniu działań lądowych i zarządzaniu armią w czasie wojny, nowy resort został zaprojektowany jako wielka instytucja koordynująca wszystkie rodzaje sił zbrojnych: wojska lądowe, marynarkę, piechotę morską, lotnictwo, a dziś także siły kosmiczne i – w określonych sytuacjach – straż przybrzeżną.

Sekretarz obrony raportuje bezpośrednio do prezydenta, który z mocy konstytucji pozostaje naczelnym wodzem. Departament Obrony odpowiada dziś nie tylko za organizację i szkolenie armii, lecz także za logistykę, badania, kontrakty z przemysłem zbrojeniowym i globalne dowodzenie poprzez sieć połączonych dowództw bojowych rozsianych po całym świecie.

Sekretarz obrony raportuje bezpośrednio do prezydenta, który z mocy konstytucji pozostaje naczelnym wodzem. Departament Obrony odpowiada dziś nie tylko za organizację i szkolenie armii, lecz także za logistykę, badania, kontrakty z przemysłem zbrojeniowym i globalne dowodzenie poprzez sieć połączonych dowództw bojowych rozsianych po całym świecie.

Siedzibą departamentu jest Pentagon – budynek o pięciobocznym rzucie, zbudowany w latach II wojny światowej w Arlington, tuż za rzeką Potomak.

Jego kształt był wynikiem kompromisu architektonicznego, a dziś symbolizuje potęgę amerykańskiej machiny wojskowej. Pentagon to nie tylko metafora, ale i największy budynek biurowy świata – w jego korytarzach codziennie pracują dziesiątki tysięcy osób, a cały kompleks ma ponad 28 kilometrów korytarzy, które podobno można przejść w siedem minut.