Homoseksualizm można wyleczyć. Kobieta czuje, a mężczyzna myśli. Edukacja seksualna w Polsce

"Wygrajmy młodość" - tak radośnie, choć niekoniecznie trafnie, nazywa się podręcznik do wychowania do życia w rodzinie Barbary Charczuk, nauczycielki konsultantki tego przedmiotu. Podtytuł: "Scenariusze zajęć wychowawczych i prorodzinnych dla uczniów gimnazjum i szkół ponadgimnazjalnych".

Barbara Charczuk znana jest dobrze czytelnikom OKO.press jako jedna ze współautorek przewodnika metodycznego, projektu "W stronę dojrzałości" finansowanego w latach 2017-2018 przez Ministerstwo Zdrowia (przypominamy go na końcu tego tekstu), który tak jak "Wygrajmy młodość" skupia się na zagrożeniach płynących z seksualności i lansuje ultrakatolickie spojrzenie na płciowość.

Homoseksualizm to postawa (!), która zagraża rodzinie

O tym, że homoseksualizm jest "postawą" (czyli może ulec zmianie) uczeń kursu "Wygrajmy młodość" dowie się już w gimnazjum. Dowie się także, jakie czynniki mogą mieć wpływ na "odrzucenie własnej płci": uwiedzenie, lęk przed odpowiedzialnością (!!!), stosunki panujące w rodzinie.

Co jeszcze?

• "Człowiek nie rodzi się homoseksualistą",
• "Homoseksualizm to nieprawidłowa postawa wobec siebie i ludzi",
• "Homoseksualista przeżywa często i dotkliwie osamotnienie" (to akurat prawda, a przyczyniają się do tego takie jak ten podręczniki WDŻ),
• "Homoseksualne związki są nietrwałe",
• "Praktyki homoseksualne sprzyjają HIV/AIDS",
• "Wyzwolenie się z homoseksualizmu jest trudne, ale możliwe, wymaga osobistego wysiłku i zaangażowania oraz pomocy duchowej i psychologicznej",
• "Moda na homoseksualizm zagraża prawidłowemu rozwojowi psychoseksualnemu młodzieży",
• "Zjawisko homoseksualizmu zagraża dobru rodziny".

Przyczyny homoseksualizmu wyjaśnia w podręczniku Wanda Półtawska, psychiatra, która w 2014 roku opublikowała Deklarację wiary dla lekarzy katolickich (podpisało ją ok. 4 tys. lekarzy, w tym obecny minister zdrowia). Należą do nich: odrzucenie drugiej lub własnej płci, postawa hedonistyczna, uwarunkowanie sytuacyjne (np. otoczenie ludźmi o konkretnych poglądach), a także

Podręcznik podaje też namiar na ośrodek "Odwaga", który "leczy" z homoseksualizmu. Pisaliśmy o nim w OKO.press tutaj.

Współczesna nauka stwierdza, że homoseksualizm jest uwarunkowany genetycznie (o czym pisaliśmy tutaj). W niektórych krajach Europy leczenie z homoseksualizmu jest wręcz zakazane.

Już w 1998 roku Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne wydało stanowisko, w którym informowało o szkodliwości tzw terapii reparatywnej.

„Potencjalne ryzyko jest znaczące, włączając w to możliwość wystąpienia depresji, zaburzeń lękowych i zachowań autodestrukcyjnych. Wielu pacjentów, którzy poddali się »terapii reparatywnej« relacjonuje, że podawano im mylną informację, że homoseksualiści są samotnymi, nieszczęśliwymi osobnikami, którzy nigdy nie osiągną akceptacji lub satysfakcji. Możliwość, że osoba osiągnie szczęście i satysfakcjonujące relacje interpersonalne jako gej lub lesbijka nie była im prezentowana, a alternatywne podejście do radzenia sobie ze społeczną stygmatyzacją nie była omawiana.

Do sprzeciwu w 2000 roku dołączyło Amerykańskie Towarzystwo Psychoanalityczne, stwierdzając, że terapia reparatywna jest nieskuteczna, nieetyczna i może przynieść szkodę.

Charczuk przytacza tekst pt "Walka homoseksualistów", którego autor uznaje decyzję WHO z 1973 roku o wykreśleniu homoseksualizmu z listy chorób za "wynik presji i konformizmu o podłożu społecznym i politycznym".

Kobieta dla innych, mężczyzna dla świata

Niektóre zajęcia rekomendowane w podręczniku mają się odbywać w grupach nie koedukacyjnych. I rzeczywiście - różnice między kobietami i mężczyznami są tu zaznaczone ostro, ale ich podłożem są stereotypy i obiegowe opinie o "naturze kobiecej i męskiej".

"Wygranie młodości" polega m.in. na zachowaniu tzw. czystości przedmałżeńskiej, co jest głównie zadaniem dziewcząt. Czystość w ogóle, zdaniem autorki podręcznika, to "stan doskonałości, który daje człowiekowi poczucie wartości, satysfakcji, wewnętrznej mocy i wolności".

W rozdziale pt. "Dojrzewanie dziewcząt - wartość czystości": "Zadaniem dziewcząt jest podporządkowanie uczuć rozumowi i woli. Zachowanie czystości wspomaga rozwój i prowadzi do wolności. U dziewcząt dzieje się to [zainteresowanie płcią przeciwną] pod wpływem psychicznej potrzeby czułości, u chłopców zazwyczaj występują napięcia związane z presją popędową do zbliżenia i odreagowania".

W rozdziale "Dojrzewanie chłopców - twórcze przeżywanie płci": "Czystość to twórcze przeżywanie płci z pełnym zaangażowaniem kreatywnej mocy płodności". Jej celem jest "wolność, której towarzyszy radość, satysfakcja, poczucie siły i mocy".

Nie do końca jest jasne, co młodzi ludzie mają robić z popędem płciowym i na czym polega "kreatywna moc płciowości" młodych mężczyzn.

Różnic między kobietami i mężczyznami jest więcej. Z podręcznika dla gimnazjów dowiadujemy się, że kobieta jest "stworzona do relacji ze światem osób, do dbałości o związki międzyludzkie i troski o klimat domu, rodziny", a mężczyzna "do relacji ze światem rzeczy, ale i do obrony wartości, rodziny, dawania oparcia i bezpieczeństwa". Kobieta "skierowana jest ku innym, ma empatię, wrażliwość, ciepło", a mężczyzna "przeobraża świat, ma umysł analityczny, dąży do intelektualnego poznania różnych dziedzin".

W podręczniku dla szkół ponadgimnazjalnych te różnice są przedstawione za pomocą przydatnych tabelek:

Wszystko to przedstawione z namaszczeniem tez naukowych stanowi zbiór stereotypów tworzących model tradycyjnej, patriarchalnej rodziny. W dodatku ten zbiór stereotypów nauka już dawno obaliła.

Seks przed ślubem jak wyrok

Kluczowym elementem lekcji wychowania do życia w rodzinie jest zachęcanie młodzieży do tzw "czystości" przedmałżeńskiej. W podręczniku Charczuk przytacza kilkanaście strasznych historii o tym, jak seks przed ślubem zniszczył młodym życie lub jak niewłaściwe były powody rozpoczęcia współżycia. I tak:

U Andrzeja "zawinił alkohol i wpływ innych". Nastoletnia matka pisze, że jej pierwszy raz odbył się na zabawie, ale potem nie było już tak zabawnie. Marek był przez rodziców traktowany jak dziewczynka (czyli jak?), więc poprzez seks udowadniał swoją męskość.

Jeszcze jedna historia: narzeczeni uprawiali seks tuż przed ślubem - narzeczony stwierdził, że krwi było za mało jak na dziewicę i zerwał zaręczyny (na marginesie: ta ostatnia historia pokazuje raczej, jak bardzo seks przed ślubem przysłużył się bohaterce - inaczej nie dowiedziałaby się zawczasu jak dziecinny, niedouczony i egoistyczny jest jej narzeczony i wyszłaby za niego).

Nie ma ani jednej historii szczęśliwej, czy po prostu zwyczajnej, jakich jest wiele. Winą za te nieszczęścia należy obarczyć brak edukacji seksualnej, która zachęca do podejmowania współżycia z własnej woli, nie pod wpływem znajomych i alkoholu, w momencie, gdy jest się gotowym.

Aborcja jako morderstwo

W podręczniku znajdziemy też cały rozdział o aborcji, która jest tu przedstawiona jako zabójstwo. Taka informacja nie powinna znajdować się w podręczniku dla młodzieży ze względu chociażby na to, że przerwanie ciąży jest dozwolone w polskim prawie (w trzech przypadkach), podczas gdy zabójstwo nie.

Poza zrównaniem aborcji z zabójstwem przedstawiono także badania, które mają dowodzić, jak straszne są konsekwencje przerwania ciąży. To znamienne, że od lat środowiska anti-choice posługują się tymi samymi badaniami dr Anne Speckhard. Widocznie żadnych innych, bardziej wiarygodnych, nie ma.

Według dr Speckhard wśród kobiet, które dokonały aborcję:

100 proc. – doświadczało smutku, poczucia utraty;

92 proc. – przeżywało poczucie winy;

85 proc. – było zaskoczonych intensywnością smutnych przeżyć postaborcyjnych;

81 proc. – odczuwało obniżone poczucie własnej wartości;

81 proc. – miało świadomość doznania krzywdy;

81 proc. – wciąż myśli o abortowanym dziecku;

73 proc. – cierpiało na depresję;

73 proc. – czuje się nieswojo w obecności niemowląt i małych dzieci;

73 proc. – odczuwa niemożność rozmawiania 0 przeżytej aborcji;

69 proc. – przeżywa niechęć do współżycia seksualnego;

65 proc. – miało tendencje samobójcze;

61 proc. – zaczęło nadużywać alkoholu;

31 proc. – podejmowało próby samobójcze;

23 proc. – przeżywało skrajnie ciężkie poczucie winy.

To litania, która pojawia się na każdym pro-liferskim blogu w dokładnie takim brzmieniu, jednak w poważnym podręczniku dla młodzieży nie powinna. Badania Anne Speckhard nie pojawiają się bowiem w żadnym poważnym opracowaniu, poza środowiskami anti-choice mało kto o nich słyszał. Te zastraszające dane pochodzą z jej badania z 1985 roku, podczas którego przebadała... 30 kobiet, które - w dodatku - zostały wybrane do badania ze względu na... silnie stresujące doświadczenia związane z aborcją. Trudno się dziwić, że 100 proc. z nich doświadczała smutku, skoro smutek był powodem, dla którego wzięły udział w badaniu.

Więcej na temat słynnego "syndromu poaborcyjnego", który stworzyła nieznana nikomu dr Speckhard w połowie lat 80. na podstawie rozmów z 30 kobietami pisaliśmy tutaj.

W tekście lekarz, który dokonuje aborcji (dodajmy, legalnej w polskim prawie w trzech przypadkach) staje się karykaturą lekarza. Przytoczono teksty psychiatry Philipa Ney (wynalazcy "syndromu ocaleńca") oraz polskiego psychologa Andrzeja Winklera, pracującego w ośrodku Ruchu Światło-Życie. Winkler przytacza badania (bez daty, próby i innych danych), które mówią, że:

A także: "Osoby, które doświadczyły aborcji, mają mniejszą powściągliwość w wyrażaniu okazjonalnej agresji wobec tych, którzy są pod ich opieką w domu i w pracy".

W stronę dojrzałości

W marcu 2019 roku opublikowaliśmy fragmenty przewodnika metodycznego dla nauczycieli w projekcie "W stronę dojrzałości" finansowanego w latach 2017-2018 przez Ministerstwo Zdrowia. Znalazły się w nim m.in. takie rewelacje:

„Swoboda seksualna prowadzi do pustki w miłości. U kobiet powoduje to wstrząs i zupełną zmianę jej psychicznego ukierunkowania (jej psychika z natury nastawiona jest na całkowite oddanie ukochanemu mężczyźnie).

informują uczniów tutorzy prowadzący zajęcia „W stronę dojrzałości”. Mężczyźni zniosą to odrobinę lepiej:

Jedna z lekcji - zgodnie z przewodnikiem - miała dotyczyć umiejętności komunikowania się z kilkutygodniowym płodem i wprowadzała określenie "maltretowanie prenatalne". Przewodnik jednoznacznie wskazywał też, że antykoncepcja jest szkodliwa moralnie i fizycznie, a jedynym dobrym sposobem kontroli urodzin są naturalne metody. Pisaliśmy o tym tutaj. Zobacz cały przewodnik.

Poza Barbarą Charczuk autorami przewodnika są:

Władysław Kowalski - nauczyciel religii i WdŻwR, nauczyciel konsultant ds. wychowania do życia w rodzinie, kandydat PiS na radnego Miejskiej Górki w wyborach 2018 roku.

Renata Krupa - koordynatorka projektu "W stronę dojrzałości" z ramienia Lechaa consulting.

Alina Strzałkowska - specjalistka ds. wychowania do życia w rodzinie, działaczka Stowarzyszenia Odpowiedzialny Gdańsk, które sprzeciwia się wprowadzonemu w Gdańsku przez prezydenta Pawła Adamowicza Modelowi na Rzecz Równego Traktowania.