Napisała "PZPR" na biurze PiS. Ma zarzut propagowania totalitarnego ustroju. "Jaja sobie panowie robicie?"

"I jeszcze mówię śledczym, że napis 'CZAS NA SĄD OSTATECZNY' wyraża moją nadzieję, że panowie Czabański i Mioduszewski - razem z innymi - staną przed wolnymi sądami pod zarzutem próby obalenia demokratycznego ustroju państwa siłą lub podstępem.

My jesteśmy apolityczni - mówi jeden ze śledczych.

Ciekawe, mnie się zdaje, że polityka się o panów upomniała - odpowiadam".

Elżbieta Podleśna opowiada OKO.press o swoim proteście i wielkiej akcji policji, jaką spowodował.

Piotr Pacewicz, OKO.press: Tytuł w TVP Info: "Atak na biura polityków PiS. Widać, że to zorganizowana akcja". W Radiu Maryja: "W Golubiu-Dobrzyniu i Wąbrzeźnie zdewastowano biura parlamentarzystów PiS". To twoja robota?

Elżbieta Podleśna: W nocy z piątku na sobotę, po tym gdy pod Sejmem pobito Dawida Winiarskiego i parę innych osób, podjechałam pod filie biur posła PiS Krzysztofa Czabańskiego [przewodniczącego rady Mediów Narodowych - red.] i senatora PiS Andrzeja Mioduszewskiego w Wąbrzeźnie i Golubiu-Dobrzyniu. Na oknach i szklanych drzwiach napisałam "PZPR", a na chodniku "Czas na sąd ostateczny". Byłam sama, wyjechałam z Warszawy już po środowych protestach, żeby trochę odetchnąć, ale okazało się, że nie da się tak oderwać, kiedy przemoc dotyka coraz bliższy krąg osób. Dawid, którego znam z wielu akcji, mówi do mnie "mamo". Jestem jego uliczną mamą (na zdjęciu - oboje po skutecznym zablokowaniu marszu neofaszystów 1 maja 2018 w Warszawie).

Nie planowałam żadnego malowania, ale w aucie mam zawsze podręczny zestaw: spreje, szczekaczka, kawałek materiału.

Po spełnieniu obywatelskiego obowiązku wróciłam oddawać się dalej samotnemu wypoczynkowi. Mieszkałam pod Brodnicą, łaziłam po lesie, pływałam w jeziorze, jednym drugim, trzecim.

W sobotni wieczór, jeszcze z mokrą głową, jadłam kolację w restauracji w Zbicznie, ostatnia klientka. Wychodzę i widzę trzy nieoznakowane samochody, pięciu chłopa, dwie panie. My do pani... Dowodzi podinspektor, stopień równy majorowi, wysoka szarża.

Media publiczne informują, że namierzyli cię z kamery przed siedzibami polityków PiS.

Prawdopodobnie. Ja nigdy nie zasłaniam twarzy, nie jestem z ONR.

Funkcjonariusze przed knajpą w Zbicznie grzecznie się przedstawiają. Jest pani podejrzana o malowanie napisów. Żądają wydania sprejów, oddaję dwa, które miałam na wierzchu. Chcą przeszukać samochód, nie mają nakazu, ale im wolno, więc tylko trochę marudzę, że pewnie zaraz się okaże, że mam auto pełne kontrabandy.

Wybieram. Współczuję facetowi, a on jest coraz bardziej zdumiony, ile się może zmieścić w nissanie mikra. Przeszukuje każdy milimetr mojego bałaganu (pewnie prokurator chciałby, żeby znalazł jakieś nielegalne substancje). Bawię go rozmową, że z tych owoców robi się kawior wegański, a to są mirabelki na konfitury.

Stoimy wszyscy na placyku przed restauracją, robi się ciemno, atmosfera jak na szpiegowskim filmie. A nuż coś się znajdzie? Ale się nie znajduje, poza mirabelkami i papierówkami. Klasyczne narzędzia bandyckie.

Rekwirują mi aparat fotograficzny, obejrzą sobie ładne zdjęcia plaż i kotów.

Skuwają mnie.

Co?! Po co?

Też pytam. Tłumaczą, że takie polecenie prokuratora z Bydgoszczy. Skuwają mnie z przodu, więc im dziękuję, bo w Warszawie modne jest z tyłu.

Któryś opowiada, że po zgłoszeniu moich malunków w sobotę rano powołano w Bydgoszczy specjalny sztab, ściągnięto najlepszą ekipę kryminalno-dochodzeniową (czyli ich). Podkreślają kilka razy, że na codzień ścigają bandytów. W pościg za mną wyjechali o 17.00, trudno mnie było znaleźć na tych bocznych drogach.

Jakby się przed tobą tłumaczyli?

Trochę tak. Mam wrażenie, że są zażenowani.

Dwóch zostaje pilnować mojego samochodu. A, jeszcze muszą mnie na chwilę rozpiąć, żebym go przeparkowała. Zapinają z powrotem kajdanki i jedziemy do Brodnicy.

Ale jeden sobie przypomina, że w samochodzie był mój inhalator na astmę, więc wracamy. Zadbał, żebym im nie wykorkowała.

Na komendzie straszny upał, straszą, że zostanie pani na noc. Wcześniej mniej tylko obmacywali, na policji rewizja osobista, do naga muszę się rozebrać przy policjantkach, miłe to nie jest

Gdyby to ode mnie zależało - mówi jedna i kręci głową.

Przesłuchanie. Cały czas są w kontakcie z prokuratorem. Spisują zeznania. Stawiają mi zarzut propagowanie ustroju totalitarnego.

Jaja sobie panowie robicie? - pytam.

To prokurator rejonowy - tłumaczą.

Mówię, że rozumiem treść stawianych mi zarzutów, ale się z nimi nie zgadzam się. Potwierdzam, że namalowałam "cytowane wyżej treści" na oknach i chodniku, ale ich

I że skoro panowie Czabański i Mioduszewski uczestniczą w tej destrukcji prawa i sprawiedliwości w Polsce, a jej twarzą jest prokurator stanu wojennego i członek PZPR, Stanisław Piotrowicz, to użycie nazwy PZPR było adekwatne.

I jeszcze mówię, że napis "Czas na sąd ostateczny" wyraża moją nadzieję, że ci dwa panowie - razem z innymi - staną przed wolnymi sądami pod zarzutem próby obalenia demokratycznego ustroju państwa siłą lub podstępem.

Ciekawe, mnie się zdaje, że polityka się o panów upomniała - odpowiadam.

Pani taka spokojna, dlaczego pani - pyta.

No tak, spokojna, pulchna kobiecina, w wieku średnio-starszym, lat 50, a lata ze sprejem. Może dlatego, że posłom, na których głosowałam, wyłącza się mikrofon po 30 sekundach? Może dlatego, że wielokrotnie, na chama, łamana jest Konstytucja?

Odwożą mnie do samochodu. Jest 1:30 w niedzielę.

W ciągu dnia dzwonią, żebym przyjechała po aparat. Na komendzie czeka na mnie niespodzianka - wniosek do sądu o ukaranie za dwukrotne naruszenie przepisów drogowych: wjechałam w jakąś uliczkę pod prąd a zawracając najechałam na chodnik. Wąbrzeźno jest trudne do jeżdżenia, mówię. Kiwają głowami.

Ale czuję taki dreszcz, że mają na mnie oko.

Wracając z komendy mijam biura posła i senatora.

Słyszę coraz częściej o naszych działaniach "wandalizm, dewastacja mienia", nawet po opozycyjnej stronie są takie głosy. Wandalizm?! Wandalizm to niszczenie dla przyjemności, a ja mam inne źródła przyjemności. Mogę wymienić: popływać w jeziorze, zrobić konfitury, pogadać z przyjaciółmi.

Elżbieta Podleśna, psychoterapeutka, aktywistka

Aktywistka Warszawskiego Strajku Kobiet.

Brała udział w słynnej próbie zatrzymania Marszu Niepodległości 11 listopada 2017 na Moście Poniatowskiego w Warszawie ("Parokrotnie dostałam kopniaka w plecy, po nerkach, bo bohaterowie lubili zachodzić od tyłu. Zostałam czymś oblana po twarzy. Nie chcę się domyślać, co to było. Miałam chusteczki, to się wytarłam" – opowiadała "Dużemu Formatowi". - To nie był Marsz Niepodległości, to był marsz rasizmu. Nie chcesz się angażować się politycznie, chodzić na demonstracje KOD? Wolny wybór. Ale sprzeciw wobec faszyzmu to obowiązek. Zwłaszcza w tym kraju).

W lipcu 2017, podczas protestów przeciw ustawom sądowniczym, organizowała odczytywanie "listy hańby" pod Senatem ("Senatorze, jeszcze możesz ...".

15 sierpnia 2017 blokowała marsz ONR w ramach akcji "kobiety przeciw faszyzmowi"

24 kwietnia 2018 uczestniczyła w próbie blokady ekshumacji smoleńskiej w Łodzi. W rocznicę Marcu 1968 współorganizowała 8 marca 2018 roku akcję "Solidarity in truth" pod Dworcem Gdańskim. 1 maja 2018 blokowała marsz neonazistów w Warszawie. Elżbieta Podleśna pracuje jako psychoterapeutka.