Prof. Cichosz kontra świat. Tak Rymanowski rozregulowuje nowoczesność
Coraz większa popularność tego typu przekazów może sprawić, że powodowani głęboką nieufnością przestaniemy wierzyć, że leki, chleb i woda są dla nas bezpieczne. Cała nasza rzeczywistość zapełni się wówczas niebezpieczeństwami, a nasza podstawową emocją społeczną będzie lęk.
Kontrowersje wokół wywiadu Bogdana Rymanowskiego z prof. Grażyną Cichosz wiele mówią o współczesnej debacie publicznej. Wiele również mówią o stanie współczesnych mediów i wadze tematów zdrowotnych w świecie wszechogarniającego ryzyka.
Wydaje się, że pandemia zmieniła nasz świat, generując nowe obszary niepewności i wyolbrzymiając lęki, które, choć istniały od dawna, zyskały większy rezonans społeczny. Sam ten przykład dużo również mówi o ekspertyzie naukowej, a w szczególności jej roli w clickbaitowym świecie nagłówków i prostych sloganów.
Niestety, przypadek Rymanowskiego skłania do powiedzenia, że „dobrze już było” – naukowcy w dużo mniejszym stopniu niż w przeszłości cieszą się społecznym autorytetem, a dezinformacja i pseudowiedza wypierają coraz częściej wiedzę naukową, zweryfikowaną w badaniach empirycznych.
Przeczytaj także:
Przeczytaj także:
Nauka to gra zasobów, a nie tylko „produkowanie” prawdy
Od wielu już dekad praktyki medyczne (czyli np. decyzje dotyczące diagnoz czy przepisywanych leków) związane są z badaniami empirycznymi. O ile kiedyś kwestią fundamentalną było doświadczenie kliniczne i wiedza gromadzona w praktyce przez lekarzy, o tyle dziś równie, jeżeli nie bardziej, ważną sprawą są rozwijające się badania i technologie medyczne.
Z jednej strony, przyczynia się to do niebywałego postępu (czego najlepszym przykładem jest szybkie wprowadzenie na rynek skutecznych szczepionek przeciwko COVID-19). Z drugiej natomiast, mocno zmienia pracę samych lekarzy. Aby ją odpowiednio wykonywać, lekarze muszą bezustannie aktualizować swoją wiedzę.
Socjolog, filozof, pracuje w Instytucie Socjologii UMK w Toruniu, interesuje się socjologią medycyny oraz socjologią środowiskową, obecnie prowadzi badania nad sceptycyzmem szczepionkowym i aktywizmem związanym z jakością powietrza, autor m.in. „Medykalizacja nadpobudliwości. Od globalnego standardu do peryferyjnych praktyk” (Kraków 2018), „Socjologia epidemii. Wyłaniające się choroby zakaźne w perspektywie nauk społecznychģ (razem z Ł. Afeltowiczem; Toruń 2021).
Socjolog, filozof, pracuje w Instytucie Socjologii UMK w Toruniu, interesuje się socjologią medycyny oraz socjologią środowiskową, obecnie prowadzi badania nad sceptycyzmem szczepionkowym i aktywizmem związanym z jakością powietrza, autor m.in. „Medykalizacja nadpobudliwości. Od globalnego standardu do peryferyjnych praktyk” (Kraków 2018), „Socjologia epidemii. Wyłaniające się choroby zakaźne w perspektywie nauk społecznychģ (razem z Ł. Afeltowiczem; Toruń 2021).
Komentarze