Biskupi przekonują: w szkołach już jest edukacja seksualna. Nie, to tylko katolicka etyka seksualna

Na fali dyskusji o projekcie karania za edukację seksualną, który PiS przesłał do dalszych prac w komisji sejmowej, głos kilkakrotnie zabrali biskupi polskiego Kościoła katolickiego. Przekonują, że:

• po pierwsze, Kościół popiera edukację seksualną;
• po drugie, edukacja seksualna w szkołach już jest.

I rzeczywiście, w szkołach od 1998 roku prowadzone jest nieobowiązkowe Wychowanie do życia w rodzinie, które Kościół katolicki popiera. W oświadczeniu z 29 października 2019 roku Komisja Wychowania Katolickiego KEP pisze:

Powielane informacje, medialne doniesienia i sugestie polityków, jakoby w polskich szkołach nie była podejmowana tematyka związana z płciowością, są nieprawdziwe. Od przeszło 20 lat są prowadzone zajęcia z przedmiotu »Wychowanie do życia w rodzinie«, który seksualność człowieka ujmuje integralnie, tzn. nie tylko w aspekcie biologicznym, ale również psychicznym, społecznym, duchowym i etycznym (edukacja seksualna typu A)".

Biskupi mają rację. Jak zaznacza nauczyciel-konsultant Wawrzyniec Kowalski, od 1998 roku w polskiej szkole prowadzona jest edukacja seksualna typu A, czyli "wychowanie do czystości (abstynencji seksualnej) bez antykoncepcji" (propaguje się tylko tzw. metody naturalne).

Edukacja seksualna typu B to "biologiczna edukacja seksualna", czyli taka, która przekazuje informacje o ludzkiej płciowości, chorobach przenoszonych droga płciową, metodach antykoncepcji itp. bez pogłębiania treści psychologicznych i wychowawczych.

Edukacja seksualna typu C to tzw. holistyczna, zalecana przez WHO. Ujmuje seksualność jako obszar satysfakcji i rozwoju kształtując zarazem umiejętności kontroli i podejmowania decyzji, tak by żyć zgodnie ze swymi potrzebami w odpowiedzialnych relacjach z innymi. Wiedza i postawy mają chronić uczniów przed zarażeniem się chorobami przenoszonymi drogą płciową, w tym HIV i HPV, przed nieplanowanymi ciążami i przemocą seksualną.

Rynek podręczników WDŻ jest całkowicie zdominowany przez jedno wydawnictwo o profilu wyraźnie katolickim - Rubikon. MEN dopuszcza do użytku tylko książki publikowane przez Rubikon:

Tak samo jest z książkami dla liceum i technikum. Jak widać, autorką lub współautorką wszystkich podręczników jest Teresa Król. Cytaty z jej podręczników były wielokrotnie przedmiotem zainteresowania mediów. Treść podręczników opisała m.in. gazeta.pl w 2015 roku.

WDŻ, czyli katolicka etyka seksualna

Co konkretnie znajdziemy w WDŻ? Po deformie edukacji PiS opublikowano nową podstawę programową Wychowania do życia w rodzinie, w której tak opisano prezentowane w niej wartości: "Uznano, że treści podstawy programowej powinny odzwierciedlać wartości, które Jan Paweł II nazwał duchowym fundamentem Europy, zbieżne z uznawanymi powszechnie wartościami humanistycznymi”.

„Zgodnie z antropologią personalistyczną, psychologią humanistyczną, pedagogiką i psychologią rozwojową, oraz familiologią i aksjologią, a także zasadami języka polskiego, w ramach wychowania do życia w rodzinie warto uwzględnić następujące wskazania…”.

Jest ich kilkadziesiąt.

Najpierw zasadnicze wskazania etyczne:

• „Ujmować człowieka integralnie, z uwzględnieniem wszystkich wymiarów jednocześnie;
• Uznać ludzkie prawo do życia od poczęcia do naturalnej śmierci”.

Potem właściwe dla katolicyzmu nauczanie o świętości związku i seksu małżeńskiego (trzeba pamiętać, że w akcie kreacji nowego życia uczestniczy sam Bóg):

• „Eksponować wartość małżeństwa, odróżniając je od innych związków – w aspekcie prawnym, fizycznym, psychicznym, duchowym i społecznym;
• Wskazywać na korzyści społeczeństwa ze współżycia seksualnego małżonków, dających świadectwo miłości, wierności, nierozerwalności;
• Omawiać wielorakie walory przedmałżeńskiej powściągliwości seksualnej, wierności małżonków”.

Dalej konkrety o zapłodnieniu, przy czym głównym celem jest przekazanie nauczania o wyższości naturalnego planowania rodziny (NPR) nad antykoncepcją, która występuje w zestawie ze „środkami poronnymi, aborcją i sterylizacją” (czyli różnymi narzędziami zabijania życia):

• „Uczyć ekologii prokreacji, zasad odpowiedzialnego rodzicielstwa, fizjologii płodności i planowania dzietności w oparciu o jej rozpoznawanie. Informować o rodzajach, walorach i mankamentach (w tym skuteczności i skutkach stosowania) metod i środków świadomej prokreacji;
• oddzielić metody rozpoznawania płodności znane jako naturalne planowanie rodziny (NPR) od antykoncepcji, środków poronnych, aborcji i sterylizacji;
• zdefiniować, że antykoncepcja (z łac. an – przeciw, conceptio – poczęcie) to działanie przeciwko poczęciu za pomocą środków mechanicznych, chemicznych, hormonalnych i stosunku przerywanego coitus interruptus, natomiast środki przeciwzagnieżdżeniowe to środki poronne, ponieważ, poczęcie dziecka następuje w jajowodzie, a nie w macicy".

Analizowaliśmy już szczegółowo w OKO.press odnowioną za rządów PiS podstawę programową Wychowania do życia w rodzinie:

"W stronę dojrzałości"

Osobnym pomysłem PiS na "edukację seksualną" był projekt ministerstwa zdrowia "W stronę dojrzałości", którego celem była promocja zdrowia prokreacyjnego. Udało nam się zdobyć niedostępny publicznie przewodnik metodyczny dla nauczycieli, którzy prowadzili lekcje z uczniami w ramach projektu.

Jednym z tematów zajęć była wczesna inicjacja seksualna i jej (dewastujący) wpływ na przyszłe życie. Psychologowie i seksuolodzy są zgodni, że zbyt wczesne rozpoczynanie współżycia może mieć negatywne skutki psychiczne i fizyczne. Pytanie jednak, co to znaczy „zbyt wczesne”. Autorzy podręcznika odpowiadają:

Przedwczesne podjęcie współżycia (czyli jak rozumiemy przed ślubem) ma, według autorów, katastrofalne skutki – od rozczarowania, zawodu przez uzależniania, antykoncepcję (!) i aborcję po załamanie psychiczne, korzystanie z pomocy społecznej, niemożność stworzenia rodziny i zaburzone odróżnianie dobra od zła.

Tym samym do szkoły wchodzi katolicka nauka społeczna.

Dlaczego najlepszym czasem na rozpoczęcie współżycia ma być małżeństwo? Nie jest to żaden sposób uzasadnione w psychologii i seksuologii. Co z osobami, które nie chcą brać ślubu lub zanim go wezmą, wejdą w relacje z innymi osobami? Co wreszcie z osobami, które chcą mieć w życiu jednego tylko partnera seksualnego, ale zrobią „to” przed ślubem? Tych osób jest absolutna większość!

Tzw. „czystość przedmałżeńska” to element etyki Kościoła katolickiego i jako taki powinien być tematem na lekcjach religii, a nie na zajęciach ze zdrowia prokreacyjnego, bo ze zdrowiem prokreacyjnym nie ma nic wspólnego. Jest elementem konkretnej ideologii.

Co więcej, czekanie z seksem do ślubu może przynieść negatywne skutki, np. być przyczyną rozpadu małżeństwa. W tej kwestii każdy powinien podjąć samodzielną decyzję, w zależności od systemu wartości, który wyznaje.

W podręczniku zaś nie ma mowy o dwóch osobach – zawsze o małżonkach.

Autorzy przewodnika dużo miejsca – i słusznie – poświęcają chorobom przenoszonym drogą płciową, ich przyczynom i konsekwencjom. Nie wiadomo jednak dlaczego podsumowaniem tego modułu jest następująca absurdalna refleksja:

Najbardziej szokujący jest opis „predyspozycji” kobiety, której psychika, jak się okazuje, „nastawiona jest na całkowite oddanie ukochanemu mężczyźnie”. Okazuje się, że „swoboda” seksualna ma bardziej dewastujący wpływ na kobiety niż mężczyzn.

Ponadto z podręcznika nauczyciel dowiaduje się, że najlepszą metodą antykoncepcyjną jest ta naturalna, a bardzo ważną umiejętnością ucznia jest umiejętność komunikowania się z płodem.

Więcej o podręczniku pisaliśmy tutaj:

Autorami podręcznika metodycznego dla nauczycieli była m.in. Barbara Charczuk. O innych publikacjach jej autorstwa pisaliśmy tutaj:

Zobacz nasze teksty o edukacji seksualnej w Polsce:

• Edukacja seksualna na lekcjach wychowania do życia w rodzinie już jest ultrakatolicka. PiS o to zadbał;
• Antykoncepcja gorsza od handlu ludźmi. MEN tłumaczy wybór ekspertki „wychowania do życia w rodzinie”;
• PiS też miał pomysł na edukację seksualną: dialogi z płodem, antykoncepcja jest szkodliwa, seks tylko w małżeństwie;
• Antykoncepcja powoduje raka i depresję, a zarodek woła do kobiety „przyjmij mnie” – tego dzieci mają się uczyć za pieniądze resortu zdrowia
• Nie stosuj antykoncepcji! Czego uczy młodzież Ministerstwo Zdrowia

Papież Franciszek: edukacja seksualna tak, gender nie

Przy okazji debaty o edukacji seksualnej wypowiedział się także papież Franciszek: "Musimy prowadzić edukację seksualną w szkołach. Seks jest darem od Boga". Wielu uznało to za dowód otwartości i postępowości Franciszka. Gdy jednak sprawdzimy, o jaką edukację papieżowi chodzi, okazuje się, że nie różni się ona od tej proponowanej przez polski Kościół.

"Często edukacja seksualna skupia się na zachęcie do »zabezpieczenia«, dążąc do »bezpiecznego seksu«. Wyrażenia te sugerują negatywny stosunek do naturalnego prokreatywnego celu seksualności, tak jakby ewentualne dziecko było wrogiem, przed którym trzeba się bronić. W ten sposób krzewiona jest narcystyczna agresja, a nie życzliwość", pisze Franciszek w adhoracji o rodzinie z 2016 roku.

W 2019 roku papież podkreślał, że edukacja seksualna jest konieczna, ale bez "kolonizacji ideologicznej". Jak pisze "La Stampa", Franciszkowi prawdopodobnie chodziło o "ideologię gender", którą często nazywał właśnie "kolonizacją ideologiczną", "światową wojną przeciwko małżeństwu".