Za czułość i odwagę. Dorota Borodaj i Szymon Opryszek nagrodzeni za reportaże w OKO.press

„Za konsekwencję, za upór pisania o ludziach w drodze. I o tych, których spotkali na tej drodze. Za ludzi dobrych, ludzi złych, za ludzi, którzy nie są czarno-biali. I za czułość do swoich rozmówców” – tak jury Festiwalu Wrażliwego uzasadniło nagrodę dla Doroty Borodaj.

Reporterka OKO.press została nagrodzona za trzy teksty. Jeden opowiada historię młodego architekta z Afganistanu, który uciekł przed talibami, a Polacy zamknęli go w ośrodku dla cudzoziemców w Wędrzynie. Drugi towarzyszy lekarzom i ratownikom pomagającym uchodźcom na granicy polsko-białoruskiej. W trzecim Borodaj lepi historię Ołeny, uciekinierki z Ukrainy i jej dzieci.

Borodaj została też doceniona za niezwykłą językową wrażliwość, a na dowód ze sceny odczytano fragment jej tekstu:

„Gdzieś przy magnolii rączka torby urywa się, Wasyl w ostatniej chwili ratuje urnę z prochami córki przed upadkiem na chodnik. Resztę drogi niesie ją w ramionach”.

„Za piękno, za warsztat”

Szymon Opryszek został nagrodzony za cykl „Moja zbrodnia to mój paszport”.

„Za piękno, za słowo, za odwagę, za bardzo porządny warsztat reporterski” – uzasadnili jurorzy.

Opryszek wyruszył śladem uchodźców. Samotnie przemierzył tę samą drogę, którą oni pokonywali: od Stambułu, przez Mińsk, aż na polsko-białoruską granicę.

Za cykl „Moja zbrodnia to mój paszport” Szymon Opryszek był już nominowany do nagrody Grand Press i został nagrodzony Piórem Nadziei Amnesty International.

Opryszek został nominowany jeszcze za jeden tekst, lecz w innej kategorii („Reportaż pisany”): „Kiedy pochowam matkę drugi raz”.

Nominowana była również Anna Mikulska za opublikowany w OKO.press tekst „Tytani. Reportaż z warszawskich ulic” opowiadający o osobach w kryzysie bezdomności i tych, którzy im pomagają.

Nagrody dla szczególnie wrażliwych reporterów

Festiwal Wrażliwy od 2017 roku nagradza twórców „za uważność, zaangażowanie w trudne tematy, poszukiwanie prawdy, etykę dziennikarską, wnikliwą obserwację, warsztat i szacunek dla bohaterów swoich historii. Oraz za wpływ społeczny materiału, by mógł zmienić nas i kawałek świata”.

„Wrażliwość wymaga odwagi. Uważności, empatii i siły. By zauważyć innego Człowieka, pochylić się nad nim, spróbować wejść w jego buty, zrozumieć. I w końcu walczyć o prawa słabszych lub wykluczonych” – piszą organizatorzy.

Nagrody otrzymują autorzy reportaży pisanych, radiowych i telewizyjnych. Osobna kategoria to „reportaż filmowy young/kids”.

Organizatorem Festiwalu Wrażliwego jest Fundacja Zostaw Swój Ślad. Tegoroczna gala odbyła się w Muzeum Emigracji w Gdyni.

„Uczciwość i czystość intencji jest kluczem”

Głównym tematem tegorocznego festiwalu była bliskość. A przed rozdaniem nagród odbyła się debata o wymiarach bliskości, którą poprowadził Piotr Jacoń z TVN24.

„Bliskość nie jest wartością samą w sobie. Bliskość ma sens, o ile jest zachowana podmiotowość osoby, do której staramy się zbliżyć” – zwrócił uwagę Jacoń.

„Oprócz słowa «bliskość» przyszło mi do głowy słowo «uczciwość»” – powiedziała Dorota Borodaj. Opowiadała o tym, na czym jej zdaniem polega uczciwość w relacji między reporterką a jej rozmówcami. „Często zaczyna się od tego: dlaczego mnie to interesuje? Uczciwość i czystość intencji jest kluczem do tego, żeby mogła się nawiązać relacja”.

Borodaj mówiła też o swoich wątpliwościach i wyznaczaniu granic: „Towarzyszę w tej historii, ale nie jestem tą historią, nie biorę w każdym aspekcie za nią odpowiedzialności. Spotykamy się [z bohaterem/bohaterką], bo chcę usłyszeć jakąś historię, a ktoś chce mi tę historię opowiedzieć”. Zastanawiała się, co jej daje prawo do tego, by pójść do kogoś i zadawać mu pytania. Przywołała odpowiedź, którą usłyszała kiedyś od Mariusza Szczygła: „Ludzie bardzo chcą, żeby ktoś usłyszał ich historie”.

Wszyscy nagrodzeni przez Festiwal Wrażliwy

Reportaż pisany

I nagroda: Dominika Klimek, "Hania zapytała rodziców, co by powiedzieli, gdyby kogoś poznała. Ale ty wiesz, że pewne rzeczy nie są dla ciebie? - usłyszała od taty”

II nagroda: Beata Szproch, „Może jestem złym człowiekiem”

Reportaż pisany — 3 teksty

I nagroda: Anna Śmigulec, „Zostają zęby. Ale tylko te złote”, „Niewidzialne dzieci”, „Władcy ciał i umysłów”

II nagroda: Dorota Borodaj, „Co zrobiła Polska, bym ją pokochał? Lekcje Ahmeda z polskiego lasu”, „Zostali tylko dwaj mali chłopcy z urną. Moi ukraińscy synowie”, „W środku czarnego lasu robimy jej USG. »Zobacz. Tu ma główkę«. Na chwilę gasną igrzyska śmierci”

II nagroda: Szymon Opryszek, Cykl reporterski „Moja zbrodnia to mój paszport”

Reportaż radiowy

I nagroda: Katarzyna Michalak, „Nasza kołysanka”

II nagroda: Joanna Sikora, „Cień wojny”

III nagroda: Marzena Wróbel-Szała, „Dla dobra dzieci”

Reportaż filmowy

I nagroda: Katarzyna Lazzeri, „Podlasie. Granica światów”

II nagroda: Marcin Jakóbczyk, „Syndrom samotności”

Reportaż filmowy young/kids

I nagroda: Piotr Jacoń, „Wszystko o moim życiu. Kacper”

II nagroda: Alicja Grzechowiak, „Opowiem o moim życiu”

III nagroda: Michalina Maciejewska, „Gang Filipka”