Czarnek o Roszkowskim: "Jesteśmy na froncie wojny kulturowej". Faktycznie, liczymy słowa-amunicję

Mniej więcej dwa tysiące dwadzieścia jeden lat temu – historycy mówią o kilkuletnim przesunięciu w czasie – narodził się Jezus Chrystus. Narodził się z Maryi Dziewicy.

Bóg stał się człowiekiem, aby zbawić świat. To jest prawda, która jest podstawą naszej wiary i naszej cywilizacji. I tak jak prawda ta była zwalczana od samego początku, od czasów Heroda i jego zbrodni, tak i dzisiaj jest atakowana z niezwykłą mocą.

Dlaczego?

Bo tak jak wtedy, tak i dzisiaj toczy się walka dobra ze złem, prawdy z kłamstwem. Motorem napędowym dzisiejszych działań fałszujących i relatywizujących rzeczywistość są nowe ideologie wyrastające z marksizmu, z tych samych korzeni, z których wyrósł zarówno niemiecki narodowy socjalizm, jak i bolszewicki komunizm.

Dzisiejsze ideologie neomarksistowskie, podobnie jak XX-wieczne, domagają się usunięcia Boga i religii z przestrzeni publicznej, kwestionują prawo naturalne i naturę ludzką, zdają się kpić z prawdy o świecie i człowieku pytaniem Piłata z sądu nad Jezusem – „cóż to jest prawda?”.

Tymczasem prawda ma niezmiennie fundamentalne znaczenie i istnieje niezależnie od liczby ataków na nią i bez względu na siłę tych ataków. Papież Jan Paweł II w 1991 roku w Polsce, u progu naszej wolności, nauczał: „wolności nie można tylko posiadać, trzeba ją nieustannie zdobywać, czyniąc użytek z prawdy. Tylko prawda wyzwala człowieka, całe społeczności i narody. Panie, uświęć nas w prawdzie”. Prawda, tak jak jest warunkiem sine qua non wolności, tak też ma fundamentalne znaczenie dla najlepszego systemu rządów, jaki dotąd wymyślono, dla demokracji.

Gustavo Zagrebelsky, były prezes włoskiego Sądu Konstytucyjnego, pisał o tym w 2009 roku na łamach „La Repubblica”: „Demokracja to ustrój ścierania się opinii i przekonań, przy wzajemnym szacunku dla osób je wypowiadających. Instrumentem w tym ustroju są słowa. Zrozumiałe jest zatem, że w żadnym innym systemie, jak właśnie w demokracji, słowa nie mają tak kluczowego znaczenia. Rozumiemy więc, że słowo wymaga szczególnej troski, i to w podwójnym znaczeniu, ilościowym i jakościowym. Słowo musi być prawdziwe i precyzyjne. (…)

Trzeba nazwać reżimami korumpującymi sumienia takie, które traktują fakty jak opinie i aplikują nihilistyczny relatywizm nie w stosunku do opinii, ale do faktów; takie, w których prawda stawiana jest na tym samym poziomie co kłamstwo, prawo na poziomie bezprawia, dobro na poziomie zła; takie, w których rzeczywistość nie jest już zbiorem twardych i niekwestionowanych faktów, ale masą zdarzeń i słów nieustannie zmieniających się, w których to, co jest prawdą dzisiaj, jutro jest już fałszem, zależnie od dominującej w danej chwili mody i interesów poszczególnych grup.

Dlatego właśnie to umyślne kłamstwo, oszustwo – narzędzie, które zwykle widzimy w życiu publicznym – należy traktować jako zbrodnię przeciwko demokracji, większą nawet niż przemoc, która przynajmniej jest jawna, widoczna”.

W tym samym duchu wypowiadał się profesor i sędzia Trybunału Konstytucyjnego Wojciech Łączkowski. Pisał: „Tymczasem współczesny człowiek nie może dokonywać sądów wartościujących, co prowadzi do skrajnego relatywizmu. Obligatoryjne jest użycie nowego sztucznego języka, który zabrania używania różnych słów, nawet jeśli wyrażają pewne pojęcia”.

Pełne poszanowanie tej zasady, zdaniem prof. Łączkowskiego, może prowadzić do problemów z odróżnieniem dobra od zła: „np. ksiądz, który porusza problem grzechu czy jakiejkolwiek religii, mógłby zostać oskarżony o pogwałcenie tzw. poprawności politycznej. Na razie wydaje się to groteskowe, ale sankcje zaostrzają się, grożąc ostracyzmem społecznym i utratą pracy na uczelniach. Dlatego relatywizm staje się poważnym zagrożeniem dla demokracji”.

Prof. Łączkowski mówił to niemal dwadzieścia lat temu, ale jego przesłania są nie tylko aktualne, ale ich aktualność została wzmocniona przez ostatnie wydarzenia – próbuje się dziś zabronić używania słów takich jak Boże Narodzenie, Maryja, matka, ojciec, mąż, żona, małżeństwo itp.

I właśnie z tego powodu trzeba bardzo mocno bronić prawdy. Prawdy obiektywnej, której nie da się ustalić za pośrednictwem demokracji. Prawdę trzeba odkryć, a nie ustalić, ponieważ obiektywnie istnieje. Jaka jest prawda zatem, i jak i gdzie możemy ją znaleźć, odkryć? Ten sam profesor Łączkowski pisał: „prawda, niezależnie od tego, czy dotyczy wierzącego, ateisty czy agnostyka, wynika z Dekalogu i z nauki Chrystusa”.

A jak wiemy, Dekalog jest konkretyzacją prawa naturalnego. Są w nim zawarte najbardziej uniwersalne nakazy moralne. Ta uniwersalność polega na mądrej miłości każdego człowieka do każdej osoby ludzkiej oraz na miłosierdziu, które chrześcijaństwo stawia wysoko w hierarchii pożądanych ludzkich zachowań i dlatego chrześcijaństwo nie może nikomu przeszkadzać. Wiedząc to wszystko, nie możemy się dziwić, że współczesne ideologie neomarksistowskie, takie jak gender, ideologia LGBT, wojujący ateizm, dążą do wyrzucenia Boga, prawa naturalnego i jego konkretyzacji, czyli Dekalogu, z życia Europy. Krótko mówiąc, ideologie te walczą o oderwanie Europy od jej chrześcijańskich korzeni. A przecież założyciele wspólnot europejskich – Schuman, De Gasperi i Adenauer – oparli się na fundamencie chrześcijaństwa właśnie, a nie na utopijnym i zbrodniczym marksizmie.

Jak doszło do dzisiejszego pomieszania pojęć i systemów wartości? Kiedy nastąpiły te w istocie śmiertelnie groźne dla Europy i całej zachodniej cywilizacji zmiany? Nie wszystko da się wyjaśnić w tak krótkim wystąpieniu, ale chciałbym zwrócić Państwa uwagę na trzy ważne punkty, które są ze sobą powiązane.

Punkt pierwszy.

Niestety internet i postęp cyfrowy, poza swoimi niewątpliwie bardzo pozytywnymi stronami i efektami, okazał się także potężnym wsparciem dla ideologów walczących z naszą łacińską, chrześcijańską cywilizacją. Wbrew temu, co 25 lat temu mówili eksperci, internet i technologie informacyjne wcale nie wzmocniły demokracji, a jedynie ją osłabiły. Stało się to dokładnie tak, jak ponad 100 lat temu przewidział włoski futurysta Filippo Tommaso Marinetti: w przyszłości każdy będzie nosił małe metalowe książeczki o grubości nie większej niż 1 cm, którymi będą mogli łączyć się ze sobą wszyscy ze wszystkimi, a rezultat będzie taki, że ludzie przyszłości będą nieustannie plotkować na temat nieistotnych spraw teraźniejszości i nikt nie będzie już myślał o tym, co było kiedyś i co będzie w przyszłości.

Czy nie jest to błysk proroczego geniuszu? – pyta Rafał Ziemkiewicz. Marinetti miał sto procent racji. Dzisiejsi ludzie są niebywale bardziej egoistyczni niż wcześniej. Nie chcą mieć dzieci, bo to niewygodne. Są w nieustannej pogoni za luksusem i modą. Konsumpcjonizm ogarnął dziś umysły ogromnej większości Europejczyków. Niewielu myśli o tym, co wydarzyło się w przeszłości, bliskiej i dalekiej, i jakie wnioski należy z tego wyciągnąć.

Dobrze znane przysłowie: „historia uczy”, musimy zmodyfikować – historia uczy, że niewielu cokolwiek nauczyła. Niewielu myśli też o przyszłości i nieliczni wykazują solidarność z młodszymi i przyszłymi pokoleniami. Niestety, dzisiaj niewielu myśli także o rzeczach najważniejszych, o rzeczach ostatecznych, o śmierci doczesnej i zbawieniu, o życiu wiecznym. To chyba największa strata i tragedia dzisiejszych pokoleń: odcięcie od perspektywy zbawienia. Warto w tym miejscu ponownie przypomnieć, że właśnie po to, by dać nam szansę na zbawienie, Jezus Chrystus narodził się ponad dwa tysiące lat temu.

Drugi problem to upadek prawa, które stopniowo się degeneruje. Zastępowane jest normami, które nie mają nic wspólnego z rzeczywistością człowieka. Do niedawna Europa oparta na filozofii greckiej, religii chrześcijańskiej i prawie rzymskim wiedziała i rozumiała, że prawo w klasycznym sensie tkwi w nas, tak jak sumienie. Jest bytem-relacją zachodzącą między osobami i obowiązuje niezależnie od takiej czy innej większości – mowa tu o łacińskim ius.

Zasady dobra i zła, winy i kary, zasady właściwych relacji rodzinnych itp. są tak samo obiektywne jak zasady rządzące materią i energią – pisze wspomniany już Ziemkiewicz. Prawnicy i ustawodawcy odkrywają ten porządek dopiero poprzez tworzenie zgodnego z nim systemu prawa pisanego – łacińskie lex.

Dokładnie tak samo jak fizycy odkryli, a nie stworzyli, zasady powszechnej grawitacji lub przenoszenia pędu. W klasycznej koncepcji prawa istnieje więc podział na, jak nazywali to ojcowie prawa rzymskiego, ius i lex, prawo naturalne i prawo stanowione, które ma być jak najdoskonalszym odzwierciedleniem tego pierwszego. Tymczasem dzisiaj niewielu już wierzy w obiektywne, wrodzone prawo naturalne. „Ius wyszedł z mody jak Dekalog” – stwierdza wspomniany pisarz. Profesorowie prawa czują się dziś konstruktorami, a nie odkrywcami. Stali się twórcami. Prawo stanowione, lex, oderwało się od ius i stało się zbiorem chwytów, którymi prawnik usprawiedliwia wszystko, za co mu zapłacono. Dzisiejsi prawnicy zdecydowanie częściej niż wcześniej nie tłumaczą, jaka jest rzeczywistość prawna, tylko jaka powinna być, w zależności od tego, ile i za co klient im płaci. Porady prawne, ale niestety także orzeczenia sądów, w tym sądów europejskich, międzynarodowych, mają niewiele wspólnego z prawdą i sprawiedliwością. Wszystko dlatego, że prawo straciło perspektywę metafizyczną. Jak do tego doszło?

Problem trzeci – wszystko z powodu kryzysu rozumu i rozumowania. Jak czytamy w literaturze, prawo, nauka, etyka i inżynieria od wieków krążą wokół odkrywania prawdy i praw z niej wynikających. Niestety, punktem zwrotnym Oświecenia było to, że intelektualiści uczynili narzędzia celem samym w sobie. Rozum, dotychczas w służbie zrozumienia istoty, intencji i dzieła Boga, stał się samym Bogiem. Celem nie jest już odkrywanie prawdy, ale jej wymyślanie. W rezultacie stwierdzono, że w ogóle nie ma prawdy obiektywnej i że każdy ma swoją własną prawdę. To jest właśnie przyczyna wielu piramidalnych bzdur: jest 58 płci, nie tylko mężczyźni i kobiety, i w każdej chwili możesz wybrać dowolną płeć, oderwaną od płci biologicznej; nie możesz jeść mięsa, bo produkcja zwierzęca emituje za dużo CO2 . Stąd też absurdalny proces animalizacji człowieka i humanizacji roślin i zwierząt. Stąd w końcu teza, że nie ma Boga, nie ma zbawienia, nie ma życia wiecznego, a więc wszystkiego tego, co jest istotą i do czego prowadzi nas chrześcijaństwo. W efekcie walczy się z samym chrześcijaństwem.

W ten sposób europejskie oświecenie stało się antychrześcijaństwem, a ateizm wojującym antyteizmem. W konsekwencji potężny cios w Kościół i rodzinę, która jest podstawowym środowiskiem dla wychowania człowieka do dobra i wolności w prawdzie, do odpowiedzialnej, altruistycznej wolności.

Gdzie szukać ratunku? Z ludzkiego punktu widzenia, jak twierdzi abp Marek Jędraszewski, nie mamy szans na tym świecie. Przyszłość jest szara. Ale dodaje: jest jednak Bóg, jest Jezus Chrystus narodzony z Maryi Dziewicy, jest Duch Święty. Jest zatem nadzieja. Konieczny jest powrót do rozumu jako instrumentu. Trzeba mądrze edukować dzieci i młodzież, ukazując im prawdę. Musimy wzmacniać rodziny. Bo, jak mówił Papież Polak – misja Kościoła realizowana jest przez rodziny. To dlatego ideologia gender, ideologia LGBT tak bardzo walczy z rodziną i Kościołem. Musimy zatem z wielką mocą powtarzać: kto walczy z chrześcijaństwem i jego wartościami, walczy także z demokracją i wolnością, bo demokracja bez wartości łatwo przekształca się w jawny lub zakamuflowany totalitaryzm – czytamy w Centesimus Annus Jana Pawła II.

Z tym mamy dziś właśnie do czynienia w Europie, z totalitaryzmem neomarksistowskich ideologii wyznawanych dziś przez europejskie elity. Kto walczy z wartościami chrześcijańskimi, walczy także z cywilizacją europejską, łacińską, z samą Europą. Wróćmy więc do źródeł. Wróćmy do klasycznej edukacji opartej na prawdzie obiektywnej, do klasycznej filozofii. Wróćmy zatem do źródeł.

Dlatego życzę Państwu, naszym włoskim przyjaciołom, aby tegoroczne Święta Bożego Narodzenia były okazją do ponownego odkrycia prawdy, która leży u podstaw naszej cywilizacji. Niech Jezus Chrystus ponownie narodzi się w waszych sercach, w waszych domach i wzmocni wasze rodziny. Niech blask Gwiazdy Betlejemskiej rozświetla prawdę o Bogu i człowieku w każdym dniu nowego roku 2022. Wesołych Świąt i szczęśliwego Nowego Roku. Dziękuję za uwagę.

Wykład dla członków i sympatyków włoskiej partii Lega Nord, wygłoszony przez ministra edukacji i nauki 21 grudnia 2021 na forum Accademia Federale Lega