Grób, na którym zdarza się nam tańczyć [MÓJ AUDIOREPORTAŻ ROKU]

W reportażu piszę o 562 nazwiskach ofiar nazistowskiej „eutanazji” ze szpitala psychiatrycznego w Kortau, które zdołali zidentyfikować młodzi ludzie z Olsztyna. Już po publikacji tekstu odnaleźli kolejne – znają już 935 nazwisk. – Odzywają się do nas rodziny ofiar, które znajdują nazwiska bliskich na naszych listach. Ostatnio napisała osoba szukająca informacji o krewnej, o której wie tylko, że wywieziono ją z Kortau do szpitala w Chełmie. A my wiemy, że to była mistyfikacja, pacjenci rzekomo tam przeniesieni, zostali wywiezieni i zamordowani w obozie koncentracyjnym w Soldau [Działdowo] – dopowiada mi dzisiaj Michał Woźnica z grupy Upamiętnienie dla Kortau, jeden z bohaterów reportażu.

Rektor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego deklarował w rozmowie ze mną, że uczelnia – zajmująca budynki po dawnym szpitalu – odpowie na apele o upamiętnienie ofiar. Czy coś się wydarzyło przez pół roku? – Niestety, nic nam to tym nie wiadomo – mówi Michał Woźnica. 23 grudnia dostałam odpowiedź z uczelni, że władze UWM „postanowiły ufundować upamiętniającą instalację” i „zostały podjęte już rozmowy z pracownikami Wydziału Sztuki”, dodatkowo rektor „ogłosi” grant dla naukowców UWM „zainteresowanych analizą historycznych dokumentów związanych z tymi tragicznymi wydarzeniami”.

Wanda była zdrowa w sensie fizycznym. Gdy córka odwiedziła ją w zakładzie psychiatrycznym, rozmawiały przed budynkiem, usiadły na schodach. Dwa czy trzy dni później nie żyła. Jej córka ze mną nie porozmawia, bo do dziś boi się o tym mówić. Przyglądam się schodom, ciągle tutaj są, w Kortowie, dzielnicy Olsztyna.

Wanda była zdrowa w sensie fizycznym. Gdy córka odwiedziła ją w zakładzie psychiatrycznym, rozmawiały przed budynkiem, usiadły na schodach. Dwa czy trzy dni później nie żyła. Jej córka ze mną nie porozmawia, bo do dziś boi się o tym mówić. Przyglądam się schodom, ciągle tutaj są, w Kortowie, dzielnicy Olsztyna.

Kortowiada

„Cześć!” – wita mnie wielki napis, gdy wysiadam z miejskiego autobusu na przystanku Uniwersytet Rektorat. To nowa rzecz, pomysł na promocję uczelni. Nocą świeci.

Mijam zabytkowe budynki z czerwonej cegły, wspaniały stary park, przez który dochodzę do jeziora. Kortowo reklamuje się jako „jeden z najpiękniejszych kampusów akademickich w Polsce i w Europie”. „Kortowo – kampus jak z amerykańskiego filmu!” – można przeczytać na internetowej stronie Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. „To prawdziwe »miasto w mieście« – ze sklepami, punktami usługowymi, klubami studenckimi, infrastrukturą sportową, restauracjami, a nawet własną strażą uniwersytecką”.