Opozycja o kupie, prezes o Polsce. Patriotyczny odlot w TVP

To, co robią "Wiadomości" TVP w dziedzinie informacji, w przemyśle filmowym określa się mianem "kina klasy Zet". W tej kategorii mieszczą się filmy na bakier z logiką, zdrowym rozsądkiem i profesjonalizmem. To przedsięwzięcia charakteryzujące się tym, że scenarzysta nie potrafi pisać scenariuszy, reżyser reżyserować, natomiast aktorzy - grać. Wszyscy wymienieni mają za to mnóstwo pasji do tej roboty.

Za czołowego przedstawiciela tego gatunku uznaje się Eda Wooda, nazywanego "najgorszym reżyserem świata". Niestety, Wood umarł 41 lat temu, ale gdyby żył, byłby idealnym szefem "Wiadomości", dziennika klasy Zet. Bez pudła można też domniemać, że ulubionym reporterem Wooda zostałby Konrad Wąż.

Mniej uważnym obserwatorom mogło się wydawać, że pogarda wobec polskości zakończyła się w 2015 roku wraz z wygraną PiS w wyborach parlamentarnych. A jeśli nie wtedy, to już na sto procent 11 listopada 2018 roku, gdy prezydent Andrzej Duda poprowadził Biało-Czerwony Marsz, czyli połączoną paradę rządową i Marsz Niepodległości z udziałem włoskich neofaszystów.

Jednak najwidoczniej pogarda wciąż się odradza. Ale hydrę na szczęście demaskuje Wąż.

Patriotyzm, czyli wstydliwe brzemię pseudoelit

Materiał Wąża jest tak chaotyczny, że próba streszczenia mogłaby być jedną z dyscyplin sportów ekstremalnych. Dlatego dalszą lekturę podejmują państwo na własne ryzyko.

Gotowi? 3, 2, 1, 0 start!

Tak więc niestety "ludzie deklarujący miłość do Polski byli przez lata wyszydzani", a "pseudoelity lansowały tezę, że polskość to wstydliwe brzemię". Przedstawicielem pseudoelit jest oczywiście Donald Tusk (Wąż najwyraźniej przegapił informację o wycofaniu się Tuska z kandydowania na urząd prezydenta), który w 1987 roku napisał, że "polskość to nienormalność".

Skoro opozycjonista Tusk był w 1987 roku zły, to, logicznie rzecz biorąc, generał Wojciech Jaruzelski powinien być dobry, ale też nie: fakt, że Daniel Olbrychski na pogrzebie generała składał kondolencje jego córce, Wąż uznał za koronny argument na rzecz tezy, że

Cięcie.

Wyjęte z kontekstu wypowiedzi Andrzeja Celińskiego (o "wyłażącym polskim gównie") i Krystyny Jandy ("Czuję się, jakby ktoś na mnie srał cały czas") również okazują się symboliczne. Otóż mówienie o kupie to przykład pedagogiki wstydu, co wyjaśnił widzom ekspert z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego pan Arkadiusz Jabłoński.

Ale to nie koniec, o nie.

Duda kontra neomarksizm

Ni z gruszki, ni z pietruszki Wąż zarzucił prezydentowi Wrocławia Jackowi Sutrykowi, że używając niemieckiej nazwy Breslau w kontekście Nocy Kryształowej, tak naprawdę zdejmuje winę z nazistowskich Niemiec za antysemicki pogrom.

Niestety, tak się niefortunnie złożyło, że nie dowiedzieliśmy się, jakim tropem podążył ciąg skojarzeń Wąża, gdyż na ekranie objawiła się posłanka Lewicy Joanna Scheuring-Wielgus wraz z Obywatelami RP sypiąca piach w tryby patriotycznego Marszu Niepodległości. Mieczysław Ryba z KUL (i zupełnie przypadkowo również z PiS, o czym Wąż nie poinformował) wyjaśnił, że to "przykład walki tego, co tradycyjne, patriotyczne, z tym, co nowoczesne kosmopolityczne i mocno zakorzenione w neomarksistowskiej ideologii".

Po Rybie włączył się Wąż, recytując:

Całość zakończył kanoniczny zestaw wypowiedzi prezesa o Dudzie ("potrzebujemy człowieka o determinacji Piłsudskiego") i Dudy o sobie ("kandyduję, aby służyć Polakom"). Wszystko zaś okraszały przebitki z Marszu Niepodległości. Uff.

Podsumujmy, na czym polega "Koniec pogardy wobec Polskości" według Wąża:

Patriotyczny kociokwik

Metoda "Wiadomości" jako zbrojnego ramienia obozu władzy na odcinku medialnym, polega (jeśli nie jest zwykłą nieudolnością) na tworzeniu tak wielkiego kociokwiku i chaosu pojęciowego, aby o tym, co jest patriotyzmem, a co nie, decydowali politycy PiS i prezydent Andrzej Duda.

Czy ten zabieg może się powieść? Niekoniecznie. Jak wynika z badań, podejście Polaków do patriotyzmu jest bardzo zdroworozsądkowe.

Jak pokazywał sondaż OKO.press, aż 74 proc. badanych uważa, że naród polski wycierpiał więcej niż inne narody (a tylko 4 proc. jest pewne, że tak nie jest).

"Trzy czwarte Polaków i Polek uważa, że wycierpieliśmy więcej niż Żydzi, Rosjanie, Białorusini, Syryjczycy, Khmerzy, Ormianie, Kongijczycy, Etiopczycy czy rdzenni Amerykanie. Holocaust, rzeź Ormian, Pola Śmierci Czerwonych Khmerów, masakra Tutsi w Rwandzie, wielki głód w Ukrainie i inne zbrodnie stalinowskie, los Kurdów czy Bośniaków – wszystkie te cierpienia nie dorównują naszym" - pisała Dominika Sitnicka.

Pomimo antyeuropejskiej propagandy władzy i mediów narodowych, wciąż jesteśmy euroentuzjastami. W badaniu OKO.press z sierpnia 2018 roku aż 77 proc. ankietowanych było zdania, że obecność w UE „wzmacnia niepodległość Polski”. Tylko 16 proc. respondentów uznało, że to „osłabia niepodległość” – wyraźnie mniej, niż zagłosowało przeciwko wejściu Polski do Unii w referendum akcesyjnym 2003 roku – 23 proc.

W sondażu z grudnia 2018 roku 56 proc. ankietowanych chciało, aby Komisja Europejska nadal domagała się od władz PiS przestrzegania w Polsce praworządności, a tylko 39 proc. wolałoby, by "odpuściła rządowi".

W tym samym badaniu większość respondentów opowiedziała się również za ściślejszą współpracą państw członkowskich UE.

Pomimo politycznych zawirowań, dominacji nacjonalistycznego języka w przestrzeni publicznej i wygranej - póki co - przez skrajną, narodową prawicę bitwy o symbole, wciąż jako społeczeństwo zachowujemy rozsądny balans. Między tym, co w naszej zbiorowej wyobraźni martyrologiczne i wsobne, a tym, co bardziej kosmopolityczne i europejskie.

I na szczęście niewiele wskazuje, by brawurowe szarże redaktora Wąża to zmieniły.